تاکید سند بر اینکه ایران باید «الهام بخش فعال و موثر در جهان اسلام» باشد و نقش «تاثیرگذار بر همگرایی اسلامی» را ایفا نماید کفایت می کند تا ما بتوانیم پلی به بحث مهم «وحدت و اهل سنت در ایران» بزنیم.
علیرضا کمیلی
چنانچه می دانیم بنا بر تاکیدات رهبر معظم انقلاب، سند چشم انداز بیست ساله کشور موسوم به 1404 مهمترین سند بالادستی نظام و نقشه عملیاتی اقدام آتی ماست. در این سند به مواردی اشاره شده که نشان از لزوم نقش آفرینی همه اقوام و مذاهب ایران زمین، درباره وصول به این چشم انداز دارد.
طبیعی است که اهل سنت ایران بعنوان یک «مسلمان ایرانی» باید و می توانند در تحقق همه بندهای سند، فعال و موثر واقع شوند ولی طبعا برخی موارد ارتباط مستقیم تری به مساله اهل سنت در ایران دارد.
در این مجال اندک اشارتی به برخی موارد می شود و تفصیل آن به مقاله ای بجز این یادداشت واگذار می شود. ناگفته نماند که خیلی از موارد مثل مساله آزادی های مشروع و... نیز مرتبط با عنوان این یادداشت می باشند که فعلاً از آنها عبور می کنیم و صرفاً به برخی موارد مطرح اشاره می نماییم.
تاکید سند بر اینکه ایران باید «الهام بخش فعال و موثر در جهان اسلام» باشد و نقش «تاثیرگذار بر همگرایی اسلامی» را ایفا نماید کفایت می کند تا ما بتوانیم پلی به بحث مهم «وحدت و اهل سنت در ایران» بزنیم.
این تصریحات در سند نشان از اهمیت مساله وحدت اسلامی در کشور ما دارد چرا که الهام بخشی به جهان اسلام علاوه بر اینکه جنبه اقتصادی و علمی و فناورانه دارد، جنبه فرهنگی و مذهبی نیز دارد که این مهم جز با تحقق برادری اسلامی در کشور و احقاق همه حقوق اهل سنت و نبود تبعیض های قومی و مذهبی یا تحریک ها و توهین های اینگونه قابل وصول نیست.
اگر عده ای فکر می کنند که انقلاب اسلامی ایران می تواند بدون همراهی و همکاری «اقلیت های قومی و مذهبی» در جهان اسلام، الهام بخش، فعال و موثر باشد باید لحظه ای خود را در قبال کشورهایی که شیعه در آنها اقلیت است بگذارند و از خود بپرسند آیا قضاوت کلی شما نسبت به این کشورها به رفتار آن حکومتها در قبال شیعیان شان، وابستگی مهمی ندارد؟؟
در سالهای اخیر متاسفانه بدلیل تحولات تلخ منطقه و اجرای نقشه های تفرقه افکنانه، ایران اسلامی از ماهیت الهام بخشی خود عقب افتاده است که شایسته تمهید جدی برای حل آن هستیم. اهل سنت ایران بعنوان ایرانیان همسو با انقلاب اسلامی و خواستار امنیت و استقلال این کشور، می توانند و باید نقش فعالتری را در تحولات بازی کنند که البته بخشی از آن وابسته به تامین زمینه های رسمی آن است.
گرچه به برکت باور عمیق رهبران انقلاب اسلامی به مساله وحدت، بسیاری از مسائل خلاف وحدت یا تحریک و توهین ها حذف شده اند و اگر هم مواردی هست نه راهبرد نظام که ناشی از خطاهای شخصی و بروز عصبیت های موردی است ولی نگریستن به مساله «وحدت» از منظر سند، که هدفی جز ایجاد «عزت و قدرت» برای ایران اسلامی ندارد ما را برای درک ضرورت آن بیشتر یاری می کند.
«نگرش تمدنی انقلاب اسلامی» مستلزم این است که برای تقویت اسلام عزیز بتوانیم رابطه ای برادرانه با همه جهان اسلام داشته باشیم و کدورت ها را بزداییم و در این مسیر اهل سنت ایران نقشی بسزا و موثر را ایفا خواهند نمود. انشاالله