به بهانه تخریب بخشی از نمازخانه پونک اهل سنت
مشکلات با تدبیر و مدارا حل شود
برادران اهل سنت مجبورند خانه هایی را تغییر کاربری داده و در آنها به انجام عبادات خود مشغول باشند. پس طبعا به مشکلاتی نیز با شهرداری برمی خورند ولی شایسته بوده و هست که این مشکلات فنی با تدبیر و مدارای هر دو طرف یعنی مدیریت نمازخانه ها و شهرداری و حتی با مشارکت خود شهرداری در اصلاح این ساختمان ها حل و فصل شود.
این روزها خبری که متاسفانه دستمایه سوء استفاده گسترده دشمنان نیز گردید، خبر تخریب بخشی از دیوار نمازخانه پونک توسط شهرداری بود که بنا بر اعلام مسوولان ذیربط به دلیل تخلف در ساخت و ساز و اشکالات فنی صورت گرفته بود.
این مساله از آنجا که به یکی از نمازخانه های اهل سنت در تهران مرتبط بود بازتابهای گسترده ای در داخل و خارج داشت و باعث ناراحتی بخش مهمی از هموطنان ما شد.
چنانچه می دانیم موضوع «فقدان مسجد اهل سنت در تهران» از جمله مسائل مهمی است که سالهاست به بهانه ای برای تخریب چهره جمهوری اسلامی ایران بدل شده است و متاسفانه تدبیر لازم در قبال حل آن نیز اتخاذ نشده است.
انقلاب اسلامی که با شعار تقویت عزت مسلمین و هدف ایجاد تمدن اسلامی به میدان آمد، طبعا نمی توانست با اهل سنت ایران نیز مخالف باشد و به همین دلیل است که به دهها هزار مسجد اهل سنت در سراسر کشور و همچنین بزرگترین مسجد منطقه در زاهدان مجوز ساخت یا توسعه داده است.
اما در قبال وجود یک مسجد رسمی برای اهل سنت تهران به دلایلی از جمله، وجود حساسیت های خاص روی تهران بعنوان پایتخت نظام، نه به خاطر تعلق مسجد به اهل سنت که به خاطر وجود تندروهای افراطی که ممکن است آنرا به محملی برای ایجاد اغتشاش و فتنه بدل کنند، یا مخالفت برخی افراطیون مذهبی شیعه و دلایل دیگر... تا کنون مجوز ساخت صادر نشده است و برادران اهل سنت مجبورند خانه هایی را تغییر کاربری داده و در آنها به انجام عبادات خود مشغول باشند. پس طبعا به مشکلاتی نیز با شهرداری برمی خورند ولی شایسته بوده و هست که این مشکلات فنی با تدبیر و مدارای هر دو طرف یعنی مدیریت نمازخانه ها و شهرداری و حتی با مشارکت خود شهرداری در اصلاح این ساختمان ها حل و فصل شود.
در شرایط مطلوب مد نظر اسلام شایسته است که خانه خدا دچار تفکیک مذهبی سنی یا شیعی نشود و فقط رنگ اسلامی داشته باشد ولی للاسف چنین تفکری در میان بخش مهمی از شیعه و سنی نیست! اگر فرهنگ تعاملی میان شیعه و سنی مبتنی بر نگاه اسلامی رقم خورده بود باید این قانون نانوشته که در مناطق دارای اکثریت اهل سنت، شیعیان در مساجد آنان و در مناطق دارای اکثریت شیعه، اهل سنت در مساجد اینان نماز به جا بیاورند اجرا می شد و به زیباترین نحو، «مسجد» محل تجلی وحدت اسلامی می شد اما حیف...
حیف که برخی شیعیان غیرتقریبی اقدام به ساخت مسجد در مناطقی که شیعه در اقلیت مطلق بوده کردند و در مقابل، اهل سنت نیز چنین کردند و در برخی روستاها، للاسف شاهد رقابت در مسجدسازی بودیم!!
بنظر می رسد علاوه بر تدبیر و تعاملی که در مساله نمازخانه های برادران اهل سنت ما در تهران و سایر شهرهای دارای اکثریت شیعه باید صورت گیرد، باید به سمت ایجاد فرهنگ همزیستی مبتنی بر نگرش تمدنی مدنظر قرآن و اهل بیت علیهم السلام برویم تا اگر به هر دلیل در یک مسجد جمع نمی شویم، تکثر مساجد به اختلاف و رقابت مذاهب نیانجامد و همکاری و همدلی محور تعاملات باشد. انشاالله
