تقریب یکی از صورت های روابط فکری، اجتماعی و انسانی در چارچوب یک امت واحده است و همه این گونه روابط نیازمند درجه ای از آگاهی و بلوغ انسان های متمدن است، زیرا مسلماً مشکل در اختلاف بین مذاهب یا تعدد روش ها و یا تنوع تفاسیر و اجتهادها نیست، بلکه مشکل در نحوه درک و نگاه به این ...

تقریب‌ستیزی نیز بیش از آنکه مسئله‌ای علمی باشد، معضل فرهنگی است و حل آن نیز در گرو فرهنگ‌سازی است، نه گسترش مباحثات علمی و مناظره‌های کلامی.

حجت الاسلام محمد غفوری نژاد: سوای جهاتی که مربوط به شرایط بین المللی جهان اسلام و مواجهه جهان اسلام با استکبار جهانی می شود، وحدت اسلامی به معنای مورد نظر، ریشه در آموزه ها و تعالیم ائمه اهل بیت(ع) دارد و در سیره قولی و فعلی معصومین علیهم السلام به کرّات مشاهده می کنیم

آیت الله اراکی اظهار داشت: آیت الله سیستانی در این دیدار سخنان مفصلی پیرامون تقریب و مسئله وحدت جهان اسلامی بیان داشت و تأکید کرد که ما قبلا اعلام کرده ایم که نسبت به اهل سنت نگویید: «اخواننا» بلکه بگویید: «انفسنا»

این (داستان) این معنا را می دهد که سطح روابط اجتماعی در هم تنیده به حدی رسیده که سرپرست یک خانواده سنی، به مفهوم برادر بطور عمیقی اعتقاد دارد تا جایی که همسایه شیعی مذهبش را مانند یکی از بزرگان و ارشدهای خانواده اش می پندارد

بسیاری از ما پیروان مذاهب اسلامی هیچ شناختی از هم نداریم و یا اینکه آگاهی های مان بسیار محدود و آمیخته به داده های نادرست است؛ این فقر، یعنی «فقر شناخت از یکدیگر» می تواند منجر به پیش داوری های غلط و گاه خطرناک شود و در امر «تقریب» میان امت گره بیندازد

آیت الله سیدکمال حیدری: بنده از نظر فقهی فتوا می‌دهم که سبّ و لعن نه تنها درباره‌ی اهل سنت و سایر فِرَق اسلامی جایز نیست، بله کسی حقّ اهانت به مقدسات سایر ادیان و آیین‌ها و مکاتب را هم ندارد....اساساً هر چیزى که اهانت باشد، منع قرآنى دارد.

عضو هیئت علمی دانشگاه ادیان و مذاهب گفت: ابهام در معنای تقریب می‌تواند یک مانع بسیار بزرگ برای تقریب در میان جهان اسلام باشد.

وحدت علمی و فرهنگی همان تقریب مذاهب اسلامی است. عالمان دینی دارای جایگاهی خاص می باشند که می توانند از طریق سخنرانی و تبلیغ چهره به چهره و هم از مسیر نوشتن کتاب و مقاله و هم از راه صدور فتوا و همچنین استفاده از فرصت کرسی درس و فضاهای مجازی، به نشر اندیشه تقریب و وحدت دست بزنند.

در قرن حاضر در راه مساله تقریب بین مذاهب اسلامی به خصوص بین شیعه و اهل سنت، تعداد زیادی از علمای بزرگ مسلمان کوشیده اند و در این راستا تلاش های بسیاری نموده اند.شیخ محمود شلتوت شیخ الازهر تاثیر چشمگیری در دعوت برای تقریب بین مذاهب داشت

موضوع دیگری که در سطح عالمان و دانشمندان حوزوی و دانشگاهی در مسیر تحقق تقریب باید نهادینه و پیگیری شود، ایجاد بسترهای لازم برای ترویج مطالعات و آموزشهای تطبیقی است که در قالب های فقه، کلام، حدیث و سایر علوم اسلامی مقارن می آید

کتاب های «امام علی (ع) و هم‌گرایی اسلامی در عصر خلافت» اثر علی‌اکبر احمدپور و «بازخوانی‌ تکفیر و تکفیرگرایی در بین مسلمانان» اثر علی‌اکبر نیکزاد تهرانی، دو نمونه از آثاری هستند که در زمینه تقریب مذاهب اسلامی تالیف شده اند