میدان وحدت بیرون از گیت های امنیتی و هتل های پنج ستاره است!

سرباز روح الله رضوی اینکه بدانی ماجرای وحدت طریقیتی دارد که به مراتب مهمتر از موضوعیتش است، می شود تازه نقطه آغاز اختلاف! در این میان هم شکی نیست که برای وصول به آن هدفی که از ظواهر وحدتی قرار است حاصل شود، باید به خود موضوع وحدت پرداخت و بحث کرد و نشست و برخاست؛ اما نه هر نشستی و نه هر برخاستی. موضوعیت وحدت و رسیدن به فهمِ مشترک ولو نسبی از آن هم کار دو یا سه روز نیست. اگر همان نگرش به اصطلاح طریقی یا مقاصدی مد نظر قرار نگیرد و پشت کار نباشد، باز همین نشستن ها و برخاستن ها کمتر راه به جایی می برد. حالا کنفرانس وحدت که نه جای بحث های دقیق علمی و بالا پایین کردن حرف های مبنایی پیرامون وحدت است و نه جای رقم زدن اقدامات عینی، قطعا یک خاصیت مهم دارد: خاصیت رسانه ای و چه کسی است که نداند رسانه چقدر مهم است و چقدر که سر همین موضوع وحدت بخاطر رسانه ها ضربه نخوردیم و چقدر می شود طراحی رسانه ای مثبت برای وحدت خلال رویدادی مانند کنفرانس رقم زد اما ... اما مساله اینجاست که آن چیزی از کنفرانس وحدت متوقع است که واقعا خارج از ظرف و ظرفیتش است. نه منتقدین جدی نظریه وحدت جایی برای ارائه مباحث علمی خود دارند ـ که واقعا هم جایش نیست ـ و نه این کنفرانس دنباله ای ملموس در طول سال برای اقدام و عمل دارد. خاصیت کنفرانس به همان سه روز برگزاری و پوشش خبری اش است و برندی برای جمهوری اسلامی ایران در افتتاحیه و اختتامیه اش. اینکه آیا می شد چنان فرصت هایی هم برای کنفرانس وحدت رقم زد یا نه موضوع بحث من نیست. واقع گرایانه بنگریم که کنفرانس وحدت جزیی از روتین سالانه جمهوری اسلامی ایران است اما دچار سو تفاهم نشویم؛ نه ریشه های نظری وحدت اینجا حل می شود و نه میوه های عملی وحدت در اینجا به ثمر می نشیند. کنفرانس وحدت فرصتی است برای تبلیغ وحدت و رسانه ای کردن وحدت. مشکل زمانی اتفاق می افتد که یا واقعا دچار سو تفاهم هستیم که با این کنفرانس ها و کنار هم نشستن سنی و شیعه زیر یک سقف، وحدت را محقق کرده ایم و یا دوست داریم اینگونه القا کنیم و کار اصلی و اقدام اساسی را رها کنیم. اینجاست که نمی شود سکوت کرد و بی تفاوت بود و نگفت که چرا تبلیغ وحدت را جای وحدت قالب می کنید؟ سو تفاهمات را کناری بگذاریم و به درستی از فرصت کنفرانس وحدت بهره برداری کنیم و اگر فراتر از تبلیغ وحدت، به دنبال خود وحدت هستیم، مردانه وارد میدانی شویم که بیرون از گیت های امنیتی و هتل های پنج ستاره است.