دربارۀ صحابه معنا ندارد که [نزاع] بکنیم

بیانات حضرت آیت‌الله بهجت قدس‌سره درباره وحدت شیعه و سنی

 

مردم را آگاه بکنیم: ما با اهل‌سنت راه مسالمت کامله را داریم؛ هیچ اشکالی نداریم. آنها به طریقۀ خودشان باشند، ما هم به طریقۀ خودمان. مدارک را نشان می‌دهیم؛ کاری نداریم. شهادتین را که ما هم قائل هستیم، آنها هم قائل‌اند.

مسئلۀ صحابه مورد اختلاف ما با آنهاست، که صحابه چطور بودند؟

اولاً صحابه رفته‌اند و مرده‌اند؛ ما نمی‌توانیم قلب بکنیم و نگذاریم ابوبکر جای پیغمبر صلی‌الله‌علیه‌وآله بنشیند؛ کارشان را کرده‌اند. خود حضرت امیر علیه‌السلام دربارۀ فدک فرمود: ظالم و مظلوم همه علی‌الله وارد شده‌اند. ما همین‌قدر می‌توانیم بگوییم: صحابه‌ای که با مودت ذی‌القربایی که منصوص قرآن است، موافقند، بالای سر ما هستند، هرکه می‌خواهد باشد. [اگر با آن] مخالفند، شما هم [باید] بگویید، زیر پای شما هستند، هرکه می‌خواهد باشد. چرا؟ «اَلْیَوْمَ أَکْمَلْتُ لَکُمْ دینَکُمْ»، «إِلاَّ الْمَوَدَّةَ فِی الْقُرْبى‏» و «إِنَّما وَلِیُّکُمُ اللَّهُ»، همۀ اینها ذوی‌القربی را تعیین کرده‌اند. ما با شما سر این اختلاف [نداریم]؛ خوب زید، ابن عمرو موافق بوده یا مخالف بوده؟ به این تاریخی که سند ماست، سند شما هم ممکن است باشد، مراجعه کنید. هرکه راستی مراجعه کرد و هرچه یقین پیدا کرد، همان کافی است.

پس دربارۀ صحابه معنا ندارد که ما حالا [نزاع] بکنیم.

اما فتوا؛ در خود شماها فتوا منحصر به این چهارتا نیست. شیخ [طوسی] در [کتاب] «خلاف» از قریب به بیست نفر از اینها نقل فتاوا می‌کند. خود این چهارتا هم کافی است، دو تا هم کافی است، اگر این اختلاف را [بنا به] «إِخْتِلافُ أُمَّتِی رَحمَة»۶ قبول کردید که این اختلاف، ضرر به جایی ندارد.

و علی‌هذا ما با سنی‌ها هیچ مخالفتی نداریم، مگر عوامل خارجیه جدا بکنند. می‌گوید: هر سال خارجی‌ها می‌آمدند بغداد، در محلۀ شیعه، صبح‌ها صدا می‌زدند برای نماز که «الصَلاةُ خَیرٌ مِنَ النُّوم». در محله سنی‌ها هم یک کسی را وادار می‌کردند که در اذان بگوید «حَیَّ عَلی خَیرِ الْعَمَل». [آنها هم] می‌گفتند یقیناً شیعه‌اند که آمده‌اند و دارند بر [ضد] اهل‌سنت افساد می‌کنند. اینها هم می‌گفتند یقیناً سنی‌ها هستند که دارند افساد می‌کنند اینها را به جنگ هم می‌انداختند تا خودشان مال‌ُالمصالحه را بگیرند.

وعلی‌هذا، به‌حسب ظاهر ما راه واضحی داریم با صَفح با اهل سنت. غلط است و ترویج از خارجی‌هاست که ماها را به جنگ [هم انداختند]  و همچنین می‌توانند حنفی را بر علیه مالکی بیندازند و همچنین هم واقع شده در بغداد نزاعی شده است، نوشته‌اند که بین خود همین مذاهب اربعه، اصلاً بعضی با بعضی جنگ شده است. کما اینکه همین را هم «ابن اثیر» نوشته که در حله و اطراف، بین دو طایفه از شیعه جنگ شد. او می‌گوید: تعجب این است که کِلتَا الطائِفَتَین [هردو گروه] شیعه‌اند.

جنگ انداختن یک عوامل دیگری دارد