ای نغمه عاشقان توحید 

 

عبدالرحمان بن احمد جامی:
سلام على آل طه و یس سلام على آل خیر النبیین

 

 

امام بحق شاه مطلق که آمد حریم درش قبله گاه سلاطین

 

 

علی بن موسی الرضا کز خدایش رضا شد لقب چون رضا بودش آیین

 

 

پی عطر روبند حوران جنت غبار درش را به گیسوی مشکین

 

 

سنایی غزنوی:
از رفعت او حریم، مشهد

 

 

از حرمت زائران راهش

 

 

از خاتم انبیا در و تن

 

 

از جمله شرط های توحید

 

 

زین معنی زاد در مدینه

 

 

مهرش سبب نجات و توفیق

 

 

در دامن مهر تو زدم دست

 

 

خواجوی کرمانی:
به سر و باغ رضا، مرتضای خضر قرین

 

 

سبیل دار خراسان و خور خراسان ناب

 

 

حسن نهاد و علی نام و موسوی گوهر

 

 

فروغ طلعت او آفتاب اوج هدی

 

 

خاقانی شروانی:
به خراسان شوم انشاء الله

 

 

چون طرب در دل و دل در ملکوت

 

 

خضر پنهان گذرد بر ره و من

 

 

ایمن از کوه نشینان به گذر

 

 

پیش آن باد پرستان به شکوه

 

 

قمع آن را که کند کوه پناه

 

 

ملک عزلت طلبم و افسر عقل

 

 

تا زند چتر سیه بخت سپید

 

 

چه نشینم به وباخانهٔ ری

 

 

عندلیبم چه کنم خارستان

 

 

همه سر عقلم و چون عزم کنم

 

 

خاک شوره شده ام جهد کنم

 

 

بکنم دیو دلی ها به سفر

 

 

چون صفا یافتگان ز اشک طرب

 

 

چون شگرفان ره از گرد سفر

 

 

نمک افشان شدم از دیده کنون

 

 

گر چو نرگس یرقان دارم، باز

 

 

 

 

سنگ زردم شده معلول به وقت

 

 

چشم یارم همه بیماری و باز

 

 

عرض آورد به گوشم سر و گفت

 

 

چون ز شربت به جلاب آمده ام

 

 

به مزور ز جواب آیم هم

 

 

وز مزور ز جواب آیم هم

 

 

تب مرا گفت که سرسام گذشت

 

 

نه نه تا حکم ز سلطان چه رسد

 

 

گر دهد رخصه، کنم نیت طوس

 

 

بر سر روضه معصوم رضا

 

 

گرد آن روضه چو پروانه شمع

 

 

وحشی بافقی:
نخل باغ دین علی موسی جعفر که هست

 

 

آن که بر دیوار گلخن گر دمد انفاس لطف

 

 

گاه شیر پرده را جان می دهد کز خون خصم

 

 

مولانا خالد نقشبندی:
این بارگاه کیست کز عرش برتر است