اختلاف راجع به فروع است...

رسول اکرم صلی الله علیه و آله و سلم  فرمودند:
العلماء مصابیح الارض، و خلفاء الانبیاء، و وَرَثتی و ورثة الانبیاء.[1]

 با مطالعه تاریخ زندگی آیت الله اشرفی و به شهادت مردم زمانه خودش پی خواهیم برد که ایشان با منش و سلوک کریمانه و متخلق به آداب اسلامی توانست قبل از انقلاب و بعد از انقلاب تحولات عظیمی را در کرمانشاه ایجاد کند، و مبالغه نکرده ایم اگر ایشان را مصداقی از مصادیق این حدیث شریف بشمار بیاوریم.

یقینا مطالعه سیره این بزرگان می تواند الگویی مناسب باشد تا هم بتوانیم احادیث و سیره ائمه را در تعامل  با مردم و محیط پیرامونی شان بفهمیم، و از طرفی هم بتوانیم الگویی مناسب برای میدان تبلیغی امروز بدست بیاوریم. امثال شهید محراب آیت الله اشرفی که به تعبیر یکی از بزرگان اهل سنت معاصر، در اخلاص و حیا مثال زدنی بود[2]، از بهترین الگوهایی هستند که باید روحانیون ائمه جمعه در مناطق مشترک از سیره و کلمات ایشان درس بگیرند.

آنچه که در برابر شما خواننده عزیز قرار دارد، بخشی از کلمات(بخش اول) و سیره‌ی اجتماعی(بخش دوم) این شهید عزیز در موضوع وحدت و برادری است که از کتاب «سیره شهید اشرفی اصفهانی» نوشته آقای علی عبد[3]، تقطیع و تدوین شده است.

نژآد و قومیت در اسلام مطرح نیست

نژآد، قومیت، مطرح نیست. در اسلام سیاه، سفید، فارس، عجم، ترک، بلوچ این حرف ها نیست. اسلام همه را دعوت کرده زیر یک پرچم ویک کلمه وآن را کلمه لااله الاالله ومحمد رسول الله (ص) است. ما همه برادریم. فرق بین ما و آنها (اهل سنت) نیست، اختلافی باشد، اختلاف به حسب مذهب است.«انما المومنون اخوه[4]» از اول انقلاب تا حال دائما این ها تلاش کردند. یک کاری بکنند بین ما و اهل سنت جدایی بیندازند. امام هم فرمود در کنفرانسی که در ریاض ترتیب اش را دادند و از سران ممالک اسلامی هم دعوت کردند -مانند همان سالی که رژِیم طاغوتی و آن شاه معدوم در شیراز کرد و میلیاردها از پول این امت مستضعف را در آنجا خرج کردند- در آنجا، مطرح کردند که ما یک کاری بکنیم بین شیعه و سنی اختلافی بیندازیم. یعنی شیعه به شیعه بگویند اهل سنت بدند یا اهل سنت با شیعه بدند و این اختلاف، سبب بشود به این که این ها به جان همدیگر بیفتند. یک عده ای شیعه ها آن را بکشند، یا آنها شیعه ها را بکشند و این به نفع آن ها تمام می شود. این اختلاف سبب نفع آن ها باشد. مگر این ها کور و کر بودند، مگر این ها این خبر کنفرانسی را که در قم تشکیل شد نشنیدند. خبرنگارها خبر ندارند، صدا و سیمای جمهوری اسلامی که ساعت دوازده شب تمام اخبار کشور را به تمام کشورهای خارج ابلاغ می کند، این ها کر بودند؟ شنیدند که در این کنفرانس، در این سمینار شیعه و سنی دوش به دوش هم نشسته بودند. سخنرانی ها هم از اهل سنت بود، هم از شیعه بود. منشی هم از اهل سنت بود هم از شیعه بود. خدمت امام هم رسیدیم. امام هم از اهل سنت تشکر کرد هم از ما ائمه جمعه شیعه تشکر کرد. بعد هم در مجلس شورای اسلامی که رفتیم همه یکنواخت، ما و آن ها و هیات رئیسه مجلس شورای اسلامی نماینده ها، همه غذای مان یکنواخت بود، بدون این که امتیازی باشد، حتی آن که رئیس بود با مرئوس، امام جمعه، شیعه، سنی، همه غذای شان یکنواخت بود.[5]

با برادران اهل تسنن اختلافی نداریم

با برادران اهل سنت اختلافی نداریم. دشمن این است که تفرقه بیندازد بین اقشار، هر روز به یک نحوه ای. گاهی ارتش را می خواهد از روحانیت جدا کند. گاهی مردم را از روحانیت جدا کند و فاصله بیندازد. روحانیون راستین و روحانیون واقعی و آن هایی که در این انقلاب نقشی دارند. گاهی از طریق تفرقه انداختن بین ملت های اسلام. یعنی تشیع و تسنن که اخیرا این نغمه شوم هم به گوش می خورد و ما مکرر، هم قولا و هم عملا ثابت کردیم به این که بین مسلمین اختلافی نیست. برای اینکه ما معتقد به مبداء و معتقد به نبوت پیامبر خاتم و خاتمیت آن حضرت و معتقد به معاد هستیم. اگر اختلافی باشد راجع به فروع است.

