در سیره ائمه هیچ اقدام علنی بوی تفرقه به مشام برسد دیده نشده است
در «زینت ما باشید» هم شک دارید؟
واقعا اگر همه پیش فرضها و ادعاهای جریانات افراطی را بپذیریم آیا این اصل اساسی و غیرقابل خدشه که شیعه باید الگو و مایه زینت اهل بیت علیهم السلام باشد و نه مایه ننگ و طعنه و نفرت، نیز قابل مناقشه و انکارپذیر است؟!؟
رفتار با غیرشیعیان در لسان ائمه اطهار علیهم السلام به تصریح بیان شده است. گرچه همیشه جریانات سنتی مخالف وحدت اسلامی برخی روایات معارض را علم کرده و به استناد آنها سعی می کنند اقدامات خود را توجیه نمایند ولی واقع آن است که در سیره ائمه اطهار علیهم السلام هیچ اقدام علنی که از آن بوی تفرقه یا رنجاندن سایر مسلمانان به مشام برسد دیده نشده است.
از جمله احادیثی که به چند روش به دست شیعه رسیده است و مضمونی اینگونه دارد این حدیث می باشد که در آن تاکید شده است که الگو بودن شما در میان خاندان خودتان که با شما از نظر مذهب یکی نیستند نه تنها توصیه ما به شیعیان که توصیه پیامبر اکرم ص به مسلمان ها نیز بوده است. یعنی اینکه رفتار و کردار یک مسلمان واقعی باید الگو باشد در جمع غیرمسلمانان و کفار نیز موضوعیت دارد.
در میان هر جمعی هستید الگو باشید
در این حدیث شریف آمده است که اباعبدالله (امام صادق علیه السلام) به من گفت: به کسی که می بینی از من تبعیت می کند سلام مرا برسان و بگو شما را به تقوای خداوند تعالی، مجاهده برای او، راستگویی، اداء امانت، سجده طولانی و حسن معاشرت با همسایگان توصیه می کنم. محمد پیامبر خدا ص با این توصیه ها آمد. امانت را به آنکه به شما اعتماد می کند چه خوب باشد و چه بد بازگردانید. همانا پیامبر ص به بازگرداندن سوزن و نخ هم تاکید داشتند. با عشیره های خودتان در ارتباط باشید و بر جنازه های آنها حاضر شوید و به عیادت مریض های آنان بروید و حقوق شان را بپردازید.
اگر یکی از شما در دین اش ورع داشته باشد و راستگویی کرده و ادای امانت نماید و با مردم حسن خلق داشته باشد خواهند گفت: او جعفری است. این است که مرا خشنود می سازد و نیکی او به من می رسد. و خواهند گفت: این ادب جعفر است. و اگر جز این باشد ننگ و بلای او به من خواهد رسید و خواهند گفت: این ادب جعفر است!
پس بخدا قسم که پدرم به من چنین گفت که: اگر مردی از شیعه علی بن ابی طالب علیه السلام در قبیله ای بود باید بهترین شان باشد در ادای امانت و مراعات حقوق و راستگویی تا به او وصیت کرده و امانت بسپارند و از او طلب یاری کنند و بگویند: چه کسی مثل فلانی است که امانت دارترین و راستگوترین باشد؟ (1)
در این حدیث تاکید شده است که طوری عمل کنید که الگو باشید و افراد از رفتار شما جذب به اندیشه و مکتب شما بشوند و شیعه جعفری بودن شما را تحسین نمایند.
در عمل نشان بدهید چه هستید
حدیث معروف دیگری که نشان می دهد اهل بیت علیهم السلام از شیعیان شان نه ادعا که عمل می خواهند نیز برای همه آشناست: در حدیث از ابن ابی یعفور است که گفت: امام صادق فرمود: کُونُوا دُعَاةً لِلنَّاسِ بِغَیْرِ أَلْسِنَتِکُمْ لِیَرَوْا مِنْکُمُ الْوَرَعَ وَالِاجْتِهَادَ وَالصَّلَاةَ وَالْخَیْرَ فَإِنَّ ذَلِکَ دَاعِیَةٌ (2)
یعنی مردم را با غیر زبان تان دعوت کنید. اگر در شما ورع و مجاهده و نماز و نیکی ببینند بهترین دعوت است.
