امروز مساله مهم، اتحاد و اتفاق بین برادران شیعه و برادران اهل سنت است

آیة الله اشرفی اصفهانی، عالمی ژرف اندیش واقع بین بود و بخوبی می دانست که اختلافات و گرفتاری مسلمانان، ناشی از توطئه خصمانه دشمنان اسلام است. در مناطق غربی کشور ایران بویژه منطقه کرمانشاه و اطراف آن، شیعه و سنی در کنار هم زندگی می کنند. دشمنان اسلام در این منطقه بیشتر سرمایه گذاری می کنند تا بتوانند بین این دو برادر اختلاف و جدایی بیندازند. آیة الله اشرفی اصفهانی که در سال 1335 شمسی از سوی آیة الله بروجردی، به آن استان اعزام شد می دانست که مهم ترین وظیفه اش، حفظ وحدت و ایجاد برادری و صمیمیت در بین مردم آن سامان است. تا آخر هم به این موضوع بسیار توجه می کرد، به طوری که بعد از انقلاب اسلامی و آغاز فتنه های دشمنان ضد انقلاب، که سعی کردند به سلاح زنگ زده اختلاف شیعه و سنی چنگ بزنند و آشوب به پا کنند، ایشان با تدبیر و درایت خاص خود و با چنگ زدن به آیات وحدت بخش قرآن کریم "انما المؤ منون اخوة "، "واعتصموا بحبل الله جمیعا و لاتفرقوا " شیعه و سنی را برادروار در یک صف نشایند و توطئه های بدخواهان و دشمنان شیطان سیرت و تفرقه افکن پست را خنثی و ناکام گردانید. او می گفت :"یکی از توطئه های بزرگ دشمن این است که می خواهد بین اقشار مختلف، اختلاف بیندازد، بین شیعه و اهل سنت و دیگر فرق مسلمین تفرقه بیندازد... ما بدون وحدت نمی توانیم جامعه و انقلاب اسلامی را به پیش ببریم.. امروز مساله مهم، مساله اتحاد و اتفاق بین برادران شیعه و برادران اهل سنت است"

نقش شهید محراب در وحدت بین تشیع و تسنن

دشمن جهان خوار و استکبار جهانی همیشه در تلاش بوده است تا بین امت های اسلامی، تفرقه افکند و از انسجام و وحدت آنان جلوگیری کند؛ اما بیداری عالمان دینی ما، همیشه توطئه های آنان را نقش بر آب کرده است. شهید محراب، آیت اللّه شرفی اصفهانی از همان بیدار دلان و مجاهدانی است که درباره ی وحدت بین شیعه و سنی، رنج های فراوانی را متحمل شد. او با انجام مسافرت های متعدد به شهرهای پاوه، جوانرود و روانسر و تشکیل سمینارهای بی شمار مرکب از ائمه ی جمعه سنی و شیعه در استان باختران، در خنثی کردن توطئه های تفرقه افکنان داخلی و خارجی، سهم بسزایی داشت.

یار و مرید امام

آیة الله اشرفی اصفهانی، از شاگردان مریدان و یاران امام خمینی (ره ) بود. او نسبت به امام شناختی عمیق و ارادتی عاشقانه داشت. وی بعد از رحلت مرجع بزرگ تشیع آیة الله بروجردی، مردم را در امر تقلید به امام راهنمایی می کرد. خود در این موضوع می گوید:"اینجانب بر حسب تشخیص خود و تفحصی هم که از شخصیتهای بزرگ علمی نجف اشرف و حوزه علمیه قم کردم، حضرت امام خمینی را شایسته برای مقام مقدس مرجعیت معرفی نمودم و عامه مردم را در امر تقلید، به ایشان سوق دادم، که این موضوع با مخالفت بعضی و کارشکنی آنها مواجه شد، و از سوی ساواک هم تهدید به تبعید گردیدم، ولی به لطف خداوند بزرگ، در انجام این امر الهی و وظیفه شرعی موفق شدم." در قضیه دستگیری امام در اوایل نهضت نیز او از حامیان ایشان و تا آخر عمر هم وفادار به امام(ره) بود. امام(ره) نیز از اوایل آشنایی به او عنایت و توجه داشت و در سال 1384 ق. اجازه نامه ای مبنی بر تصرف آیة الله اشرفی در امور حسبیه و وجوه شرعی برای وی نوشته است و همیشه در مکاتبات خویش، با احترام و عظمت از او نام می برد. در دوران انقلاب اسلامی، آیة الله اشرفی اصفهانی، به عنوان یار و یاور امام، محور مبارزات مردم کرمانشاه بود و رهبری امام (ره) را همواره تبلیغ و تاءیید می کرد و صمیمانه به ایشان عشق می ورزید.

در میدان جهاد

خطبه های ایشان در پیشبرد انقلاب و ادامه جنگ تحمیلی و دفاعی مقدس، فوق العاده مؤثر بود. ایشان علاوه بر تشویق جوانان به عزیمت به جبهه های دفاع، و دعوت مردم برای کمک به جبهه ها، خود نیز عملا مدافع و مجاهد بود. به رغم کهولت چند بار در جبهه های نبرد حاضر شد. وقتی می گفتند شما جلوتر نروید ممکن است دشمن ببیند و حادثه ای رخ دهد، می گفت : "خون من که از خون این بچه ها بالاتر نیست، بگذارید شاید من هم در جبهه ها شهادت نصیبم گردد، شاید آن چیزی که سالهاست به دنبال آن (شهادت) هستم، در جبهه ها پیدا کنم."

منافقان کوردل ناکام، در ظهر جمعه 23 مهرماه 1361، در سنگر نماز جمعه کرمانشاه با منفجر کردن نارنجکی، امام جمعه هشتاد ساله و مجاهد پیر راه اسلام، آیة الله شیخ عطاءالله اشرفی اصفهانی را به شهادت رساندند. و بدین سان چهارمین شهید محراب به پیشگاه ابدیت تقدیم شد.

ایشان جمعا مدت 23 سال در حوزه علمیه قم و 12 سال در حوزه علمیه اصفهان بود و در این مدتی که در این دو حوزه علمیه اشتغال داشت ضمن کسب علم و دانش و نیل به درجات عالیه اجتهاد، مورد توجه خاص اساتید بزرگ و علما بود و مرحوم آیت الله بروجردی و مرحوم آیت الله حاج سید محمدتقی خوانساری به ایشان عنایت خاصی داشتند. بطوریکه هر وقت به اصفهان می رفت و سپس به قم مراجعت می کرد این دو بزرگوار و همچنین دیگر علما از ایشان دیدن می کردند.

 

منبع: پایگاه اطلاع رسانی حوزه