سمیناری که در اسلام آباد تشکیل شد واقعا کم نظیر بود. برای این که سه نفر از اعاظم و بزرگان علمای ما در آن سمینار شرکت داشتند، آیت الله صدوقی امام جمعه یزد و آیت الله طاهری امام جمعه اصفهان و حجت الاسلام و المسلمین خامنه ای، این ها شرکت داشتند و سخنرانی هم کردند. در آن مجمع که ائمه جمعه اهل تسنن و شیعه هر دو بودند، آنجا بنده عرض کردم - بنده مکرر این مطلب را اعلام کردم – که ما با برادران اهل تسنن اختلافی نداریم و شاهد بر این که اختلافی نداریم این است که مع الان در کتب فقهیه خودمان، بزرگان از علما وقتی نقل آرا می کنند هم نظر علمای اهل تسنن را ذکر می کنند و هم شیعه را، مثل کتاب «خلاف[6]» مرحوم شیخ طوسی اعلی الله مقامه، «تذکره[7]» مرحوم علامه. نظریه امامیه را هم ذکر کرده اند در ردیف نظریه آن ها. اگر اختلاف فتوا، سبب اختلاف و دعوا بشود پس آن ها هم که خودشان چهار مذهب اند، با هم دیگر اختلاف دارند، به کتب فقهیه که مراجعه می کنید، کمتر مساله ای است که بین تمام مسلمین مورد اتفاق باشد. در تفسیر هم که می آییم، بعضی تفاسیر که به زبان عربی نوشته شده مثل «تبیان[8]» شیخ طوسی اعلی الله مقامه، «مجمع البیان[9]» تفسیر مرحوم طبرسی یا تفسیر فارسی مثل تفسیر«ابوالفتوح رازی[10]» این ها آیه ای را عنوان می کنند، نظر علمای اهل سنت و امامیه را هر دو ذکر می کنند. پس اختلاف در نظر و اختلاف در رای یا اختلاف در تفسیر هر آیه ای، این سبب اختلاف بین شیعه و سنی نمی شود و این که مثلا ما بخواهیم دعوایی درست بکنیم. مع الاسف از چندی پیش در طائف، در آن سمیناری که در آنجا تشکیل شده بود، این نغمه به گوش خورد که باید کاری کرد که بین فرق مسلمین تشتت و اختلاف ایجاد کرد و کم کم در خود ایران، هم این نغمه به گوش می خورد. [11]

[1] کنزالعمال28677

[2] کتاب ماموستاص340

[3] نشر شاهد/چاپ اول 1392

[4] حجرات 10

[5] - خطبه 10/11/1359

[6] الخِلافُ فی الأحکام مشهور به الخلاف یا کتاب الخلاف کتابی فقهی، تألیف شیخ طوسی (متوفای ۴۶۰ ق). این کتاب از معروف‌ترین کتاب‌های فقهی نزد شیعه است که به مسائل اختلافی و فقه مقارن می‌پردازد.

[7] تَذْکِرَةُ الْفَقهاء از کتاب‌های فقه استدلالی شیعه امامیه، تألیف علامه حلی (متوفای ۷۲۶ق). علامه حلی در این کتاب، فتاوا و ادله فقهی در ابواب و موضوعات مختلف را ذکر کرده و به آرای فقهای اهل سنت نیز اشاره کرده و میان فتواهای مختلف داوری کرده است.

[8] کتاب التبیان الجامع لعلوم القرآن یا التبیان فی تفسیرالقرآن تفسیری از قرآن تألیف شیخ طوسی به زبان عربی و در ۱۰ جلد است. این تفسیر در قرن پنجم هجری قمری تدوین شده‌است.

تفسیر تبیان نخستین تفسیر جامع شیعی است که شامل تمام مباحث و علوم قرآنی است. این تفسیر یکی از اصیل‌ترین و جامع‌ترین تفاسیر به‌شمار می‌آید، که منبع و مآخذ اصلی بسیاری از تفاسیر شیعه است.

[9] تفسیر مجمع البیان از تفاسیر مهم قرن ششم و به زبان عربی است. تفسیر مجمع البیان، یکى از مهم ترین و ارجمندترین تفاسیر جهان اسلام است که دانشمندان شیعه و سنى آن را مورد توجه قرار داده اند و از آن به عنوان یکى از منابع تفسیر یاد کرده اند و آن را از جمله تفاسیر قدیم دانسته اند که به نیکوترین صورت با الگوى مناسب و ضمن سر عنوان مکرر و ثابت تنظیم شده است.

شیخ شلتوت، مفتى بزرگ اهل سنت و دانشمند روشن‌بین کشور مصر در مقدمه اى که بر این تفسیر نگاشته است، مى نویسد: مجمع البیان در میان کتاب‌هاى تفسیرى بى همتا است. این تفسیر داراى گستردگى ژرف و تنوع در مطالب و ترتیب ممتازى است که در میان تفاسیر پیش از او بى نظیر و در میان آثار پس از او کم نظیر است.

[10] کتاب روض الجنان و روح الجنان فی تفسیر القرآن، اثر جمال‌الدین ابوالفتوح حسین بن علی بن محمد بن احمد خزاعی رازی (متوفای ۵۵۲)، مشهور به ابوالفتوح رازی عالم و مفسر نامدار امامی در سده ششم هجری است.
این کتاب اولین تفسیر کامل شیعی فارسی است که پس از مجموعه‌ای از تفاسیر فارسی، به قرن پنجم و ششم نگاشته شده است.

[11] خطبه 21/1/1360