مخالفان وحدت اسلامی نیز ممکن است این سخنان را نپذیرند و ساخته و پرداخته تفکر صوفیان بدانند؛ اما این بیانات از هر کسی که باشد، با روح کلی سیره و سخنان آن بزرگان، به ویژه طبق روایاتی که پیشتر اشاره کرده ایم، سازگارتر است.

به قضاتش فرمود: به گونه ای که پیش از این داوری می کردید، قضاوت کنید، تا اینکه باعث اجتماع و همبستگی مردم شود...

به یقین طرح مباحث علمی و عاری از تعصب و نیز دوری گزیدن از ناسزاگویی و اهانت، زمینه را برای تفاهم و استحکام وحدت اسلامی فراهم خواهد کرد؛ زیرا «بحث «امامت» و جایگاه «عترت» از مباحثی است که در کتب و منابع معتبر حدیثی اهل سنت به شکل گسترده آمده است

یکی از آیات شریفه که به صراحت تمام به اتحاد بین مسلمانان امر نموده است و برای وحدت آنان نیز محوری قرار داده است، آیۀ «اعتصام» [103 آل عمران] است...که ایجاد وحدت نیازمند یک محور واحد است؛ زیرا مسلمانان را فرمان می دهد که به «حبل الله» تمسک جویند

در زمان امام صادق(ع) در میان شیعیان نیز گروهی پیدا شدند که مردم را صرفا به دو دسته «مؤمن» و «کافر» تقسیم می کردند یعنی فقط شیعیان را مؤمن می شمردند و همه اهل سنت را کافر می دانستند. امام صادق(ع) این گروه را از این تفکر نادرست باز داشته ، به آنان یادآور شدند که بخشی از مردم نیز ...

با دشمنی و خشم و غضب که نمی شود حرفی را به مخالف خود قبولاند. اگر به طرف مقابل فحش بدهیم دیگر حرف ما را گوش نمی دهد. وقتی جو دشمنی پدید بیاید حرف حق شنیده نمی شود. اگر ما بخواهیم معارف اهل بیت «ع» را گسترش بدهیم نیاز به تعامل علمی داریم. ما باید اصول مشترک را محور قرار دهیم و بر سر ...

اصلی ترین حرف من همین است که بر فرض هیچ شبهه ای در مورد همگرایی وجود نداشت و هیچ وضعیت ویژه ای مثل حوادث منطقه هم در کار نبود، و یا مسلمانان هیچ دشمن مشترکی مانند امریکا و صهیونیسم نداشتند، در وضعیت ایده آل و جامعه مطلوب، روی چه اساسی باید از مفهوم همگرایی دفاع کنیم؟