وحدت در تاریخ

میان شهید و ابی الحسن بکری دوستی شگفتی برقرار بود. این دوستی آن چنان بی شائبه و به دور از ریا بود که آن دو عالم برجسته با همدیگر مزاح می‌کردند و از دیدار یکدیگر دلشاد می‌شدند...

علمای بزرگ و خردمند مذاهب، هماره پاس احترام هم داشتند و اختلاف دیدگاه های مذهبی آنان را به انتقام جوئی و تخریب یکدیگر وا نمی‌داشت. آنان هماره پاس احترام مقدسات دیگر مذاهب را داشته و در منبر وعظ و گفت و گوهای کلامی و فقهی هیچ گاه به آرای رقبای مذهبی خود، بی احترامی نکرده و از ...

برهه های گوناگون تاریخ مسلمانان، شاهد مهربانیها و رفت و شد و کمک و ایثار رهبران مذاهب اسلامی نسبت به همدیگر است. رفتار مسالمت‌جویانه برخی از عالمان سبب شده که دیگر گروه‌های مذهبی نیز، آنان را از خود پندارند. این تعامل، نه از سر ترس، بلکه مدارا و احترام به باورهای اسلامی دیگر ...

حجت الاسلام محمود ترابی: هیچ تفاوتی بین شیعه و سنی در مورد امام زمان(ع) وجود ندارد جز اینکه اهل سنت معتقدند حضرت بعداً به دنیا می آید و یا از نوادگان امام حسن(ع) است. لذا تفاوت دیگری وجود ندارد و این امر هم می تواند ما را به وحدت برساند

شهید مطهری: این را بدانید، ما از این جهت که شیعه هستیم نباید این را اغماض بکنیم، خیال نکنیم این ها ملعبه دست خلفا بودند و هرچه خلفا می گفتند عمل می کردند. اینجورها نیست. در راه خودشان تصلب داشتند.

روایاتی از ائمه داریم که به شیعیان و اصحابشان می فرمودند که نزد اهل سنت هم روایات پیغمبر و علی ابن ابیطالب وجود دارد. یکی از اصحاب از امام سوال کرد؛ آیا نزد اهل سنت احادیثی از رسول الله هست؟...امام صادق (علیه السلام) می فرماید نزد آنها هم بعضی روایات صحیح وجود دارد

همانا اعضای منسوب در مجتمع، از علمای مسلمان شیعه و سنی هستند، و اعضای فعلی آن از خبره ترین علمای لبنان هستند، و در میان آنها قاضیان، ائمه جمعه ...حضور دارند و برای عضویت در نظام داخلی و قبول عضویت مذهب معینی را مشخص نکرده اند

در دولت عباسی «عرب» همچنان در صدر قرار داشت. و عجیب این که دیگر قومیت ها نیز آن را امری طبیعی می پنداشتند. و هیچ حس حسادتی یا هیچ احساس رقابتی با آن نداشتند. زیرا «عرب» در نظر دیگران، قطب جامعه اسلامی به حساب می آمد

بعد از معارضه قوی علما برای تشکیل نهادی موافق مرزهای مرسوم که باعث تقسیم سوریه شد، دولت بزرگ لبنان برای هماهنگ کردن وجود اسلامی در مقابل مسیحیان و یهود شکل گرفت، همانطور که سنی، شیعه، دروزی، علوی و اسماعیلیه می خواستند

امویان از متعصب ترین شاخه های قبیله قریش بودند. تعصبی که مخالف ارزش های اسلامی بود و امویان را وا می داشت تا مواضع و رفتارهایی داشته باشند که با انسانیت اسلام و عدالت اسلامی هیچ تناسبی نداشت. عصر اموی نیز سرشار بود از تعصبات افسار گسیخته و کمر شکن

از برکات این انقلاب همین است که آقایان در این مجمعی که بین برادرهای اهل سنت و اهل تشیع هست‏‎ ‎‏مجتمع می شوند. مسئله اتحاد یک‏‎ ‎‏مسئله اسلامی است که خدای تبارک و تعالی مأمور کرده همه را به اینکه با هم باشید و‏‎ ‎‏تفرقه نداشته باشید

هیکل: «مردم مصر از دوران صدر اسلام، آشنایی با اهل بیت پیامبر داشته و آنها را در خاک خود جای داده و محترم شمرده اند و شما احترامی را که مردم مصر به اهل بیت می گذارند، شاید در هیچ کجا، حتی کشورهای عراق و ایران و لبنان هم نظیر آن را ندیده باشید»

