عزاداری اهل سنت بنگلادش در محرم چشمگیر است!

گفتگوی اخوت با آقای محمدمهدی خالقی کارگردان مستند «امام باره» که درباره عشق و علاقه مردم اهل سنت بنگلادش به امام حسین علیه السلام و انجام مراسمات مختلف عزاداری و بزرگداشت سیدالشهدا در ایام محرم در این کشور است.

محمد مهدی خالقی علاوه بر 15 سال مستند سازی در زمینه تاریخ شفاهی، ساخت فیلم داستانی و نویسندگی هم فعالیتهایی دارد. ایشان به دلیل علاقه و باوری که به مساله وحدت اسلامی دارند، علاوه بر کارهای مطبوعاتی و نویسندگی درباره وحدت، دو مستند دیگر را هم با موضوع وحدت اسلامی تولید کرده اند. «اخوت افغانستانی» عنوان مستندی است که موضوع آن شورایی است در کابل که بین عمای شیعه و سنی افغانستان مشترک است و اینها در مسائل مختلف روز و دلایل مختلف دور هم جمع می شوند و تصمیمات مشترک اتخاذ می کنند. مستند سوم که در پاکستان ساخته شده است «باهو فرزند راستی» نام دارد که در رابطه با عرفان و زبان فارسی و محبت اهل بیت علیهم السلام در کشور پاکستان می‌باشد. اخیراً این مستند رونمایی شده و قرار است بزودی از شبکه سه سیما پخش شود.

دلیل انتخاب بنگلادش با اکثریت اهل سنت برای ساخت این مستند:

 یک بار در گفتگو با دوستان این مساله مطرح شد که ما علاوه بر عزاداری امام حسین علیه السلام بین شیعیان، در اهل سنت کشورهای مختلف عزاداری های گوناگونی برای آن حضرت داریم، که این مساله سابقه تاریخی و کهن در این کشورها دارد. همان جا بحث شد که چه‌کشورهایی این عزاداری را دارند و مشخص شد که مثلاً هندوستان و پاکستان و ترکیه و برخی کشورها در آسیای میانه و... اما یکی از جاهایی که عزاداری های خیلی مفصل و پرشوری دارد بنگلادش است. مثلاً یکی از دوستان چند تا عکس از فیلم با موبایل داشت، آنها را دیدیم و فهمیدیم واقعاً این یک مسئله جدی در کشور بنگلادش است. همان جا جرقه ساخت مستند در بنگلادش خورد. بعد از این گفتگو ما رفتیم درباره بنگلادش تحقیق و مطالعه کردیم. دیدیم بله بنگلادش یک کشور مسلمان با ظرفیت بالاست که محبت اهل بیت علیهم السلام در بین مردم آن بسیار ریشه دار و قدیمی است. با برخی از طلبه های بنگلادشی ساکن قم هم صحبت کردیم و برخی از عزیزانی که قبلاً فعال فرهنگی در بنگلادش بودند را دیدیم و تصمیم گرفتیم به آنجا برویم.

یک نکته را اینجا بگویم؛ ما قصد داشتیم برای موضوع عزاداری اهل سنت یک مجموعه به نام «حسین فراتر از مرزها» بسازیم و تصمیم گرفتیم سالی یک کشور را در محرم برویم و مستند آن را بسازیم. قرار بود اول بنگلادش برویم سال بعد هندوستان سالهای بعد پاکستان و ترکیه و شمال آفریقا و آسیای میانه و حتی اندونزی را هم در نظر داشتیم که برویم، اما وقتی که کار شروع شد ما با مشکلات فراوانی روبرو شدیم. از مشکلات مالی گرفته تا عدم حمایت ها، پیگیری های دائم و مرتب از سازمان‌ها و نهادهای مرتبط و عدم حمایت آنها! حتی همین کار هم به سختی ساخته شد و در واقع عوامل تقریبا دستمزدی از این کار دریافت نکردند. حتی همین اواخر بنده پیگیر بودم که ادامه این کار را در کشوری دیگر انجام دهیم و به دنبال این بودیم که اقامت رایگان و با کمترین هزینه این کار را انجام دهیم و فقط به ما هزینه بلیط رفت و برگشت را بدهند، اما متاسفانه همین هم انجام نشد و این واقعاً جای تاسف دارد که این جور کارها اصلاً حمایت نمی شود.

