سالبه به انتفاء موضوع!

حسین کاظمی

بین فرق اسلامی اشتراکات فراوان و نقاط اختلافی هم وجود دارد.

وحدت اسلامی مورد تاکید بزرگان و علمای اسلامی به معنای اخذ مشترکات(تَعَالَوْا إِلَىٰ کَلِمَةٍ سَوَاءٍ بَیْنَنَا وَبَیْنَکُمْ: آل عمران/64) و اجتناب از موارد اختلافی است(أفأمرهم الله سبحانه بالإختلاف فأطاعوه أم نهاهم عنه فعصوه؟ نهج البلاغه/خ18)

در بحث وحدت اسلامی هیچ‌کس نمی‌گوید اختلافات را حذف کنیم! زیرا واضح است که اگر اختلافات را حذف کنیم، دیگر شیعه و سنی معنا ندارد تا بخواهد وحدت و تقریب معنا پیدا کند، و این خود نقض غرض آشکاری است.

بنابراین برای ایجاد وحدت، باید تأکید و مانور بر روی مشترکات بوده و موارد اختلافی هم از جانب طرفین محترم شمرده شوند. احترام به عقاید دیگران اصلی عقلی و دینی می باشد و این احترام به معنای قبول عقیده دیگری نیست، بلکه به معنای به رسمیت شناختن و باز بودن باب گفت و گو و ابراز آن عقیده می باشد. چه بسا شما عقیده ای دارید و برای آن اعتقاد دلیل هم اقامه می کنید و بر طبق آن عمل هم می کنید، اما طرف مقابل آن اعتقاد را ندارد و حتی شاید خلاف آن را داشته و برایش دلیل اقامه کند. احترام به اعتقاد طرف مقابل یعنی اینکه آن را از دایره اسلام خارج ندانیم کما اینکه اهل بیت علیهم السلام مخالفان اعتقادی خود را مسلمان میدانستند که سفارش به عیادت و شرکت در تشییع جنازه و مساجد و جماعات آنها می فرمودند.

یکی از نقاط اختلافی جدی بین شیعه و سنی قضیه شهادت یا وفات حضرت زهرا سلام الله علیها است، زیرا مشهور شیعه قائل به شهادت دختر پیامبر صلی الله علیه و آله بوده و بر این اعتقاد شان دلایلی اقامه می کنند و کافه‌ی اهل سنت شهادت حضرت زهرا سلام الله علیها را نپذیرفته و برای اثبات وفات ایشان دلایلی بیان می کنند. اما این قضیه به وحدت اسلامی خدشه ای وارد نمی کند! زیرا همانگونه که گفتیم دایره وحدت اسلامی در مسائل مشترک بین شیعه و سنی است و موضوع وحدت مشترکات است نه اختلافات، و در این مورد اختلافی هم مانند سایر موارد چون خلافت و امامت، باید اصل احترام متقابل رعایت شود و لعن و تکفیر و حتی قضاوتی در مورد طرف مقابل صورت نگیرد زیرا (فَاللَّهُ یَحْکُمُ بَیْنَهُمْ یَوْمَ الْقِیامَةِ فیما کانُوا فیهِ یَخْتَلِفُونَ: بقره/113)