ده نکته درباره وحدت و افراطیون

1. بر اساس مبانی قرآنی چون «ولاتتفرقوا فتفشلوا و تذهب ریحکم...» و توصیه های اهل بیت علیهم السلام مانند «عودوا مرضاهم و اشهدوا جنائزهم...»، وحدت اسلامی یک اصل تخطی ناپذیر دینی است که مورد تصریح امامین انقلاب اسلامی نیز قرار گرفته و همواره خط قرمز نظام بوده است.

برخی تلاش می کنند تا با سیاسی کردن مساله وحدت، آنرا به ضرورتی مقطعی تقلیل داده و صرفا در مقابل دشمن مشترک معنا کنند، حال آنکه وحدت مد نظر دین برای ایجاد تمدن اسلامی و حاکمیت ارزشهای اسلامی در جهان است.

2. القاء عقب نشینی از اصول و ارزشهای مذهبی، مساله ای است که افراطیون در قبال «اصل وحدت اسلامی» دامن می زنند تا احساسات عمومی را در عرصه مذهبی برانگیزانند حال آنکه اساسا وحدت، مساله ای عملی و بمعنای مدارا و توافق بر سر مشترکات است نه بمعنای عقب نشینی اعتقادی یا ایجاد مذهبی جدید بنام «شنی» که در عقاید به بخشی از عقاید طرفین تمسک کند!!

بیان سیره عملی اهل بیت علیهم السلام در مساله وحدت و نه صرفا استناد آن به انقلاب می تواند راهبردی برای خنثی سازی این هدف شوم افراطیون باشد.

3. از موانع فهم تمدنی مساله وحدت، نگرش سنتی است که در بدنه مذهبی جامعه ما رسوخ تاریخی دارد. حضرت امام خمینی«ره» سعی نمود تا دوگانه شیعه - سنی را به دوگانه اسلام ناب - اسلام آمریکایی تبدیل کند که در آن شاه شیعه ای که حامی اصلی رژیم صهیونیستی در منطقه بود در دسته «اسلام آمریکایی» و مجاهد سنی فلسطینی که برای آزادسازی قبله اول مسلمین جان خود را فدا می کرد در دسته «اسلام ناب» قرار می گرفت.

عدم بیعت فکری با انقلاب و بیعت صرفا سیاسی با مکتب جدیدی که امام آورد، باعث شده تا نگرش امام درباره وحدت حتی در برخی انقلابیون موجود نباشد!

4. رفتار افراطیون شیعه دقیقا در مقابل استراتژی «کونوا لنا زینا» است که اهل بیت علیهم السلام بعنوان مهمترین راهبرد در قبال سایر مسلمین به شیعیان توصیه نمودند و از همین روی بود که امام صادق علیه السلام چهار هزار شاگرد اهل سنت داشتند و مرجعیت علمی ایشان در همه جهان اسلام پذیرفته است.

اینک حب اهل بیت جزئی جداناپذیر از عقاید اهل سنت است و کسی نیست که به خود جرأت بی حرمتی به ایشان را بدهد. چیزی که افراطیون دقیقا خلاف آنرا ادعا می کنند!

5. آنچه مانع تحقق وحدت است توهین به مقدسات و تکفیر و تحریک طرف مقابل می باشد. از همین روی در شرایط تاریخی کنونی که مردمان منطقه بیدار شده اند، دشمن به حمایت گسترده از افراطیون شیعه و سنی دست زد و شبکه های افراطی طرفین مانند قارچ، افزایش یافتند.

در نتیجه دور شدن مسلمانان از هم و حاکمیت «تصویر ذهنی برساخته رسانه های افراطی»، برخی مسلمانان دیگر حاضر نبودند نسبت به ظلمی که به دیگری می شد عکس العمل نشان دهند و تکفیری ها میدان دار شدند!

6. نشناختن اولویت های مد نظر دین و فقدان آگاهی مناسب از نیازهای روز جامعه اسلامی، مهمترین ویژگی جریانات افراطی است. برخورد با این جریانات از آنجا که ظاهری اسلامی و مذهبی دارند از پیچیدگی و حساسیت بالایی برخوردار است.

بی توجهی به نقد فکری این جریانات و تاکید صرف بر جنبه های امنیتی سیاسی آنان باعث می شود تا عوام، گول شعارهای مذهبی آنان را بخورند و خدای نکرده ایشان را دلسوزتر از کسانی بپندارند که عزت اسلام و تشیع مدیون آنهاست.

7. آنچه در شرایط کنونی بسترساز دور شدن بیشتر سنی و شیعه شده است نوع روایتی است که از بحران هایی چون عراق و سوریه شده است. دشمن سعی کرده تا حمایت ایران و حزب الله از سوریه را رنگ مذهبی بزند و درگیری های آنجا را «سنی کشی شیعیان» تعبیر کند!

دشمنان درحالی این تحلیل ها را بر سر انقلابیون می کوبند که خود می دانند، سوریه یک حکومت مذهبی نبوده و ایران اسلامی نیز در حمایت از مجاهدین سنی فلسطین و شیعه لبنان به یک گونه عمل نموده است.

8. در شرایط حاکمیت رسانه های افراطی که حتی بر زندگی عادی شیعه و سنی در شهرهای تلفیقی اثرگذارده است، تنها راهبرد موثر، عمل به توصیه های اهل بیت مبنی بر حضور در مساجد آنان، سر زدن به مریض های آنان، شرکت در تشییع جنازه های آنان و نمایاندن یک تعایش مهربانانه است.

اثری که محبت صادقانه و تعاملات شفاهی صمیمانه دارد از هر تبلیغات رسانه ای بیشتر است و دلها را بیش از هر چیز به هم نزدیک می کند.

9. دشمن نمی خواهد که چهره عقلانی و در عین حال پرصلابت رهبر انقلاب اسلامی در مقابل آمریکا و اسرائیل، بعنوان الگوی تشیع در جهان اسلام معرفی شود لذاست که به امثال «یاسر الحبیب» چنان ضریب می دهد که افراد تصور کنند وی شیعیان را نمایندگی می کند!

در آن سوی نیز بزرگنمایی خطاها یا اشتباهات جریانات اسلامگرای اهل سنت و «وهابی و داعش نمایی همه اهل سنت» سیاست شومی است که در پشت آن تخریب ذهنیت های شیعیان قرار دارد!

10. وقتی دلها از هم دور شد و بی اعتمادی بالا گرفت، جریاناتی از اهل سنت که دیروز و در ایام جنگ 33 روزه از جریان شیعی حزب الله دفاع جانانه کردند، امروز در قبال کشتار شیعیان نیجریه سکوت می کنند و در این سوی نیز، شیعیانی که همیشه مدافع مظلومان بوده اند، در قبال کشتار و سرکوب وحشیانه اسلامگراها در مصر، عکس العمل خاصی نشان نمی دهند.

این، کمترین دستاورد دشمن از رهاورد بر هم زدن روابط صمیمانه مسلمین و ایجاد ذهنیت های نادرست در طرفین است!