هر منتظر یک دوست اهل سنت+کلیپ
جوان شیعۀ منتظر کسی است که رفقایش از اهل سنت باشند
ما باید از یکدیگر دلبری کنیم. باید یکدیگر را به آغوش بکشیم. شما وقتی می توانی خودت را مدعی مهدویت بدانی که در بین رفقایت، برخی از صمیمی ترین آنها جوانانی از اهل سنت باشند. اینکه ما فقط با هم دعوا نکنیم، کافی نیست؛ باید جلوتر برویم.
حجت الاسلام علیرضا پناهیان
جوان شیعۀ منتظر کسی است که رفقایش از اهل سنت باشند
بنده می خواهم فراتر از شعار وحدت شیعه و سنی، سنی، و در همان راستا شعار دیگری را به شما پیشنهاد بدهم و آن «همدلی» بین شیعه و سنی است. چرا فقط وحدت؟ چرا فقط دنبال این باشیم که با هم اختلاف نداشته باشیم؟ چرا در همین سطح باقی بمانیم؟ ما باید از یکدیگر دلبری کنیم. باید یکدیگر را به آغوش بکشیم. شما وقتی می توانی خودت را مدعی مهدویت بدانی که در بین رفقایت، برخی از صمیمی ترین آنها جوانانی از اهل سنت باشند. اینکه ما فقط با هم دعوا نکنیم، کافی نیست؛ باید جلوتر برویم.
امروز صحنۀ جهانی هم این را اقتضا کرده است؛ «عدو شود سبب خیر اگر خدا خواهد» وقتی دشمنان ما دارند جریان های تکفیری را برای قتل عام مسلمان؛ اعم از شیعه و سنی راه می اندازند، تکلیف ما معلوم می شود. ما باید آغوش خودمان را -به روی اهل سنت- باز کنیم. مرجع عالی قدر تشیع در عراق دربارۀ اهل سنت می فرماید: نگویید اهل سنت برادران ما هستند، بگویید آنها جان ما هستند؛ «انفسنا» یعنی آنها عزیز دل ما هستند.
امام صادق(ع) به شخصی که دغدغۀ معرفی اهلبیت به مردم را داشت، فرمودند: «بر تو باد به جوانان و نوجوانان؛ زیرا آنها در پذیرش هر نوع خوبى شتاب بیشترى دارند؛ علَیکَ بِالأحداثِ، فإنّهُم أسرَعُ إلی کُلِّ خَیرٍ».(کافی/8/93)
امام عسکری(ع) فرمود «همۀ دل ها را به سمت ما جذب کنید» و این شامل اهل سنت می شود
چرا بعضی ها شیعه را یک فرقه می دانند؟ امام حسن عسکری(ع) می فرماید: دل ها را به سمت ما جذب کنید. هر یک از شما باید پاسخ دهد که در همین دوران جوانی، چند دل را جذب کرده است؟وقتی امام حسن عسکری(ع) می فرماید: همۀ دلها را به ما علاقمند کنید(جُرُّوا إِلَیْنَا کُلَ مَوَدَّةٍ؛ تحف العقول/ص488) منظور جوانان شیعه نبوده، بلکه منظور همین جوانان اهل سنت بوده که با اهلبیت آشنا و علاقمند نشده اند؛ و از همه مستعدتر همین جوانان اهل سنت هستند که علمای بزرگشان در همان زمان به اهلبیت اظهار علاقه و شاگردی می کردند و محبت اهلبیت را لازم و جزء دین می دانستند. اگر مذهب و مرام شما بر حق است، ثمره اش این است که باید دل ببرید و دل ها را جذب مرام خودتان کنید. و در ادامۀ روایت می فرماید: «هر امر ناشایستی را از ما دفع کنید؛ وَ ادْفَعُوا عَنَّا کُلَّ قَبِیحٍ»(همان) بگذارید وقتی شما را دیدند، به امام شما -یعنی به کسی که شما را تربیت کرده- «بارک الله» بگویند. اگر کسی از برادران مسلمان شما-از اهل سنت- مریض شد به عیادت او بروید، مقید باشید در تشییع جنازۀ او شرکت کنید، مقید باشید در نماز جماعت های آنها شرکت کنید.
