ما در کتاب منشور وحدت، با نگاه بین المللی و راهبردی سراغ سخنان رهبری رفتیم. یعنی سعی کردیم در یک نگاه کلان‌تری به بحث بپردازیم. لذا سطح مباحث یک مقدار بالاتر است. یعنی ما  فقط به فرمایشات و توصیه‌های رهبری که ناظر به همزیستی مسالمت‌آمیز است، بسنده نکردیم.

در سطح بالای فکری مسلمانان، همیشه همزیستی برقرار بوده و روش امامان اهل بیت(ع) بهترین نمونه برای همزیستی اسلامی است. حضرت امیر(ع) با آنکه خود را خلیفه پیغمبر (ص) میدانست و دیگران را غاصب می شمرد، با ابوبکر، عمر و عثمان هم زیستی داشت.

مساله بسیار مهم این نیست که قوانین اساسی دارای روحیه دینی باشد، بلکه این است که فضای اجتماعی وجود نداشته باشد که عرصه را بر آزادی ها تنگ کند و قانون اساسی در نهایت تدوین شده از سوی انسان ها است و قابلیت تاویل را دارد، و اگر نتواند به هدف مطلوب دست یابد، می تواند اصلاح و ویرایش ...

این نوشته سعی دارد تا نظریه ذیل را اثبات کند : هم زیستی از نگاه اسلامی عبارت است از عملیاتی ثابت و عمیق که طی آن مسلمانان بر اساس مبانی فطری-اسلامی، به طرح ریزی و ایجاد و استحکام روابط مسالمت آمیز در سه سطح میپردازند.