در فتنه سال 1388 این جریان های افراط گرا، بی حرمتی هایی را که به اسلام و مقدسات آن صورت گرفت و از جمله شکسته شدن حرمت روز عاشورا را ندیدند، اما در مقابل، با عنوان دلسوزی برای منافقین و گروه های معاندی همچون بهائیت، ملی گراها و...، برخورد جمهوری اسلامی با آنها محکوم را نمودند.
وقتی مجری فلان برنامه برای مبرا کردن خودش از اتهام تحریک اهل سنت، مدام واژه وحدت را تکرار می کند و بجای سنی از واژه وهابی استفاده می نماید تا مجال اعتراض را در مخاطب خویش از بین ببرد، آنچه در مخاطب ایجاد می شود حس سوءاستفاده از تقریب و وحدت و شاید انزجار از آن است.
۱ـ اینکه گفته یا نظر نادری را به عنوان باور یک مذهب در نظر گیریم .
۲ـ تصورات و دیدگاه های یک مذهب را از زبان دشمنان آن جویا شویم.
۳ـ افراد فاقد صلاحیت را وارد روند گفتگو کنیم.
۴ـ از شیوه های پیچ و خم دار برای چیره شدن بر طرف مقابل ، بهره گیریم.
انجام کاری که احتمال بدهیم خون شیعهای را که در مکانی در اقلیت زندگی میکند به خطر میاندازد، از محرمات قطعی است و تمام اعمال را به باد میدهد.
امروز در دنیاى اسلام براى اینکه دستگاه هاى استکبارى به هدفهاى استکبارى خودشان برسند، براى اینکه مشکلات خودشان را پوشیده و مخفى نگه دارند، در میان مسلمانان اختلاف ایجاد میکنند؛ شیعه هراسى به وجود مى آورند، ایران هراسى به وجود مى آورند، براى اینکه رژیم غاصب صهیونیستى را محفوظ ...
مسوولان امنیت کشور اگر امروز این رویکرد تخریبی وحدت ملی و دینی را مهار نکنند، فردا شاید خیلی دیر باشد!
مساله بسیار مهم این نیست که قوانین اساسی دارای روحیه دینی باشد، بلکه این است که فضای اجتماعی وجود نداشته باشد که عرصه را بر آزادی ها تنگ کند و قانون اساسی در نهایت تدوین شده از سوی انسان ها است و قابلیت تاویل را دارد، و اگر نتواند به هدف مطلوب دست یابد، می تواند اصلاح و ویرایش ...
آیا بروز ندادن اعتقادات شیعی، عدم عمل به احکام شرعی شیعی در مماشات با اهل سنت و حتی بالاتر عمل کردن به احکام و آداب شرعی اهل سنت، دشوارتر از تظاهر به رفتارهای بت پرستانه است؟ باید اذعان کرد که تصور ما از مذهب تشیع و رفتار دینی فاصله ای عظیم با تراث ارزشمند روایی شیعی دارد.
این جماعت افراطی که از هر بابی برای تخریب مساله «وحدت اسلامی» که بی شک مهمترین دغدغه رهبر انقلاب در دهه اخیر بوده است استفاده می کنند، حالا دارند سعی می کنند چنین القاء نمایند که سیاست تاکید بر رشد جمعیت نوعی مقابله با رشد جمعیت اهل سنت است!
اسلام از آغاز شکل گیری خود میان دو ساحت تفکیک قائل شد: یکی ساحت مناسبات اجتماعی و روابط ظاهری اجتماعی و دیگری ساحت درون و ایمان و ارتقای کمالی. یکی از آموزه های مبنایی دین که از طریق آن این دو ساحتی بودن به دست می آید، آموزه تفکیک میان «اسلام» و «ایمان» است.
ترویج عرفان و فلسفه اصیل اسلامی که منطبق بر آموزه های اصیل قرآنی و روایی باشد، در حوزه های علمیه شیعیان و اهل سنت – چه در ایران چه در سایر مناطق- از راهبردهای ریشه زنی این اندیشه متطرف و فرزندان تکفیری آن است.
جامی! از قافله سالار ره عشق تو را /
گر بپرسند که آن کیست؟ علی گوی، علی