اگر اسلام و تشیع برای زندگی برنامه دارند و اگر قرائت ما از دین یک قرائت حیات بخش است، باید لوازم حیات را هم مراعات کرده باشد. یکی از لوازم بدیهی حیات حفظ حرمت دیگران و احترام به آنان است.

برخی از مننقدان امامیه معتقدند که کتب حدیثی اهل سنت پر است از راویان ضعیف. و این یعنی میراث حدیثی سنی، به رجال ضعیف تکیه دارد و خالی از ثقات است. این انتقادی است که شیعه بر سنی وارد می کند و سنی بر شیعه

ذکر حدیث در خارج از چهارچوب اجتهادی این مشکل را دارد که ممکن است اولا از نظر سندی ضعیف یا جزء جعلیات و اسرائیلیات باشد و نشر آن مصداق دروغ بستن به خدا و پیامبر و اهل بیت علیهم السلام بشود و ثانیا در صورت صحت سند، محتوای مورد برداشت درست فهم نشده یا در تعارض با دیگر احادیث ...