خاطراتی از اهل سنت ایران در راهپیمایی
اربعین: مسیر حسین، راه آزادگی توحیدی است
توی راه پیاده روی نجف به کربلا هر کس که می فهمید این جمع اهل سنت هستند خیلی ادب و احترام می کرد. خود این حضور بیش از دهها مقاله و سخنرانی اثر داشت چرا که در عمل همه دیدند که اهل سنت نیز برای اهل بیت علیهم السلام احترام ویژه قائل هستند. این اقدام میدانی خیلی در تصحیح تصویرهای ذهنی که برساخته اقدامات افراطیون است موثر بود. الحمدلله مشکلی هم پیش نیامد و برخورد بی ادبانه یا توهین هم ندیدیم.
علیرضا کمیلی
با جمعی از اهل سنت ایران از بلوچستان و ترکمن صحرا در راهپیمایی اربعین همراه شدم. جمعی از صوفی های چابهار و زاهدان 24 ساعت توی راه بودند تا به تهران رسیدند. از آنجا هم تا وقتی به نجف رسیدیم 30 ساعت طول کشید. گفتیم استراحت کنید اذان صبح برویم زیارت. گفتند نه! استراحت باشد برای ایران! ما به عشق روضه مطهره امام علی و امام حسین امده ایم. ما که شرمنده و خجل بودیم از این عشق نتوانستیم بخوابیم و با ایشان تا حرم همراه شدیم. در راه حرم صحبت از مساله زیارت شد. گفتند خدا می گوید شهید زنده است و ما هم که برای این ذوات مطهره قدرت مستقل در طول خدا قائل نیستیم ولی اینها را آبرودار نزد خدا می دانیم لذا به حرم های ایشان می رویم تا خدا هم کمک کند و در مسیر عبودیت بهتر بندگی کنیم.
توی حرم حال خوبی داشتند و اشک شان روان بود. دعا و نماز و تضرع فراوانی کردند. یکی دو نفرشان اصرار کردند که ما می خواهیم برویم سمت ضریح و من چون خیلی شلوغ بود نهی کردم ولی قانع نشدند و رفتند.
قبل از پیاده روی نجف به کربلا فرصتی شد تا در تجمعی که زیر پل ثوره عشرین بود، مابین سخنرانی استادان رحیم پور و پناهیان یکی از شاعران ترکمن شعر خود را در مدح امام علی علیه السلام بخواند. یکی دیگر هم شعری در وصف امام حسین علیه السلام گفته بود که فرصت خواندن نیافت.
توی راه پیاده روی نجف به کربلا هر کس که می فهمید این جمع اهل سنت هستند خیلی ادب و احترام می کرد. خود این حضور بیش از دهها مقاله و سخنرانی اثر داشت چرا که در عمل همه دیدند که اهل سنت نیز برای اهل بیت علیهم السلام احترام ویژه قائل هستند. این اقدام میدانی خیلی در تصحیح تصویرهای ذهنی که برساخته اقدامات افراطیون است موثر بود. الحمدلله مشکلی هم پیش نیامد و برخورد بی ادبانه یا توهین هم ندیدیم.
توی چند تا موکب هم که توقف کردیم عراقی ها وقتی فهمیدند اینها اهل سنت ایران هستند تکریم کردند و در میهمان نوازی تفاوتی قائل نشدند. این خودش یک نشانه خوب بود از اینکه دلهای مردم به هم نزدیک است و می شود از این ظرفیت در مقابل افراطیون تکفیری استفاده کرد.
در کربلا هم دل توی دلها نبود. همگی شوق رفتن به زیارت را داشتند و هر چه گفتیم شلوغ است افاقه نکرد و همه به سمت حرم رفتند. دلها آماده بود و اشکها روان و سوز و گداز فراوان. در میان اهل سنت، حب نوه پیامبر ص، سرور شهیدان اهل بهشت، امام حسین علیه السلام خاص و ویژه است و این را می شد از شانه هایی که تکان می خورد و دستهایی که بلند شده بود یافت.
اهل سنت گرچه برای هیچ کس سینه زنی نمی کنند ولی عزا و اشک و آه را دارند و خیلی های شان در عاشورا و اربعین، گوسفند نیز قربانی می کنند. یکی از آخوندهای ترکمن برایم از قربانی هر ساله اش در روز عاشورا تعریف کرد و ناراحت بود که چرا برخی از اهل سنت آنها را به این خاطر متهم به شرک می کنند!
همگی شان بالاتفاق ضد داعش و تکفیری ها بودند و معتقد بودند نباید چهره اهل سنت را با آنها مخلوط کرد. می گفتند داعش آبروی اسلام را برده است و بویی از دینداری ندارد!
