نمونه ای از جاده صاف کردن مسلمانان برای استعمار غرب!
فروپاشی عثمانی برای سلطه بر جهان اسلام
حالا عثمانی سقوط کرده و کشورهای اسلامی میان استعمارگران غربی تقسیم شده بودند. اعراب نه تنها استقلال نیافتند که سایه سنگین استعمار غرب را بر سر خود می دیدند. یکی از تاریک ترین نقاط تاریخ جهان اسلام شروع شده بود. زمینه برای تشکیل کشوری یهودی نیز فراهم آمد و در نهایت اسرائیل هم شکل گرفت. قبله اول مسلمین را به صهیونیست ها دادند و از هیچ ظلمی بر مسلمانان دریغ نکردند.
فروپاشی عثمانی برای سلطه بر جهان اسلام
به جان هم انداختن جبهه داخلی دشمن و در نتیجه تسلط بر او: «تفرقه بینداز و حکومت کن». این شعار انگلیسی ها بود که انصافا خیلی خوب اجرایش کردند و در نتیجه بر ما مسلمانان سلطه پیدا کردند. به این نمونه تاریخی دقت کنید:
امپراتوری عثمانی بزرگترین سد در برابر تسخیر جهان اسلام توسط غربی ها بود. عثمانی هایی که «ترک» بودند. حکومت «عثمانی» همچنین در جنگ جهانی اول با آلمان متحد شده بودند. دو عامل اتحاد با آلمان و جلوگیری از تسلط کفار بر جهان اسلام، باعث شد که متفقین تمام تلاش خود را برای فروپاشی عثمانی به کار بگیرند. آنها در معاهده محرمانه سایس – پیکو بر سر تجزیه عثمانی به توافق رسیده بودند تا آن را بین خود تقسیم کنند. «ناسیونالیسم عربی» حربه خوبی بود برای اینکه اعراب مسلمان را به جان عثمانی بیندازند و مقدمات فروپاشی اش را فراهم کنند.
این بود که کم کم ناسیونالیسم عربی گسترش پیدا کرد. در ابتدا مروجان این ایده مسیحیان عرب بودند که دل در گرو همتایان غربی خود داشتند. بعدها بعضی از مسلمانان نیز به آنان پیوستند. در مقابل نیز عده ای از ترک ها علم پان ترکیسم را بلند کردند.
کلاه گشاد انگلیس بر سر شریف حسین و البته جهان اسلام!
وعده های روباه پیر در ازای جدایی از عثمانی شروع شد. انگلیس با شریف حسین رهبر معنوی اعراب و شریف مکه مذاکره کرد و وعده پادشاهی متحد و مستقل اعراب را به او داد. شریف حسین با شرط «خلافت» بر همه اعراب، علیه عثمانی شورید.
«لورنس» نماینده انگلستان در قیام علیه عثمانی شد. از سوی دیگر جمال پاشا هم با فرانسه و روسیه برای تشکیل یک ترکیه آسیایی متشکل از سوریه، فلسطین، بین النهرین، ارمنستان و کردستان به توافق محرمانه رسیده بود.
سایس - پیکو در 1917 توسط بلشویک های روس افشا شد. اما شریف حسین باز هم به انگلیسی ها ایمان داشت و به همین دلیل پیشنهاد جمال پاشا مبنی بر خودمختاری اعراب را نپذیرفت! اعلامیه بالفور هم که فلسطین را به یهودی ها می داد، با وعده انگلیس به شریف حسین در تناقض آشکار بود. انگلیس به شریف حسین گفت یهودیان لطمه ای به استقلال اعراب نمی زنند و شریف حسین هم باور کرد!
