قه قله بازی، حسن و حسین کجا شهید شدند؟
برشی از کتاب "ماموستا"
تاریخ حیات بزرگان ما و آثار سلف صالح ما مؤید این عقیده است که ما اهل سنت، به خصوص پیروان امام شافعی، نسبت به اهل بیت رسول الله به خصوص حضرات حسن و حسین، علیهماالسلام، اخلاص ویژه داشته و داریم.
ماموستا؛ زندگینامه و خاطرات ملا قادر قادری، امام جمعه پاوه
از دیگر رسوم مردم ما، در کنار رسوم محلی و ملی، رسوم خاص مذهبی اهل سنت در سطح روستاها و در فصل بهار بود. شاید برای عصر ما حامل پیام محبت به اهل بیت رسول خدا و سبب تعامل بیشتر بین مردم ما باشد. تاریخ حیات بزرگان ما و آثار سلف صالح ما مؤید این عقیده است که ما اهل سنت، به خصوص پیروان امام شافعی، نسبت به اهل بیت رسول الله به خصوص حضرات حسن و حسین، علیهماالسلام، اخلاص ویژه داشته و داریم. یاد دارم در دوران کودکی برای چیدن گیاهان و گل‌های خودرو در فصل بهار به کوه ها و دشت های روستای خودمان می رفتیم. در کوهستان روستای ما و بسیاری از مناطق اورامانات، گل شقایق سربه زیر، که دراصطلاح محلی ما به آن «قه قله بازی» میگوییم، میرویید. این گل مورد احترام ما بود. وقتی به داخل لاله‌های آن نگاه می کردیم، در انتهای لاله به صورت طبیعی آب جمع شده بود و ما با دیدن آب جمع شده به یکدیگر می گفتیم این اشک برای امام حسین است و سپس به صورت دسته جمعی این مطلب را تکرار می کردیم:
- قه قله بازی؛ قه قله بازی، حسن و حسین کجا شهید شدند؟
بعد خودمان جواب سؤالمان را میدادیم:
- در کربلا، در کربلا.
این اعتقاد و باور را نشانه محبت اهل بیت تلقی میکردیم و نگاهی از سر اخلاصی مخلصانه به موضوع داشتیم. معتقد بودیم اگر در هر خانواده ای یکی از پسران و دختران به نام اهل بیت و ازواج مطهر رسول خدا و فرزندان دلبند فاطمه زهرا باشد، برکت و رحمت به آن خانواده از آسمان سرازیر می شود. این باور و عقیده پس از پیروزی انقلاب اسلامی دچار خدشه شد. بی توجهی به فرهنگ و آداب و سنن مردم ما و برخوردهای تنگ نظرانه به بسیاری از آداب و اعتقادات اهل سنت موجب نوعی لجاجت مردم شد و در این میان هر دو طرف به صورت آگاهانه یا نا آگاهانه به فرهنگ دینی حاکم ضربه زدیم و هر دو طرف هم شیعه و هم سنی مقصریم. تردید ندارم نوع برخورد سازمان ها و رسانه ها از یک طرف و لجاجت مردم ما از طرف دیگر، بسیاری از عادات و سنن مذهبی ما را به سوی فراموشی کشاند. ما در ایام شهادت امام حسین مراسم سینه زنی نداشته و نداریم، ولی به احترام این نور چشم و عزیز رسول خدا و به احترام مقام ایشان و رعایت مقام رسول خدا در ایام محرم، به خصوص نهم و دهم محرم، روزه سنت رسول الله را می گیریم و مؤدبانه ایام را سپری می کنیم؛ تا جایی که همیشه سعی ما بر این بوده است حرکتی از ما سر نزند که موجب رنجش خاطر پیامبر اسلام شود.
همچنین، بین ائمه جمعه عادت بر این بود هرساله یکی از خطبه‌های خود را در ماه محرم به بحث تاسوعا و عاشورا و مصیبت وارده بـه اهل بیت رسو اختصاص میدادند و خطبا در خطبه‌های نماز جمعه خود، مطالب خطبه "ابن نباته" درباره ماه محرم را به مردم گوشزد می کردند.
مضمون خطبه آن است که: مردم بدانید در روز قیامت حضرت فاطمه زهرا(س) در حالی که لباسهای خونین فرزندش امام حسین را روی دستان خود گرفته، وارد میدان محشر می شود و در این میان ندایی به گوش می‌رسد به این مضمون: ای مردم، راه را باز کنید تا دخت رسول الله لباسهای خونین فرزندش را به پدر نشان دهد و خطاب به پدر بزرگوارش می فرماید: ای پدر عزیزم، باید انتقام صاحب این لباس ها را از دشمنانش از حضور حق، طلب فرمایید. امروز متأسفانه بیان این اعتقادات برای مردم به ریاکاری و خدمت به حاکمیت ترجمه و تفسیر می شود و روحانیت ما تا حد زیادی به خاطر لومه و سرزنش مردم عقب نشینی کرده اند. در حالی که این موضوع ربطی به حاکمیت ندارد و حقیقتی مربوط به دین و خانواده پیامبر اسلام است که در هیچ عصری و زمانی نباید آن را کتمان کرد؛ چون حادثه کربلا، جنگ بین حق و باطل بوده و تا حق هست، باطل هم هست.
صفحات 153تا155 کتاب
