بزرگان اهل سنت و
زیارت امام رضا «ع»
وقتی در طوس بودم هیچ مشکلی بر من وارد نمی شد مگر آن که به زیارت قبر علی بن موسی الرضا علیه السلام رفته و از خدا گشایش آن را می خواستم و دعایم به اجابت می رسید و سختی از من برطرف می شد. مستجاب شدن دعایم به هنگام زیارت علی بن موسی الرضا علیه السلام چیزی است که بارها آن را تجربه کرده ام و نتیجه همان بود. خداوند مارا با محبت رسول خدا و اهل بیتش بمیراند.
ماموستا اقبال بهمنی – از علمای شافعی کردستان
در میان بزرگان اهل سنت نام عالمان و محدثان بزرگی به چشم می خورد که به زیارت امام رضا رفته اند.
«ابن خزیمه»، امام اهل حدیث روزگار خویش، دانشمند و پیشوای یگانه اهل سنت بود که همگی بر پیشوایی و تقدم ایشان اتفاق نظر داشتند. ایشان استاد محمد بن اسماعیل بخاری و مسلم بن حجاج نیشابوری بوده است. ابن حجر درباره زیارت و ارادت او به حرم مطهر علی بن موسی الرضا علیه السلام چنین نوشته است:
«با امام اهل حدیث ابوبکر بن خزیمه و رفیق و نظیرش ابوعلی ثقفی همراه با شماری از استادانمان به راه افتادیم در حالی که آنان آماده رفتن به مقصد زیارت قبر علی بن موسی الرضا علیه السلام درطوس بودند، در آن جا چنان تواضع و تعظیم و تضرعی از ابن خزیمه نسبت به آن بقعه دیدم که شگفت زده شدم.» (تهذیب التهذیب ج 7 ص 339)
«ابوحاتم محمد بن حبان بستی» رجال شناس بزرگ و کم نظیر اهل سنت در کتاب «الثقات» خود که یکی از مهمترین منابع رجال شناسی اهل سنت است چنین نوشته است :
«علی بن موسی الرضا علیه السلام به وسیله سمی که مامون به ایشان خورانید رحلت یافت: این حادثه در روز شنبه آخرین روز ماه صفر سال 203 رخ داد. قبر او در سناباد ، خارج از نوقان، در کنار قبر هارون، معروف است و مردم به زیارت آن می روند. من بارها و بارها آن را زیارت کرده ام. وقتی در طوس بودم هیچ مشکلی بر من وارد نمی شد مگر آن که به زیارت قبر علی بن موسی الرضا علیه السلام رفته و از خدا گشایش آن را می خواستم و دعایم به اجابت می رسید و سختی از من برطرف می شد. مستجاب شدن دعایم به هنگام زیارت علی بن موسی الرضا علیه السلام چیزی است که بارها آن را تجربه کرده ام و نتیجه همان بود. خداوند مارا با محبت رسول خدا و اهل بیتش بمیراند.» (الثقات ج 8 ص 456)
امام محمد غزالی از عالمان و عارفان مشهور قرن پنجم هجری است. وی سال های نخست زندگی را در طوس سپری کرد. بعدها مدتی در بغداد در مدرسه نظامیه تدریس کرد و برای مدتی بیش از 10 سال در شامات خود را منزوی ساخته و به تهذیب نفس پرداخت. پس از بازگشت، بار دیگر پادشاهان سلجوقی از وی برای تدریس دعوت کردند . وی به سال 503 قمری در پاسخ یکی از پادشاهان سلجوقی که از وی درخواست کرده بود تا به دربار وی بیاید، ضمن اشاره به گذشته خود و عهد با خدا مبنی بر نپذیرفتن دعوت شاهان مطالب زیر را بیان کرده است:
«اکنون شنیدم که از مجلس عالی اشارتی رفته است به حاضر آمدن. فرمان را به مشهد علی بن موسی الرضا علیه السلام آمدم و نگاهداشت عهد خلیل را به لشکرگاه – یعنی به نزد سلطان – نیامدم . و بر این مشهد می گویم که ای فرزند رسول! شفیع باش تا ایزد تعالی ملِک اسلام را در مملکت دنیا از درجه پدران خویش بگذارند و در مملکت آخرت به مرتبه سلیمان علیه السلام رساند که هم ملک بود و هم پیغمبر.»
(مکاتیب غزالی صفحه 4)
مولانا خالد نقشبندی کردی از مفتیان و عالمان و از مشایخ طریقه نقشبندیه بوده که در سال 1226 هجری در سفر به هند به زیارت حضرت علی بن موسی الرضا علیه السلام رفته و با اشعاری که در انجا سروده کمال ادب و احترام را بیان داشته است. ایشان می فرماید :
خالد بیا عزم سفر زین مقام کن
به روضه رضا به دل و جان سلام کن
