از دیدگاه اهل سنت

در ایام عزای سرور و سالار شهیدان، حضرت اباعبدالله الحسین علیه السلام و یاران با وفایشان هستیم. یکی از مباحث مهم در مورد نهضت حسینی، کرامات و مکاشفه هایی می باشد که در طول تاریخ از دیرباز تا کنون مورد توجه قرار گرفته و توسط مولفان، مورخان و علما، نگاشته شده و در منبرها و مجالس عزا یاد شده و مورد تعظیم قرار گرفته و چه بسا باعث روی آوردن برخی افراد به سوی امام حسین علیه السلام و بیداری شان از خواب غفلت شده است. برخی گمان می کنند این کرامات فقط در کتب شیعه نقل شده است، در حالیکه در کتب اهل سنت و از طریق راویانی از اهل سنت نیز این کرامات نقل شده است که به چند مورد اشاره می کنیم: 

خولی با در اختیار گرفتن سر مبارک، پیش از دیگران و به تنهایی راهی کوفه گردید و بعد از آن که دیرهنگام به دارالإماره رسید و با در بسته مواجه گردید به سوی خانه اش شتافت وآن را در تنور خانه اش پنهان ساخت. او دو همسر داشت ؛ یکی از طایفه بنی اسد و دیگری از حضر یمین که به نام انلودر بنت مالک بن عقرب خوانده می شد و آن شب را باید با او می خفت. همسر اخیر خود نقل می کند خولی وارد منزل شد و سر مبارک حسین(ع) را در تنور گذاشته بود و به اطاقش داخل گردید و به سوی بستر امد و قصد خوابیدن کرد. پرسیدم :چه خبر؟ چیزی پیشت است؟ او در جواب گفت : با ثروت جهانی نزد تو آمده ام. این سر حسین(ع) است که وارد خانه کرده ام. من گفتم : وای برتو! دیگران با طلا و نقره به خانه می آیند، تو با سر فرزند پیغمبر(ص). نه به خدا هرگز پس از این سر من و تو در یک(بالشت) جمع نخواهد شد. او افزوده است: از رخت خوابم بلند شدم و از منزل بیرون رفتم. او زن اسدی را دعوت کرد و نزدش رفت. من نشستم و داشتم نگاه می کردم. به خدا سوگند مرتب نور و روشنایی را مشاهده کردم که چون ستونی، از تنور به سوی آسمان می درخشید و همین طور پرندگان سفیری را مشاهده کردم که در اطراف تنور طواف می کردند.(همان)

پس برای او گونه های نورانی بوده است 
والدین او از برتران قریش بودند 
وجدش بهترین اجداد بوده است.(همان)

این چه شمعی ست که جانها همه پروانه اوست"

 

برگرفته از «کتاب انقلاب کربلا از دیدگاه اهل سنت، ص 262 - 270 »