ملکی: 11 سال پیش خداوند استاد رحیم پور را حفظ فرماید و زبان گویای ایشان را همچنان یاور حق قرار دهد. برداشت بنده اینست که تا زمانی که شیعه و سنی هر دو گرفتار یک مشت روایات ضعیف و تحریف شده هستند وحدت اسلامی پیشرفت چشمگیری نخواهد داشت. آنچه استاد رحیم پور و سایر دلسوزان می فرمایند مبارزه با معلول است و علت اصلی مغفول عنه است. علت بیماری تفرقه اینست که چه شیعیان و چه اهل سنت دل در گرو روایات جعلی و محرّف دارند. سلفیه در میان اهل سنت و اکثر علمای شیعه گرفتار روایت زدگی یا همان اخباریگری هستیم. علمای شیعه نیز صرفا در مباحث فقهی از اخباریگری فاصله گرفته ، به شیوه اصولی که علمی تر است راه یافته اند. ولی در سایر ابعاد و معارف دینی غالبا اخباری هستیم. مثلا از یک سو می خواهیم بگوییم مهدی عج فرقه ای نیست و اسلامی است ولی از سوی دیگر در کتابهای ما روایتی هست که می گوید مهدی عج پس از ظهورشان برخی از خلفا را از گور در می آورند و آنها را زنده کرده ، آتش می زنند!! این یعنی ایشان مسؤولیتشان انتقام گرفتن از خلفا و جبران مظلومیت تاریخی شیعه است!! این روایت که معلوم نیست چه سندی دارد ذهنیت شیعی را درباره فلسفه مهدویت تخریب می کند. گویی هدف از ظهور مهدی عج اینست که انتقام مظلومیت شیعه را بگیرند!! انگار نه انگار که فلسفه وجودی مهدی عج فراتر از اینهاست. قرار است ایشان عدالت کلان و جهانی را حاکم کنند. تا جایی که بنده اطلاع دارم آن روایتی که عرض کردم از نظر سند و متن ضعیف است و نمی تواند مبنای اعتقاد و فرهنگ عمومی باشد ولی آقایان فضلا بدون بررسی سند آن ، به ترویج آن در میان عموم می پردازند. از این نوع روایات در کتابهای شیعه و سنی بسیار است. روایاتی که اگر با معیار علمی نقد شوند کنار گذاشته خواهند شد. مشکل آنجاست که هم شیعه و هم سنی بدون معیار علمی و صرفا بر اساس تعصبات و روایتزدگی به نشر و ترویج روایات ضعیف می پردازیم. این روایات ضعیف فرهنگ عمومی شیعه و سنی را مسموم کرده است. در جامعه ما چه شیعیان و چه سنیها همانند بیماری هستند که بدنش از شدت تآثیر زهر شدیدا درد می کند. دعوت به وحدت صرفا نوعی آستامینوفن برای تسکین موقتی است. ریشه بیماری باید درمان شود. ریشه بیماری «اخباریگری» و «بی مبالاتی علمی» است. در این باره حرف بسیار است. خلاصه کلام اینست که اگر شیعه و سنی به پالایش روایات خود به دور از تعصبات کور و صرفا بر پایه معیارهای علمی ، عقلی و قرآنی بپردازیم خود به خود وحدت ایجاد می شود. شاه کلید وحدت اینست که علمای ما در غیر مباحث فقهی نیز به شیوه نقادانه درباره روایات رو بیاورند. در این مورد سخن بسیار است.