آخرین اثر مجیدی،
اقدامی در راستای دیپلماسی وحدت
تولید چنین کاری از سوی یک هنرمند ایرانی بسیار حایز اهمیت است. درگیری های منطقه ای که با طراحی دقیق غربی ها، به اختلافات مذهبی میان شیعیان و سنی ها انجامیده بود و هر روز می رود که فاصله میان جوامع شیعی و سنی را بیشتر کند. تولید چنین اثری در دفاع از پیامبر اعظم بعنوان یکی از مهترین محورهای وحدت میان سنی و شیعه آنهم در چنین شرایطی حایز اهمیت بسیار است؛ خصوصا آنکه در میان برخی از اهل سنت دنیا، شیعه به بی توجهی نسبت به پیامبر متهم است.
سرباز روح الله رضوی
تجربه تولید فیلم ها و سریال های دینی (چه آنهایی که بعد اسلامی داشتند مانند فیلم های پیامبران و چه آنهایی که بعدی مذهبی داشتند مانند سریال ها و فیلم های مربوط به ائمه) نشان داده است که رعایت تنها برخی حداقل های فنی در تولید این محصولات، موفقیت قابل توجه این آثار را در عرصه بین المللی بدنبال داشته است. از آن نمونه است موفقیت فیلم مریم مقدس و سریال یوسف پیامبر در کشورهای اسلامی و موفقیت سریال مختار در کشوری مانند عراق با اکثریت شیعی. در واقع آنچه منجر به موفقیت این تولیدات شده است نه جنبه هنری، بلکه خالی بودن عرصه سینما از تولیداتی اینچنینی در مورد موضوعات مذهبی با رویکرد اسلامی است. به حکم این نگاه، موفقیت فیلم محمد رسول الله صلی الله علیه و آله در عرصه بین المللی امری قابل پیش بینی است، هرچند که بسیاری از نقدهای هنری و محتوایی موجود در باب این فیلم منطبق بر واقع باشد. لکن آنچه منتقدین آخرین کار مجید مجیدی می بایست مد نظر قرار دهند بعد و بستر بین المللی تولید چنین اثری است که باعث می شود مسائل دیگری نیز بجز مباحث سینمایی در ارزیابی این فیلم مورد توجه قرار گیرد.
اهانت به ساحت قدسی پیامبر اعظم صلی الله علیه و آله از سوی غربی ها در سال های اخیر آنقدر زیاد شده بود که موارد متعددی از آنها اصلا دیگر به گوش من و شما هم نمی رسید. اهانت هایی که هرچند از سوی تعدادی بظاهر هنرمند معدود صورت می گرفت اما پشتوانه و حمایت دستگاه سیاسی و فرهنگی غرب را بدنبال داشت. پاسخ جهان اسلام هم به این اهانت ها همه محصور در تظاهرات ها و بیانیه ها و ... بود. محمد رسول الله (ص) بعنوان نخستین پاسخ ایجابی و البته از جنس همان اهانت ها به شمار می آید که هرچند در میان جامعه اروپایی غیر مسلمان می تواند تاثیرگذار باشد لکن مهمترین کارکرد آن اعاده حیثیت بیش از یک میلیارد مسلمان در سرتاسر دنیا است که مقدساتش قربانی لیبرالیسم ضد مذهب غرب شده بود. این امر باعث می شود که توجه به این فیلم در میان عموم مسلمانان دنیا افزایش یابد.
از دیگر سو، توجه به تولید چنین کاری از سوی یک هنرمند ایرانی بسیار حایز اهمیت است. درگیری های منطقه ای که با طراحی دقیق غربی ها، به اختلافات مذهبی میان شیعیان و سنی ها انجامیده بود و هر روز می رود که فاصله میان جوامع شیعی و سنی را بیشتر کند. تولید چنین اثری در دفاع از پیامبر اعظم بعنوان یکی از مهترین محورهای وحدت میان سنی و شیعه آنهم در چنین شرایطی حایز اهمیت بسیار است؛ خصوصا آنکه در میان برخی از اهل سنت دنیا، شیعه به بی توجهی نسبت به پیامبر متهم است.
در چنین شرایطی عده ای بدنبال تحریک احساسات اهل سنت جهان نسبت به این فیلم هستند. نکته جالب اینجاست که تقریبا تمامی این دسته از منتقدین فیلم، خود فیلم را ندیده اند و تنها مبتنی بر شایعات و شنیده ها و برخی تریلرهای غیر رسمی منتشر شده از فیلم نسبت به آن موضع گیری کرده اند. مثلا اتهام به تصویر کشیدن چهره پیامبر و یا اتهام روایتی شیعی از زندگی پیامبر و یا اتهام خنده دار توهین نسبت به پیامبر در این فیلم از این نمونه هاست که همگی بمحض رونمایی از فیلم در سرتاسر دنیا منتفی خواهند شد. نباید از یاد برد که چنین واکنش های معدودی ـ که البته از سوی جریان رسانه ای ضد ایران بشدت به آنها ضریب داده می شود ـ قبل از این هم در باب کارهای مشابه وجود داشته است و تجربه آن نمونه کارها اثبات کرده است که اتفاقا این گونه تبلیغات منفی منجر به بیشتر دیده شدن فیلم در دنیا می شود.
این فیلم به برکت نام حضرت رسول اعظم اقدامی عینی در نزدیکی قلوب مسلمینی است که این سال ها بجز جنگ و خون ریزی و نفرت و کینه از یکدیگر چیزی ندیده اند و امید واثق دارم که این فیلم خواهد توانست مرهمی بر بخشی از زخم های امت اسلام باشد.