بایستی مخلصانه تلاش کنیم تا به شیعه و سنی بفهمانیم که این اختلافات نباید موجب شود تا گروهی از اسلام خارج شود. همه ما مسلمانیم و به اصول اصلی اسلامی اعتقاد داریم و واجب است که خودمان را در قبال تمامی مسلمانان مسئول بدانیم

در قرن حاضر در راه مساله تقریب بین مذاهب اسلامی به خصوص بین شیعه و اهل سنت، تعداد زیادی از علمای بزرگ مسلمان کوشیده اند و در این راستا تلاش های بسیاری نموده اند.شیخ محمود شلتوت شیخ الازهر تاثیر چشمگیری در دعوت برای تقریب بین مذاهب داشت

باید بدانیم که اجتماع سنی های لبنانی از نیمه دوم قرن بیستم تا امروزه افراد و شخصیت های فکری بارزی داشته که صاحب نفوذ و تاثیر بودند مانند شیخ صبحی صالح، و شیخ حسن خالد که توجه خاصی به حیثیت اجتماعی و سیاسی داشتند و بعد از اینها شیخ فتحی می باشد

سید حسن نصرالله بطور صریح نهایت حرکات اسلامی را سرنگونی نظام سلطه می داند و این یک تحول بزرگ است و در این جنبش سید محمدحسن امین موافق نیست ...اما علامه فضل الله در آغاز قائل به مواجهه با نظام موجود است

امت اسلامی با وجود انسان‌هایی با نژادهای مختلف، زبان های مختلف و در وضعیت کنونی با مذاهب چندگانه، یک مجموعه یکپارچه‌ای را به نام امت واحده تشکیل می دهد. وقتی به قرآن می‌نگریم متوجه می‌شویم اراده خداوند بر این است که انسان ها امتی واحد باشند، آنجا که می فرماید: «کَانَ ...

علما و فقهای بزرگ شیعه به پیروی از قرآن و سیره ی ائمه ی اطهار در همه ی اعصار، برخوردهای علمی و شایسته با برادران سایر مذاهب اسلامی و آراء و اقوالشان داشته اند و این امر با مروری اجمالی در کتب تفسیر و حدیث و فقه و کلام و سایر علوم اسلامی، قابل اثبات است.

در «سیر اعلام النبلاء» ج9، ص 387 -8 آمده: «کان رضا من اهل العلم و الدین و السودد کما کان کبیرالشان و اهل خلافت» یعنی امام رضا علاوه بر اینکه دارای علم و دینداری و سروری و مقام بزرگی بود، اهلیت و شایستگی خلافت را نیز داشت.

در جامع ترمذی در خصوص سیدالشهدا آمده است :«عن سولی بن مرّه قال: قال رسول الله: حسینی منی وانا من الحسین احب الله من احب حسیناٌ...ترجمه: حسین از من و من از حسین هستم. خداوند دوست دارد کسی را که حسین را دوست بدارد..»

امیرالمؤمنین (ع) این انصاف خود را حتی به کسی که با او اختلاف نظر دارد و با ضربه ای کشنده قصد جانش را کرده ارزانی می دارد و فرزندانش را از زیاده روی در حق او نهی می کند. همه اینها برای این است که در زندگی و وفاتش نمونه ی کاملی از پایبندی به عقیده و انصاف با مخالفان را به ما ارائه دهد

این افتخار بزرگی برای علی بن ابی طالب(ع) به حساب می آید که اولین بنیان گذار پایه های تقریب بین مذاهب باشد. تا این اختلاف نظرها باعث از بین رفتن اتحاد و همبستگی امت اسلامی و ایجاد دشمنی بین طوائف متخلف آن نشود.

این گزارش مربوط به فتنه ای مذهبی است که در سال 1202 در بخارا و خراسان پدید آمد... در آن سال امیر منغیتی، مکتوبی دو صفحه ای علیه شیعه نوشت و همان وقت عالمی شیعی جوابیه ای به او داد.این عالم شیعه ضمن پاسخ به سخنان بی ادبانه وی، با دقت و صداقت این حقیقت را توضیح می دهد.....

در طول تاریخ علاوه بر علمای شیعه، بزرگانی از فرق اهل سنت و حتی غیر مسلمان مانند گاندی در تعظیم مقام سرور و سالار آزادگان جهان مطالبی بیان کرده اند که خواندنی ست. برخی گمان می کنند فقط تاریخ نگاران و علمای شیعه برای حضرت و یاران شان مطلب، مقتل یا روضه نگاشته اند. در صورتی که در ...