اینکه باید اخلاقی خوش داشت و در معنویت و امانت و صداقت با همگان گوی سبقت را ربود امری نیست که درک آن به عنوان یک اصل رفتاری از سیره ائمه اطهار کاری سخت و دشوار باشد!
چه رسد به اینکه ما احادیث بسیاری نیز داریم که لحن تندی دارند نسبت به کسانی که ادعای شیعگی دارند ولی در عمل خلاف آن ادعا عمل می نمایند. داستان تکان دهنده عدم ملاقات امام رضا علیه السلام با کسانی که می گفتند شیعه ایشان هستند معروف است. چهل بار خدمت ایشان رسیدند ولی موفق به این امر نشدند.
زینت ما باشید نه ننگ ما
از جمله احادیث مشهوری که باید در مقابل جریاناتی که با رفتارشان غیرشیعیان را از تشیع متنفر می سازند بار دیگر خواند این حدیث است: در حدیث صحیح از ابی اسامه (زید شحام) است که می فرماید شنیدم از امام صادق علیه السلام که فرمود: وَکُونُوا دُعَاةً إِلَى أَنْفُسِکُمْ بِغَیْرِ أَلْسِنَتِکُمْ، وَکُونُوا زَیْناً وَلَا تَکُونُوا شَیْناً (3)
واقعا اگر همه پیش فرضها و ادعاهای جریانات افراطی را بپذیریم آیا این اصل اساسی و غیرقابل خدشه که شیعه باید الگو و مایه زینت اهل بیت علیهم السلام باشد و نه مایه ننگ و طعنه و نفرت، نیز قابل مناقشه و انکارپذیر است؟!؟
براستی این اصل عقلایی که رفتار پیروان یک مذهب مهمترین نقش را در جذابیت آن مذهب دارد امری قابل انکار است و از همین روست که جریاناتی به اسم شیعه، اینچنین اجتهادی در مقابل این «نصوص» می نمایند و با انواع و اقسام اقدامات خود به تحریک دیگران دست می زنند؟!
واعجبا که وقتی «عصبیت » های شیطانی غلبه می کنند چه بدیهیاتی در عمل انکار می شوند!
پی نوشت:
1: الکافی (ط – دار الحدیث)، ج4، ص: 681 رقم 3602 / 4 باب 1- بَابُ مَا یَجِبُ مِنَ الْمُعَاشَرَة . الفقیه، ج 1، ص 383، ح 1128، معلّقاً عن زید الشحّام، ملخّصاً، مع اختلاف. تحف العقول، ص 487، عن الهادی علیه السلام، إلى قوله: «وطول السجود وحسن الجوار» مع اختلاف یسیر. راجع: المحاسن: ص 18، کتاب القرائن، ح 51؛ وتفسیر العیّاشی، ج 1، ص 48، ح 65؛ وصفات الشیعة، ص 27، ح 38؛ والاختصاص، ص 25؛ وتحف العقول، ص 299 ، الوافی، ج 5، ص 524، ح 2498؛ الوسائل، ج 12، ص 5، ح 15496.
2: الکافی ج : 2 ص : 78
3: الکافی ج : 2 ص : 77 ورواه محمد بن سلیمان الکوفی فی کتاب مناقب الإمام أمیر المؤمنین علی بن أبی طالب علیه السلام ج 2 ص 123ح 773 ونحوه فی أمالی الطوسی ص 440 987 ح 44 المجلس 5 وأمالی الصدوق ص 484 ح 17 من المجلس 62
