تاریخی کردن کربلا ظلم به آن است
از جمله ویژگی های جریان سنتی موجود در میان شیعیان، برخورد تاریخی با همه پدیده های دینی است! از همین روست که دشمنان و دوستان خود را نیز در تاریخ جستجو می کنند و به «امروز» وقعی نمی نهند! خیلی های این «شیعیان تاریخی» هم مغرض نیستند و نوعا از جهل
از جمله ویژگی های جریان سنتی موجود در میان شیعیان، برخورد تاریخی با همه پدیده های دینی است! از همین روست که دشمنان و دوستان خود را نیز در تاریخ جستجو می کنند و به «امروز» وقعی نمی نهند!
خیلی های این «شیعیان تاریخی» هم مغرض نیستند و نوعا از جهل رنج می برند. البته برخی عافیت طلبان نیز به خوبی از این نگاه بهره می برند. می بینی شان در حالی که حاضرند جان شان را در راه تعظیم شعائر و سوگواری برای ائمه اطهار علیهم السلام بدهند ولی برای جبهه مواجهه امروز حق و باطل، ذره ای وقت نمی گذارند!
در روزگاری که دشمن غدار به بلاد مسلمین حمله کرده است و «اصحاب آخرالزمانی امام حسین علیه السلام» خون شان را در جبهه ها در مقابل دشمنان اسلام فدا می کردند اینها به قمه زنی شان دل خوش بودند و خونی که به تاریخ و گذشته کربلا نثار می شد!
نداشتن بصیرت و عدم شناخت مسائل روز و سر در زندگی خویش داشتن از مهمترین مشخصه های بارز این جریان است که متاسفانه هنوز هم در میان بدنه مذهبی و حوزوی ما ریشه های محکم دارد!
دقیقا همین برخورد با سایر ائمه علیهم السلام نیز شده است. از نتایج همین نگرش است که از علی علیه السلام که نمونه حفظ وحدت برای رشد اسلام و الگوی عدالت خواهی بود، عنصری وحدت شکن و بی توجه به عدالت و ظالمان ساخته اند! و شده اند ولایتی های همراه با ظالم! یا اقلا ساکت در برابر ظالمان!
عجبا که این نگرش چطور اسلام را وارونه می کند چنانچه مولا علی فرمود: «لبس الاسلام لبس الفرو مغلوبا»
نگاه سرور آزادی خواهان جهان حضرت اباعبدالله که اتفاقا جریان سنتی حتی از ذکر آن خودداری می کند این بود: «آیا نمی بینید که به حق عمل نمی شود و از باطل دست نمی کشند؟ در چنین شرایطی بر مومنان سزاوار است که مشتاق دیدار پروردگار و شیفته شهادت باشند. من نیز مرگ را جز سعادت و شهادت و زندگی با ستمگران را جز ننگ و خواری نمی بینم.
به راستی که بیشتر مردم بنده دنیایند و دین جز لقله زبان آنان نیست. دین را تا زمانی می خواهند که زندگی آنان را تامین نماید ولی وقتی مساله امتحان و فداکاری فرا رسد دین داران اندک می شوند!»
نگاه احیاگرانه و عزت مدارانه ای که امام امت از رفتار و کلام امام حسین علیه السلام فهمیدند به انقلاب بزرگ اسلامی ختم شد که بار دیگر عزت را برای مسلمانان به ارمغان آورد و به پایگاه مبارزه با مستکبران عالم بدل گردید. جالب اینجاست که این جریانات سنتی قدرت فهم جایگاه انقلاب اسلامی در جهان را هم ندارند و زبان شکوه و دادشان همواره بلند است. اگر هم همراهی با انقلاب دارند چون از منظر خودشان همراه شده اند جز ایجاد انحراف در عملکردها کاری نمی کنند!
