«هویت جهانی انقلاب»
ظرفیت رهاشده!
کم توجهی بدنه حزب اللهی و خصوصا حوزویان انقلابی به بعد جهانی گریزناپذیر انقلاب اسلامی باعث شده است که ما صدمات بسیاری را متحمل بشویم. اگر ما در کشوری دیگر هم بودیم براحتی می فهمیدیم که اقلا برای تقویت اقتصادی خودمان و حفظ امنیت اطراف مان باید اقدامات متعدد فرهنگی، سیاسی، رسانه ای در خارج کشور را سامان دهیم تا از خلال آنها این منافع را تامین کنیم چرا که پر واضح است که یک کشور نمی تواند حتی از منافع ملی خودش با توجه صرف به داخل خودش دفاع کند.
این روزها که رقابت کاندیداهای انتخابات ریاست جمهوری آمریکا در حال برگزاری است و «ایران» به عنوان مهمترین موضوع سیاست خارجی این مباحثات مطرح می شود، پیامی دیگرباره به مردم ایران داده می شود به این مضمون که شما اگر در کشوری بودید که در آن انقلابی با ابعادی جهانی صورت نگرفته بود به صد دلیل گریزی از «نگرش جهانی در همه چیز» نداشتید چه رسد به اینکه اینک وارث انقلابی هستید که پس از حدود 4 دهه اینگونه جریان ساز و خبرآفرین است.
کم توجهی بدنه حزب اللهی و خصوصا حوزویان انقلابی به بعد جهانی گریزناپذیر انقلاب اسلامی باعث شده است که ما صدمات بسیاری را متحمل بشویم. اگر ما در کشوری دیگر هم بودیم براحتی می فهمیدیم که اقلا برای تقویت اقتصادی خودمان و حفظ امنیت اطراف مان باید اقدامات متعدد فرهنگی، سیاسی، رسانه ای در خارج کشور را سامان دهیم تا از خلال آنها این منافع را تامین کنیم چرا که پر واضح است که یک کشور نمی تواند حتی از منافع ملی خودش با توجه صرف به داخل خودش دفاع کند.
حال، ما که به خاطر پیروزی انقلاب اسلامی که «اولین پیروزی اسلامگرایان پس از فروپاشی امپراطوری های مسلمان» بود و با تقویت «روحیات استقلال طلبانه و ضداستکباری» به شدت منافع ابرقدرتها را در منطقه و جهان مورد تهدید قرار داده بود، چطور انتظار داریم که بعدی از رفتار و زندگی ما به مسائل بین المللی ارتباط پیدا نکند؟!
این «ماهیت جهانی انقلاب» هم فرصتها و هم تهدیدهایی را برای ما ایجاد کرده است که ما نتوانستیم از فرصتهای ان جهت غلبه بر تهدیدها بهره کافی را ببریم. وقتی هر اقدام داخلی ما می تواند بر بسیاری از ملتهای مسلمان و آزادیخواهان جهان موثر افتد، چرا از این ظرفیت استفاده نمی کنیم؟
وقتی یک مسجد در شهر مشهد، یک موسسه فرهنگی در اصفهان، یک تیم ورزشی در اهواز، یک هنرمند در تهران، یک طلبه در قم، یک خیریه در تبریز و... می توانند اقداماتی را سامان بدهند که به صرف اینکه ظرف تحقق آن «ایران انقلابی» است حداقل از طریق «شبکه های اجتماعی» در بسیاری از نقاط جهان دیده خواهد شد، چرا این ظرفیت رها شده است؟
آیا براستی وقتی هند نسل های جدید موشکهای خود را تست می کند همان میزان که ایران از یک موشک جدید خود رونمایی می کند بازتاب جهانی دارد؟ آیا واقعا یک دستاورد علمی پزشکی در ایران با پاکستان به یک میزان در جهان اسلام تجاوب ایجاد می کنند؟
بازگشت به اندیشه امام، فهم جایگاه تاریخی انقلاب در جهان معاصر و افزودن این نگاه به همه تشکلها و اقدامات کشور، براحتی بستر جهانی شدن یک مداحی، الگوبرداری از یک اقدام فرهنگی تشکیلاتی، منتشر شدن یک پوستر در فضای جهان اسلام، ضریب گرفتن یک انیمیشن، یک اقدام موثر درباره حجاب و ... را مهیا خواهد کرد. باید کم کاری ها را جبران کرد!
