از نگاه برخی شیعیان در عالم دشمنی جز اهل سنت نداریم!
حقیقت جنگ شیعه و سنی چیست؟
اصولاً حکومت طاغوتی، دولتی است که جنگ شیعه و سنی را قبول ندارد، پس اگر حکومت و کشوری راه را برای مخاصمه مذهبی و جنگ شیعه و سنی باز گذارد، هیچ کدام از جنایت های آن دیده نشده و صد توجیه برای سکوت در مقابل جنایاتِ آنها دست و پا می شود، هرچند این دولتها، دولت انگلیس یا آمریکا باشند. ولی اگر دولت و کشوری راه را بر جنگ شیعه و سنی ببندد، هر خطایش جنایتی بزرگ است که مقابله و دشمنی با آن را توجیه پذیر می کند، هرچند این کشور، ایران اسلامی باشد!
حجت الاسلام مهدی مسائلی
از نگاه بعضی شیعیان در غرب و شرق عالم هیچ دشمنی جز اهل سنت وجود ندارد و هیچ اختلافی هم به پای اختلاف شیعه و سنی نمی رسد.
این در حالی است که در طول تاریخ اسلام نه هیچ گاه ائمه شیعه به دشمنی با اهل سنت برخاستند و نه هیچ یک از آن بزرگواران به خاطر اختلاف مذهبی با اهل سنت به شهادت رسیدند و از همین رو هیچ کس نمی تواند ادعا کند که اختلاف نظر ائمه شیعه با اهل سنت عامل شهادت آنان بوده است!
راست این که به جز امیرالمؤمنین علیه السلام، تمامی ائمه معصومین علیهم السلام توسط طاغوتها و حُکام باطلی به شهادت رسیدند که عنوان اسلام برای آنها تنها وسیله ای جهت رسیدن به دولت و خلافت بود.
این طاغوت ها برای حفظ و بقای حکومت خویش حاضر بودند هرکاری بکنند حتی اظهار تشیع! چنانچه همه می دانند که مأمون عباسی خلیفه ای بود که اظهار تشیع می نمود و خود را مرید اهل بیت علیهم السلام معرفی می کرد. افزون بر این شهادت امیرالمؤمنین علی علیه السلام نیز توسط گروهی صورت گرفت که نگرش انحرافی آنان نسبت به تعالیم دین اسلام، فراتر از مباحث شیعه و سنی بود.
از دیگر سوی، امیرالمؤمنین علیه السلام نیز آن هنگام که خلافت مسلمانان را برعهده گرفتند اقدام به اصلاح مذهبی مردم نکردند و در مقابل عامه مسلمانان موضع گیری نداشتند، بلکه اولویت اولِ ایشان، طاغوت ستیزی و مبارزه با انحرافات رفتاری مسلمانان بود.
با این حال، متأسفانه همواره شیعیانی را دیده ایم که مقابله با افکار و رفتارهای طاغوت هایِ زمان خویش را ورود به سیاست تعریف می کنند و با این بهانه از آن سرباز می زنند، ولی در مقابل حاضرند تا با هرطاغوتی سر سازش داشته و در سایه حکومتش بر آتش جنگ شیعه و سنی بدمند.
از دیدگاه این عده اصولاً حکومت طاغوتی، دولتی است که جنگ شیعه و سنی را قبول ندارد، پس اگر حکومت و کشوری راه را برای مخاصمه مذهبی و جنگ شیعه و سنی باز گذارد، هیچ کدام از جنایت های آن دیده نشده و صد توجیه برای سکوت در مقابل جنایاتِ آنها دست و پا می شود، هرچند این دولتها، دولت انگلیس یا آمریکا باشند. ولی اگر دولت و کشوری راه را بر جنگ شیعه و سنی ببندد، هر خطایش جنایتی بزرگ است که مقابله و دشمنی با آن را توجیه پذیر می کند، هرچند این کشور، ایران اسلامی باشد!
این عده باید بدانند که:
اولاً هیچ دولت و حکومتی در جهان خالی از تقصیر و یا قصور کارگزارانش نیست و ایران اسلامی نیز از این قاعده مستثنی نمی باشد. ما نیز بر بسیاری از عیبها و نقص های حکومتی کشورمان آگاه هستیم و بر آن انتقاد داریم، ولی مشکل بعضی این عیبها و نقص ها نیست، بلکه دغدغه آنها جریان پیدا کردن تفکری خاص و حمایت از جنگ شیعه و سنی است!
ثانیاً قدرتها و دولتهایی که از جنگ شیعه و سنی استقبال می کنند، هیچ گاه دلسوز اسلام و مسلمین، و یا حامی شیعه و سنی نبوده اند بلکه حتی حکومت هایی همچون عربستان، قطر و... که خود را حامی حقوق اهل سنت معرفی نموده و آتش جنگ مذهبی را در منطقه برافروخته اند، درصدد نفوذ قدرت خویش در منطقه، و تحقق جاه طلبی های شاهزادگان بی دین و فرومایه خود هستند و نباید جنگ پیدا و پنهان آنها با شیعه و جمهوری اسلامی ایران را جنگ شیعه و سنی دانست!