بر سر وجوه مشترک مان با اهل سنت، مراسم مشترک برگزار کنیم
ای مریدان امام زمان(ع)! از بحث وحدت بین شیعه و سنی فراتر بروید و دلبری کنید. مثلاً برخی از برادران اهل سنت، معتقدند که «مهدی(ع) هنوز به دنیا نیامده است» خُب شما می توانید به آنها بگویید: همین که شما به مهدی(ع) علاقه دارید، خوب است. یعنی همین مقدار را هم غنیمت بشمارید و برای همین مقدار اشتراکی که وجود دارد، مجلس مشترک بگیرید.
یا به عنوان مثال دیگر، همین که برادران اهل سنت معتقدند که «غدیر، دعوت به محبت علی بن ابیطالب(ع) بوده است، نه دعوت به وصایت ایشان» می توانیم با آنها بر سر محبت علی بن ابیطالب(ع) جشن مشترک بگیریم. اعتقاد ما برای خودمان باقی است، ولی وجه مشترک ما با آنها دربارۀ غدیر، در مسألۀ «محبت» است و لذا می توانیم جشن محبت بگیریم. کمااینکه ما هم در بسیاری از مجالس خودمان صرفاً از محبت اهل بیت(ع) می گوییم، خُب می توانیم همین جلسات را با هم بگیریم.
امام حسین(ع) محل اتحاد شیعه و سنی است
در عاشورا نیز، بیشتر از هر زمان دیگری می توانیم جلسات مشترک بین برادران شیعه و اهل سنت بگذاریم. چون امام حسین(ع) با یزید که دشمن مشترک شیعه و سنی بود، نبرد کرد. جنایتی که یزید در حق اهل سنت انجام داد، این جنایت را در مدینه در حق شیعیان انجام نداد. سربازان یزید در مدینه جنایاتی انجام دادند که روی این تکفیری ها را هم سفید کردند؛ چقدر از صحابه و تابعین را -که همه از اهل سنت بودند- سر بریدند! بحث امام حسین(ع) محل اتحاد شیعه و سنی است. شیعه و سنی هر دو دلشان از یزید خون است.
هفتۀ وحدت فقط هفتۀ میلاد پیامبر گرامی اسلام(ص) نیست. مواقف متعددی برای این وحدت وجود دارد. در همین اربعین برخی از برادران اهل سنت را در این موکب ها دیدیم که به عشق امام حسین(ع) خدمت می کردند و می گفتند: حسین(ع) فرزند پیامبرِ ماست که به ظلم کشته شده است و ما به ایشان ارادت داریم. به آنها گفتیم که چرا نمی گویید که ما اهل سنت هستیم؟ می گفتند: برای اینکه می ترسیم شیعیان دلخور شوند و از ما پذیرایی قبول نکنند. این طور مخلصانه برای امام حسین(ع) خدمت می کردند.
دوران صرفاً وحدت شیعه و سنی گذشته و دوران همدلی فرارسیده
دوران وحدت گذشته است و دوران همدلی فرارسیده است. ما در چنین جهانی داریم زندگی می کنیم. دشمنان ما هم وقتی از سرِ حماقت، این تکفیری ها را به جان شیعه و سنی می اندازند، این اتحاد و همدلی بیشتر می شود. وقتی در عراق یا سوریه، اهل سنت می بینند که جوان شیعه دارد خودش را می کشد تا از نوامیس همسایگان مسلمان خودش از اهل سنت، دفاع کند، آن جوان اهل سنت هم می آید و از حرم حضرت زینب(س) یا از سامرا دفاع می کند. اینها معجزاتی است که علی رغم آن همه سرمایه گذاری دشمن برای تفرقه، امروز دارد تحقق پیدا می کند.
نه تنها سطح تعامل و اتحاد و محبت بین مؤمنین باید افزایش پیدا کند و نه تنها همدلی بین مسلمانان باید افزایش پیدا کند، بلکه ما داریم به سوی وحدت معنوی در جهان حرکت می کنیم. مگر شما ندیده اید برخی از رهبران کلیسا را که در ایام اربعین همراه با پیاده روی کنندگان برای زیارت امام حسین(ع) حرکت می کردند و حتی خودشان دسته راه انداخته بودند؟ واقعاً جهان دارد یک پارچه می شود، اینها از مقدمات ظهور است. ما الان داریم به این سمت حرکت می کنیم.
منبع: بیان معنوی
