به خاطر حفظ جان سنی ها زخمی یا کشته می شدند!

* حسن بسطامی

 

اکنون در افغانستان کشوری که تنها 20 درصد جمعیتش شیعه می باشد، مذهب امامیه در کنار مذهب حنفی اهل سنت رسمیت یافته است. هم چنین در محاکم قضایی برای شیعیان بر اساس فقه شیعه حکم می شود، در این کشور روز عاشورا تعطیل رسمی است و رئیس جمهور سنی، همه ساله در چنین روزی در یکی از مجالس عزاداری شیعیان شرکت می کند و در بزرگداشت قیام تاریخی حضرت سید الشهداء علیه السلام سخنرانی می نماید. همچنین دسته جات بزرگ عزادار با پرچم و کتل در خیابان های اصلی پایتخت و نیز در بسیاری از شهرها به عزاداری روز عاشورا می پردازند.

این درحالی است که وقتی روز تاسوعا به یکی از حسینیه های کابل رفته بودم یکی از علمای بزرگ افغانستان به نقل از پدرش برایم تعریف می کرد که حدود یکصد سال پیش شیعیان این کشور به طور مخفیانه و در زیر زمین های منازل به عزاداری برای امام حسین(ع) اهتمام می ورزیدند!

علت اساسی این موقعیت ممتاز شیعه در کشوری که اکثریت مردم آن از اهل سنت هستند و هنوز بساط طالبان از صحنه ی اجتماع برچیده نشده است، چیزی جز فداکاری و مجاهدت علما و مردم شیعه در دوران جهاد این کشور نبوده است.

 

 

آن زمان شیعیان با صمیمیت و همدلی در کنار اهل سنت مجاهدت می کردند و با دشمنان و وابستگان به قدرت های جهانی مبارزه داشتند. در آن روزگار شیعیان و رهبرانشان که عمدتا روحانی بودند، گاهی از مناطقی که اهل سنت در آن زندگی می کردند، نیز حمایت می کردند و به خاطر حفظ جان سنی ها زخمی یا کشته می شدند!

 

اینک اگر ما اندکی بیاندیشم درخواهیم یافت که شیعیان افغانستان هیچ گاه با لعن و نفرین نمی توانستند بدین موقعیت استراتژیک کنونی دست یابند! و الا باید هنوز شیعه بودن خود را مخفی می ساختند و روز عاشورا باز هم در زیر زمین منزلشان عزاداری می کردند! بلکه در سایه ی وحدت و صمیمت توانستند بدین مهم دست یابند.

 

در همین خصوص شنیدم که سال ها پیش از انقلاب اسلامی ایران در مسجد شیخ انصاری در نجف اشرف (و بنابر نقل دیگری در سامرا) همواره یک روضه خوانی پس از نماز جماعت می ایستاد و روضه حضرت زهرا(س) را می خواند. و چون روضه مربوط به شخصیت اول خانم در جهان اسلام بود کسی جرات نمی کرد اعتراض کند. اما پس ازمدتی یکی از روحانیون بدین موضوع حساس می شود که چرا فقط روضه ی حضرت زهرا(س) آن هم در هر روز؟! او در صدد تحقیق بر می آید و وقتی از خود روضه خوان سوال می کند، وی پاسخ می دهد که بانی خاص دارد و همو خواسته که فقط همین روضه خوانده شود! آن روحانی بیشتر کنجکاو می گردد و بررسی بیشتری می کند و پس از پیگیری های زیاد درمی یابد که بانی با چند واسطه از سفارت انگلستان در عراق پول روضه را دریافت می کند! به راستی چرا استعمار پیر انگلیس قصد داشته هر روز روضه حضرت زهرا(س) خوانده شود و در آن برخی از افراد، مورد لعن و نفرین قرار گیرند؟!

 

منبع: آنسوی خاطرات – 250 خاطره از سفر به 25 کشور جهان