بسیاری از مردم کردستان با رحلت امام، انقلاب را شناختند

متن ذیل گفتگوی کوتاهی با سلیمان الله مرادی درباره حال و هوای روز رحلت امام خمینی در کردستان می باشد. سلیمان الله مرادی خبرنگار اهل سنت صداوسیمای کردستان است که 14خرداد1368یعنی روز رحلت امام خمینی(ره) را پوشش خبری داده است.

 

*یکی از اتفاقات و رویدادهای عجیب در دوران انقلاب، رحلت امام خمینی بود، فردای آن روز، روزنامه کیهان تیتر زده بود که "جهان اسلام در سوگ خمینی". مردم از همه جای کشور بسمت تهران راهی شده بودند و فضای غم باری بر شهرستان ها حکم فرما بود؛ 14 خرداد در کردستان چه خبر بود؟

به عقیده بنده از ابتدای نهضت امام خمینی چند اتفاق برای پیوند بین مردم کردستان و انقلاب اسلامی افتاد که می شود از آن بعنوان نقاط عطف انقلاب یاد کرد. چون مشکل اصلی ما ذهنیت هایی بود که از مردم کردستان وجود داشت و این نقاط عطف باعث شد که ذهنیت ها اصلاح شود. ذهنیت ها البته دوطرفه بود.

یکی از آن مناسبت های مهم، رحلت امام خمینی بود. من یادم هست، صبح زود که خبر را آقای حیاتی در تلویزیون اعلام کرد. آمدم بیرون بشدت تعجب کردم، خیابان های سطح شهر سنندج یکدست تعطیل بود. اولین کسی را که در خیابان دیدم یکی از همکارانم بود همدیگر را بغل کردیم و کلی گریه کردیم. بنده آن موقع خبرنگار صدا و سیما بودم آمدیم سرکار آفیش کردیم و قرار شد برویم از حال و هوای شهر گزارش تهیه کنیم. سطح شهر بشدت خلوت بود. آن موقع روز تا به حال شهر انقدر خلوت نشده بود. تک و توکی که از مغازه ها باز شده بود رفتیم برای مصاحبه کردن (در پرانتز این نکته را باید بگویم که شرایط آن زمان کردستان بگونه ای بود که مردم تمایلی برای مصاحبه با تلویزیون نداشتند) اما برعکس در آن زمان، بخاطر دارم از چهل الی پنجاه نفری که مصاحبه کردیم نصف جمعیت وسط مصاحبه بغض کرده و شروع به گریه می کردند. وقتی به سازمان برای تدوین آمدیم همه عوامل(که عمدتا افراد بومی استان کردستان بودند) جمع شده بودند و حرف های مردم را نگاه میکردند و از این حرفها تعجب کرده بودند.

*مراسم ختمی در شهر برگزار شد؟ مردم برای مراسم خاکسپاری به تهران رفتند؟

مراسم ختمی در مسجد جامع شهر سنندج برگزار شد که یکی از شلوغ ترین اجتماعات تا آن روز بود. شخصیت های برجسته و جریان های که تا آن روز ارتباطی با حاکمیت نداشتند در مراسم حضور داشتند. حتی آنهایی که حضور نداشتند، پیام های صوتی برای مردم فرستادند و این مصیبت را تسلیت گفتند.

یعنی اتفاقات جوری رقم خورد که رحلت امام باعث همبستگی و همدلی بین توده های مردم کردستان و حاکمیت شد، همان چیزی که شاید دشمنان برعکسش را تصور می کردند. شاید بتوان گفت درصد بسیاری از مردم با رحلت حضرت امام، انقلاب را شناختند.

بسیاری از مردم بدون هیچ هماهنگی و نظارت دستگاه های حکومتی بصورت خودجوش خودشون رفتند تهران برای شرکت در مراسم رحلت امام. یعنی آن چیزی که ما در آن روزها مشاهده میکردیم مسائل سیاسی یا جناحی نبود، پیوند قلبی توده های مردم اهل سنت کردستان با شخص حضرت امام بود.

تمام این مسائل در شرایطی بود که اینجا کردستان بود و یکی از استان های مرزی که هشت سال درگیر جنگ بود، درگیر ناامنی های بعد از انقلاب بودند، فرزندانشان شهید شده بودند، بعضی ها بخاطر تبلیغات جذب گروهک ها شده بودند و در این هشت سال واقعا در سختی زندگی می کردند و روز خوشی ندیدند. علی رغم همه این مسائل یک چیزی بین مردم و امام پیوند ایجاد کرده بود و این جزء معجزات خداوند بود.

و این پیوند را ما در سفر مقام معظم رهبری هم دیدیم، خیل جمعیتی که حضور داشت ما را واقعا متعجب کرده بود و صحبت هایی که مقام معظم رهبری در آن روز کرد مردم را یاد امام انداخته بود.

*الان 14 خرداد نزدیک است، الان کردستان در چه حالی است؟ خبری در شهر است؟ مردم استقبال میکنند؟

ما هر مصیبتی که میکشیم از دست مسئولین است. آن خرداد سال 68 که ما دیدیم هماهنگ شده توسط دستگاه های دولتی نبود، فلان مسئول تقسیم کار نکرده بود که مثلا شما بیا و در اینجا گریه کن! بازاری مغازه ات را ببند؛ نه بخشنامه ای نه آیین نامه ای، ستاد برگزاری مراسم و مجالسی نبود یعنی مردم بصورت خودجوش همه اینکارها را انجام دادند. اما الان جور دیگری شده است. من عقیده دارم برنامه های اینگونه نباید سمت و سوی دولتی پیدا کند. الان ستادی تشکیل شده برای برگزاری مراسم ارتحال امام از سپاه گرفته تا استانداری و سازمان تبلیغات. برای ارگان های مختلف سهمیه هایی در نظر گرفته می شود و کاروان های که عمدتا شرکت کنندگانشان کارمندان هستند در این مراسم شرکت میکنند. و اینها به عقیده بنده به ارتباط مردم و حاکمیت صدمه میزند. باید این مسائل را خود مردم مدیریت کنند.

امام برای مردم یک شخصیت فرا دولتی بود. از طرفی عملکرد دستگاه های حکومتی در بعضی مواقع همسوی تفکرات امام نیست. خوب چرا این دو را با هم گره میزنیم. مصیبت عمده این است که دولت ها نتونستند تفکرات امام را پیاده کنند. الان یک عاشق امام هم وقتی به دستگاه های دولتی برای رفع و رجوع مشکلش مراجعه میکند، وقتی بیرون می آید اگر یک ضد انقلاب نشود، فردی خنثی می شود.