و این بود که ، در این دوران، شیعه - در شکل ها و گرایشهای مختلف ، معتدل یا افراطی - مظهر قیام و شورش و مبارزه توده های غارت شده و ستمدیده بود و بخصوص در میان روستائیان نفوذ و گسترش شگفتی یافت و بصورت نهضت های گوناگونی از متن توده و در برابر قدرت بپا خاست...

"...وحدت میان تشیع و تسنن نه ممکن است و نه معقول، چراکه بمنزله مرگ تفکر علمى است. اختلاف فکرى موجب تصادم عقاید، حرکت افکار، پیشرفت و رسیدن به حقیقت است. وحدت شیعه و سنى هم ممکن است و هم معقول، هم مسئولیت است و هم تعهد. چراکه اختلاف اجتماعى، عامل متلاشى شدن نیرو، و تجزیه امت بسوى ...

اقبال یک "علامت" است در این سرزمین بایر و در این کویر آشوبنده و طوفان کننده زمان ما، که یک اندیشمند تشنه جستجوگر، به هر مکتب و مذهبی که رو می کند و به هر راه حلی و به هر فکر و طرحی که رو می کند، سیراب نمی شود و اگر راه حل درستی هم باشد و به نتیجه مطلوبی هم برسد کفایت همه دردها و ...