به نظر من مشترک بودن مسئله عاشورا و امام حسین علیه السلام فراتر از بحث وحدت است و این می تواند یکی از مهمترین استراتژی های جمهوری اسلامی باشد. برای ارتباط با بقیه ملل و کشورها و هموار کردن دیپلماسی فرهنگی، حتی می‌تواند در زمینه اقتصادی به ما کمک کند، مخصوصا در کشورهای جنوب شرق آسیا بسیار می تواند راهگشا باشد.

ادامه رفت و آمدها به بنگلادش:

بنده ورودم به بنگلادش با این فیلم بود اما به برکت امام حسین علیه السلام و لطفی که دوستان بنگلادشی به ما داشتند چندین بار برای کارهای مختلف به بنگلادش سفر کردم. مثلاً یکی این بود که بنده مدیر کاروان «زیر سایه خورشید» که از طرف آستان قدس رضوی برگزار میشود، در بنگلادش شدم و به سبب آشنایی که با بنگلادش داشتم، مسئول بردن پرچم مبارک امام رضا علیه السلام به بنگلادش شدم. ما پرچم امام رضا علیه السلام را بین اهل سنت بنگلادش و در شهرهای مختلف بردیم و استقبال بسیار عجیب و بازخوردهای بسیار خوبی از آن گرفتیم و تازه در آن سفر ما چیزهای جدیدی هم کشف کردیم؛ مثلاً تعدد نامگذاری فرزندان اهل سنت در بنگلادش به نام رضا، همچنین اسم ‌رضا بین حسینیه ها و امام باره‌ها و مساجد و سایر اماکن. درواقع فهمیدیم ارادت مردم بنگلادش به امام رضا علیه السلام بسیار ریشه‌دار است و اصلا می شود یک مستند مفصل از ارادت اهل سنت بنگلادش به امام رضا علیه السلام ساخت... باز هم سفری دیگر به بنگلادش به کمپ آواره‌های میانماری داشتم و دو مستند ساختیم. الان بنگلادش برای من تبدیل شده به کشور دوم و ارتباطات و تسلط بنده بر بنگلادش نسبتا خوب است و الان با عزیزان زیادی در آن کشور ارتباط دائم دارم که مثلا مناسبتهای مختلف را تبریک یا تسلیت می گویند.

اتفاقی بی نظیر در بنگلادش رقم خورد:

بنده یک خاطره از آن سفری که با کاروان زیر سایه خورشید رفتیم برایتان بگویم. ما پرچم امام رضا را که به بنگلادش بردیم، اولین مکانی که بین اهل سنت قرار شد برویم «مزار شاه جلال» در شهر «سیلهت» بود که معروفترین و بزرگترین مزار و زیارتگاه در بنگلادش است. پرچم امام رضا را که بردیم، رفتیم به سراغ متولی آن مزار و آنجا هم بسیار از ما استقبال و پذیرایی باشکوهی کردند. متولی که خودش جزء نوادگان شاه جلال بود، پیشنهاد داد که ما ابتدا پرچم را بیاوریم و بر روی مزار شاه جلال بیندازیم، و علت آن را این بیان کرد: چون که ما معتقدیم که فرزندان پیامبر صلی الله علیه و آله برای مردم باعث خیر و برکت هستند و من امید دارم که از برکات این پرچم امام رضا علیه السلام به پدربزرگ بنده هم عنایت شود... ما هم پرچم را با یک مراسم خاص و باشکوهی، بصورت گروهی بردیم روی مزار انداختیم. در آنجا خادم امام رضا علیه السلام، آقای عرفانیان که مداح و قاری هم هستند و با ما همراه بودند، در کنار مزار ایشان یک مداحی بسیار زیبا هم از پیامبر(ص) خواندند و مردم هم خیلی استقبال کردند و یک مراسم بسیار باشکوه صورت گرفت. در حین برنامه راهنمایی که آن جا با ما بود، آمد کنار گوش من و گفت تا به حال این اتفاق، یعنی انداختن پرچم امام رضا(ع) روی مهم‌ترین مزار اهل سنت بنگلادش در طول این ۴۰ سال بعد از انقلاب اتفاق نیفتاده است و این رخداد بسیار اتفاق ویژه‌ای است و منجر به ایجاد ارتباط مهمی بین ایران و بنگلادش و شیعه و سنی خواهد شد. او شخصاً از ما تشکر کرد و بسیار از این واقعه به بزرگی یاد کرد و حتی بعدا دیدم که برخی از مطبوعات و روزنامه های  آنجا این اتفاق را پوشش دادند و اخبار و تصاویر آن در شبکه‌های اجتماعی منتشر شد.

 

برای مشاهده و دانلود مستند «امام باره» اینجا کلیک کنید