بحث شیعه و سنی نبود، فرزندانم درراه قرآن شهید شدند

گفتگو با زهرا محمدپور مادر شهیدان اهل سنت، رسول و حسین مشهدی

خانم محمدپور در مورد نحوه شهادت فرزندان خود بفرمایید که فرزندان‌تان چه زمانی و در کجا به شهادت رسیدند؟

رسول در سال 1360 و حسین در سال 1362 به شهادت رسید؛ رسول همیشه این آرزو را داشت که زمانی به جبهه برود و می‌خواست علاوه بر شهادتش، جنازه‌اش هم برنگردد و در نهایت همین اتفاق افتاد و به آرزویش رسید، اما جنازه حسین برایمان برگشت و اکنون در قطعه 28 به خاک سپرده شده است.

زمانی که رسول به شهادت رسید به آقا حسین نگفتید حالا که برادرت شهید شده است، شما به جبهه نروید؟
خیلی به حسین اصرار کردم که نرود و در کنار خانواده‌اش بماند ولی قبول نمی‌کرد و همیشه در تلاش بود که در جبهه‌های جنگ حضور مستمر و فعال داشته باشد؛ او فرمانده پادگان و گردان امام حسین(ع) بود و تمام وقت خود را صرف آموزش و تعلیم قرآن کریم به بچه‌های گردان می‌کرد؛ قبل از رفتن به جبهه هم برای اینکه با خواهش من رو به رو نشود به دیدار من نیامد، ولی من از صمیم قلب برای رفتن او رضایت کامل داشتم.
حسین در فکه که به قتلگاه شهدا معروف بود به شهادت رسید و رسول هم در سر پل ذهاب به عنوان خط شکن در حال انجام ماموریت بود که در هنگام حمله دشمن، تیر به قلب او اصابت کرد و درجا به شهادت رسید و جسدش داخل کانال افتاد و هیچگاه پیدا نشد؛ اینگونه بود که رسول مفقود الاثر و جزو شهدای گمنام نام گرفت.

فرزندان شهید شما قبل از انقلاب فعالیت دینی و انقلابی هم داشتند؟ 
بله، هردوی آنها همیشه حضور فعال در راهپیمایی‌ها داشتند و همچنین عضو بسیج بودند؛ رسول فوق‌العاده نقاش ماهری بود و عکس‌های زیادی از دوستان و هم رزم‌های شهیدش به تصویر کشیده بود همچنین با وجود اینکه فقط یکبار امام راحل را از نزدیک دیده بود ولی تصویر زیبایی از ایشان نقاشی کرد؛ که آن نقاشی بعد از شهادتش توسط بنیاد شهید امور ایثارگران برای قرار دادن در نمایشگاه آن را از ما به یادگار گرفتند.

در بحث مربوط به اهل سنت شما هیچوقت به فرزندان خود نمی‌گفتید که نرو و این جنگ برای شیعیان است و به ما مربوط نیست؟
هر دو فرزندان من در راه قرآن جان خود را فدا کردند و در این راه قدم گذاشتند و شیعه یا اهل سنت بودن برای آنها دلیل نمی‌شد که برای دفاع از وطن جان خود را فدا نکنند و نروند.
نگاه فرزندان شما به اهل بیت چگونه بود؟
آنها ارادت خاصی به اهل بیت داشتند و این پیروی از قرآن و عترت اهل بیت بود که به این راه قدم گذاشتند.

در مورد انس و حس مادرانه‌ای که شما با حضرت زهرا(س) دارید لطفا توضیح دهید؟
به عنوان یک اهل سنت این انس و نزدیکی که با حضرت زهرا پیدا کردم بسیار عمیق است و همه ساله در مراسم عزاداری و میلاد با سعادت ایشان شرکت می‌کنم و ارادت فراوانی نسبت به این بانوی اسلام دارم و در همه مراحل زندگی از ایشان مدد و یاری گرفته‌ام.

نظر شما در مورد جایگاه اهل سنت بعد از انقلاب اسلامی در مقایسه با زمان قبل از انقلاب چیست؟
در قبل از انقلاب اسلامی آن طور که باید شان یک اهل سنت حفظ نمی‎‌شد و جایگاه ما مورد خدشه قرار می‌گرفت و این تفاوت نسبت به بعد از انقلاب بسیار فاحش و قابل تشخیص بود؛ در بعد از انقلاب اسلامی ارجگذاری فراوانی نسبت به اهل سنت شده است، در بحث آموزش و فعالیت های اجتماعی بسیار مورد پیشرفت و تحول قرار گرفت و جایگاه ویژه‌ای برای ما اتخاذ شده است، همینطور بازهم به سخنان مقام معظم رهبری اشاره میکنم که فرموده اند اهل سنت در کشور ما اقلیت نیستند و بخش عظیمی از مسلمانان کشور ما را تشکیل می‌دهند.
ارتباط فرزندان شهید شما با امام خمینی و اندیشه های ایشان چگونه بود؟
پسران من با امام خمینی مانوس بودند و اندیشه‌های امام راحل علت اصلی انتخاب این راه و جهاد در آن بوده است.

در زمان جنگ شاید شما این هجمه را از سوی صدام شنیده باشید که مدعی بودند بچه‌ها و اهل سنت را به زور به میدان جنگ فرستاده‌اند، نظر شما درباره این موضوع چیست؟
خیر، هر دو فرزند من به خواست و انتخاب خودشان و رضایت قلبی پای در این راه گذاشتند و عشق به شهادت در خون آنان جاری بود، حسین زمانی که سر به سجده می‌گذاشت گریه می‌کرد و از خدا می‌خواست که شهید شود و تا قبل از شهادتش بسیار ناراحت بود که چرا همانند دیگر شهدا از جمله برادر کوچک خود به این مقام بزرگ دست نیافته است.
در واقع ما قائل به این هستیم که دفاع از اسلام شیعه و سنی ندارد و باید در این راه تمام هستی خود را بدهیم من اگر فرزند دیگری هم داشتم در این راه نثار می‌کردم.
همانطور که بنده به عنوان یک مادر شهید عضو بسیج هستم و هنوز هم فعالیت‌های بسیجی خود را تا زمانی که جان در بدن دارم ادامه می‌دهم و دین خود را به اهل بیت و انقلاب اسلامی ادا خواهم کرد.

منبع: خبرگزاری تقریب