"اشداء علی الکفار" به شرط "رحماء بینهم"

راه رهایی قدس

زمانی شدّت عمل، از طیف عمل اجتماعی، حقوقی و سیاسی تا طیف عمل مسلحانه در برابر هتک، یورش و اشغال مسجدالاقصی مشروعیت پیدا می کند که مسلمین خود به درک روشنی از آشتی، دوستی، محبت و رحمت میان خود رسیده باشند

دکتر رضا جلالی 

 

در زمانه ای که مسلمانان، به نام شیعه و سنّی، عرب و عجم و... به تکفیر یکدیگر می پردازند و هنگامی که از راه جنگ و خونریزی و با شدت عمل دشمن یکدیگر شده اند، تعرّض کفّار صهیونیست به مسجدالاقصی به قصد اشغال و نابودی آن هر سال آسان تر شده است. 

معادلۀ قرآنی: شدّت عمل با کفّار برابر است با رحم و شفقت میان مسلمین، لااقل از زمان نخستین یورش کفّار صهیونیست به مسجدالاقصی در 7 ژانویۀ 1967 به هم خورده است. یورشی که توسط ژنرال صهیونیست مردخای گور، با سوزاندن قرآنها و افراشتن پرچم رژیم بر گنبد الصخره همراه بود. زیرا اگر واکنش ها به آن با شدّت عمل توأم بود، هرگز این یورش ها و هتک ها طی این سالها ادامه پیدا نمی کرد. این از آن روست که معادلۀ قرآنی به هم خورده است. 

آن طور که شاعر ایرانی حافظ شیرازی می فرماید: 

سبب مپرس که چرخ از چه سفله پرور شد که کام بخشی اورا بهانه بی سببی است 

تسلّط کفّار صهیونیست بر مسجدالاقصی، در بی سبب بودن معادلۀ قرآنی نزد مسلمین است؛ یعنی معادله ای که بی سببِ رحم و شفقت میان مسلمین، به نفع کفّارِ سفلۀ صهیونیست به هم خورده است. 

نگاه کنید به فهرست کوتاهی از یورشهای و هتک ها از سال 1967 تا به امروز را: برگزاری نماز یهودی در مسجدالاقصی؛ حفر گودال و تونل ها زیر مسجد؛ به آتش کشیدن محراب مسجد؛ به اهتزاز درآوردن پرچم رژیم در مسجد؛ ایجاد شکاف در ساختمان های چسبیده به دیوار غربی مسجد؛ حمله مسلحانه به نگهبانان مسجد؛ تهدید به قتل امنای مسجد؛ طرح بازسازی کوه معبد در بنای مسجد؛ اقدام به انفجار گنبد الصخره؛ ممانعت از ورود نمازگزاران به مسجد، ضرب و شتم نمازگران؛ صدور احکام قضایی مبنی بر تقسیم مسجد، متوقف کردن عملیات ترمیم ساختمان مسجد؛ افتتاح موزه یهودی در نزدیکی مسجد؛ شرب خمر سربازان در درون مسجد؛ وارد کردن توریست های زن به مسجد؛ تخریب بنا از طریق حملات محدود و متعدد، افتتاح مصلای یهودی در جنوب دیوار براق و ...  

اینک این سوال های اساسی مطرح است: شدّت عمل قرآنی با کفّار صهیونیست چه ماهیتی دارد؟ شاخص های چنین شدّت عملی کدام است؟ آیا شدّت عمل منابع و مصادر خاصی دارد؟ آیا سوابق تاریخی دارد؟ چرا شدّت عمل قرآنی شکل می گیرد؟ علل مقتضی و ایجاد شدّت عمل چیست؟ چه کسانی باید شدّت عمل به خرج دهند؟ پاسخ به هر یک از پرسشها، صرف نظر از روال های موجودِ برخورد با مسأله در منطقه، از گذشته تا به حال، نیازمند درک روشنی از معادلۀ قرآنی است؛ یعنی: "شدّت عمل با کفّار در یک جهت، برابر است با رحم و شفقت میان مسلمین در جهت مخالف" به گونه ای که میزان عمل در دو جهت لااقل برابر باشد. 

به آتش کشیده شدن مسجدالاقصی در سال ۱۹۶۷  

بی گمان آنها که به مسجدالاقصی می تازند و حرمت حرم الهی را می شکنند کفّار صهیونیست اند که باید با آنها با شدّت عمل مقابله کرد. ولی باید توجه داشت مسأله اشغال سرزمین فلسطین، آوارگی فلسطینیان، کشتار آنان با جنگ و ترور، همگی یک موضوع است؛ البته موضوعی مقدّس نیست؛ در حالی که مسجدالاقصی سومین حرم الهی اسلام و مقدس است. برای همین شدّت عمل نسبت به مسألۀ فلسطین تابع ملاحظاتی است که دربارۀ آن اختلاف نظر هست. برخی معتقد به مقاومت مسلحانه و برخی قائل به مقاومت منفی و تشکیل کمپین جهانی حمایت از فلسطین و برخی قائل به مصالحه و گفتگوی مستقیم اند. می توان با احترام یا نقد به دیدگاه های موجود نسبت به مسأله فلسطین نگریست، و در عین حال موضع خود را پیش برد. ولی دربارۀ مسجدالاقصی یا قدس، این پراکندگی آراء قابل قبول نیست. شما هرگونه که دربارۀ قدس بیندیشید، هتک و یورش و تخریب وجود خواهد داشت و نهایت شعار کفّار صهیونیست این است که مسجدالاقصی باید از دست مسلمانان آزاد شود، تخریب گردد و بنای معبد بر بقایای آن ساخته شود! 

فارغ از اینکه به کدام جناح، مقاومت یا مصالحه تعلق داشته باشیم، باید با این شعار صهیونیستی که مقدمه اش، هتک، یورش و تخریب به قصد اشغال است، شدیداً برخورد کرد. حتی اگر این کار از نوع سیاست کمپین های جهانی، اجتماعی، پی گیری های حقوقی، لابی گری های سیاسی و یا اقدام مسلحانه باشد. هشدار: مراقب باشید موضوع مسجدالاقصی مانند موضوع فلسطین تبدیل به موضوع فرعی نشود. مسجدالاقصی، قدس و مقدس است. 

اما لازمۀ این کار چیست؟ به عبارتی شرط کافی برای معادلۀ قرآنی "شدّت عمل"، عبارت است از انسجام درونی و وحدت کلمۀ مسلمانان در موضوع مسجدالاقصی. به عبارتی زمانی شدّت عمل، از طیف عمل اجتماعی، حقوقی و سیاسی تا طیف عمل مسلحانه در برابر هتک، یورش و اشغال مسجدالاقصی مشروعیت پیدا می کند که مسلمین خود به درک روشنی از آشتی، دوستی، محبت و رحمت میان خود رسیده باشند. در غیر این صورت و در غیاب چنین درک رحیمانه ای، میان مسلمانان و حتی میان فلسطینیان، کفّار صهیونیست به آنچه می خواهند از هتک، یورش و تخریب و اشغال مسجدالاقصی به هر اسمی، خواه تقسیم زمانی و مکانی مسجد یا تخریب و بنای هیکل در آن، خواهند رسید و معادلۀ قرآنی به هم خواهد خورد. کما اینکه مدتهاست که مسلمانان این معادله را بی سبب فراموش کرده یا به کناری گذاشته اند و از این رو در مقابل دشمنی قدّار رو به ضعف و سستی گذاشته اند.