عامل کمال کارآمدی اسلام
محبت
اگر بخواهیم اسلام را بار دیگر بر جهان عرضه کنیم و به مانند گذشته تمدنی با ظرفیت تأمین رفاه دنیوی و صلاح اخروی ایجاد کنیم، و به تعبیر رسول خدا (صلّى اللَّه علیه و آله ) اُمتی قرین با خیر باشیم، راه آن نه تصفیه و از بین بردن دیگران؛ که دعوت و هدایت آنان بر مسیر حق است . و این کار را باید از درون اُمت اسلام با هدیه دادن محبت مان به سایر مسلمانان آغاز کنیم
علی بهادرزایی
میراث معنوی مسلمانان دو نوع رابطه بین اعضای امت اسلامی تصویر می کند: رابطه ی همراه با نفرت و دوری قلب ها از یکدیگر و رابطه ای مبتنی بر محبت و الفت قلبی مسلمین. ثمره ی هر دو را هم بیان کرده است: یکی موجب سستی و کاهش ابهت مسلمانان است و دیگری عامل گسترش اسلام و رستگاری امت. روایات و آیات بسیاری دعوت به رابطه ای از نوع دوم و مبتنی بر محبت و الفت اسلامی می کنند. «امام رضا علیه السّلام از پدران بزرگوارش روایت کند که رسول خدا صلّى اللَّه علیه و آله فرمود: پیوسته امّت من در خیر و خوبىاند تا زمانى که یکدیگر را دوست دارند و به یکدیگر هدیه مى دهند و ... . » (۱)
قرائت بسیاری از معتقدین به وحدت اسلامی– چه برسد به منتقدین و منکرین – از این مقوله، این گونه نیست؛ وحدت را لازمه ای سیاسی می دانند که در جهان معاصر با قدرت گرفتن تمدن های رقیب و شدت گرفتن دشمنی آن ها، ضرورتی بیش از پیش یافته. به همین دلیل گام در مسیر یکپارچگی مقابل دشمن بر می دارند و در دل معتقدند هرگاه که از دشمن بیرونی فراغ شدیم نوبت تصفیه و خلوص از درون است!
در حالی که ما می دانیم اگر بخواهیم اسلام را بار دیگر بر جهان عرضه کنیم و به مانند گذشته تمدنی با ظرفیت تأمین رفاه دنیوی و صلاح اخروی ایجاد کنیم، و به تعبیر رسول خدا ( صلّى اللَّه علیه و آله ) اُمتی قرین با خیر باشیم، راه آن نه تصفیه و از بین بردن دیگران؛ که دعوت و هدایت آنان بر مسیر حق است . و این کار را باید از درون اُمت اسلام با هدیه دادن محبت مان به سایر مسلمانان آغاز کنیم؛ و هر گاه که با عمل مان الفتی اسلامی ایجاد کردیم آن گاه است که می توانیم مصداق فرمایش امام صادق (علیه السلام ) باشیم که : «با غیر زبان خویش مردم را (به کیش و مذهب خود) دعوت کنید، مردم باید تقوا و کوشش و نماز و خیر شما را ببینند ، اینها خود دعوت کننده باشند .» (۲)
و اگر نتوانیم – و یا متاسفانه بر اثر لجبازی نخواهیم – که زیبایی معارف اهل بیت ( علیهم السلام ) را به دیگران نشان دهیم، نمی توانیم توقع داشته باشیم کارآمدی اسلام برای مدیریت جهان را به حد کمال برسانیم و به دیگران ثابتش کنیم؛ و در آن صورت که دیگر دعوت کننده به خیر نباشیم قطعا خودمان نیز اهل اُمت خیر نمی باشیم . (۳)
پانوشت:
۱ . عَنِ الرِّضَا علیه السلام عَنْ آبَائِهِ علیهم السلام قَالَ : « قَالَ رَسُولُ اللَّهِ صلی الله علیه و آله و سلم لَا تَزَالُ أُمَّتِی بِخَیْرٍ مَا تَحَابُّوا وَ تَهَادَوْا وَ أَدَّوُا الْأَمَانَةَ وَ اجْتَنَبُوا الْحَرَامَ وَ قَرَوُا الضَّیْفَ وَ أَقَامُوا الصَّلَاةَ وَ آتَوُا الزَّکَاةَ فَإِذَا لَمْ یَفْعَلُوا ذَلِکَ ابْتُلُوا بِالْقَحْطِ وَ السِّنِین » وسایل الشیعه / موسسه آل بیت علیهم السلام / ج ۱۵ / ص ۲۵۴
۲ . قَالَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ علیه السلام : « کُونُوا دُعَاةً لِلنَّاسِ بِغَیْرِ أَلْسِنَتِکُمْ لِیَرَوْا مِنْکُمُ الْوَرَعَ وَ الِاجْتِهَادَ وَ الصَّلَاةَ وَ الْخَیْرَ فَإِنَّ ذَلِکَ دَاعِیَةٌ. » اصول کافی / طبع اسلامیه / ج ۲ / ص ۷۸
۳ . « کُنْتُمْ خَیْرَ أُمَّةٍ أُخْرِجَتْ لِلنَّاسِ تَأْمُرُونَ بِالْمَعْرُوفِ وَ تَنْهَوْنَ عَنِ الْمُنْکَرِ وَ تُؤْمِنُونَ بِاللَّهِ ، وَ لَوْ آمَنَ أَهْلُ الْکِتابِ لَکانَ خَیْراً لَهُم » قرآن کریم / آل عمران / آیه ۱۱۰