در کنفرانس سان رمو، فلسطین و عراق تحت قیمومیت انگلیس قرار گرفتند و سوریه و لبنان تحت قیمومیت فرانسه. اما فیصل حسین (فرزند شریف حسین و پادشاه سوریه) برای مقابله با فرانسوی ها به انگلیس امید داشت! او اولتیماتوم فرانسه برای تسلیم شدن و قیمومیت فرانسه را پذیرفت و راه آهن حلب، حمص، حماة را به فرانسه داد و ارتش عربی را هم منحل کرد. اما باز هم فرانسویان دمشق را اشغال کردند و فیصل را اخراج!
لورنس عربستان
نتیجه ایجاد درگیری در داخل جهان اسلام: سلطه غرب
هرچند خوش خدمتی شریف حسین و فرزندانش به انگلستان، خلافت بر تمامی اعراب را نصیب آنها نکرد، اما فیصل فرزند شریف حسین پادشاه عراق شد و برادرش عبدالله پادشاه ماوراء اردن. نقشه انگلیس اما به خوبی پیش می رفت: تجزیه و فروپاشی قدرت بزرگ عثمانی و در نتیجه حاکم شدن بر کشورهای اسلامی. سرانجام در سال 1924 نظام خلافت عثمانی رسما ملغی اعلام شد. شریف حسین اما پس از سقوط خلافت عثمانی، اعلام خلافت کرد. بین او و آل سعود جنگ درگرفت. شریف حسین شکست خورد چون انگلیس کمکش نکرد. آرزوها بر باد رفت!
حالا عثمانی سقوط کرده و کشورهای اسلامی میان استعمارگران غربی تقسیم شده بودند. اعراب نه تنها استقلال نیافتند که سایه سنگین استعمار غرب را بر سر خود می دیدند. یکی از تاریک ترین نقاط تاریخ جهان اسلام شروع شده بود. زمینه برای تشکیل کشوری یهودی نیز فراهم آمد و در نهایت اسرائیل هم شکل گرفت. قبله اول مسلمین را به صهیونیست ها دادند و از هیچ ظلمی بر مسلمانان دریغ نکردند.
استعمار اروپا از قرن 16 شروع شده بود ولی به دلیل وجود سه قدرت بزرگ عثمانی، صفویه و گورکانیان هند، جهان اسلام از گزند استعمار دور مانده بود. انگلیسی ها گورکانیان را از بین بردند. صفویه هم جای خود را به قاجار ضعیف و سست عنصر و واداده داد و حالا آخرین امپراتوری جهان اسلام یعنی عثمانی هم فرو می پاشید و این یعنی جهان اسلام چون لقمه ای آماده در دهان استعمارگران بلعیده شود.
فیصل و عبدالله فرزندان شریف حسین
بصیرت مثال زدنی علمای شیعه در دفاع از عثمانی
حکومت «عثمانی» به هیچ وجه یک حکومت مطلوب اسلامی نبود، مخصوصا برای شیعیان. اما علمای بزرگ شیعه به خوبی می دانستند که عثمانی هرچه که باشد بر کافران ظالم و استعمارگر غربی شرف دارد. به همین خاطر علمای بزرگی چون آخوند خراسانی، محمد کاظم طباطبایی یزدی، محمد حسین حائری و ... بر وجوب حمایت از عثمانی تاکید کرده و حکم جهاد با استعمارگران اروپایی را صادر کردند.(1)
بدیهی است که هرچه کشورهای اسلامی کوچک تر شوند و قدرت شان پراکنده تر شود، توان کمتری برای مقابله با جهانخواری غرب خواهند داشت. به همین دلیل غرب سعی در تجزیه بیشتر جهان اسلام دارد. آن روز با حربه ناسیونالیسم کار خود را پیش بردند و امروز با حربه درگیری شیعه و سنی. نشانه هایش را در سوریه و عراق و یمن واضح و آشکار نیست؟
پانوشت:
1 - ر.ک: محمدحسین امیراردوش، تاملی بر مساله وحدت اسلامی از دیرباز تا دیروز، نشر مجمع تقریب مذاهب اسلامی
