«شیعه سازی» و «سنی سازی»
چه بلایی بر سر امت اسلامی می آورد!
«تبیشیر شیعی» به ضرر شیعه است. ممکن است که چند نفر شیعه بشوند، اما اصطکاک و شکاف هایی ایجاد می شود که سبب دشمنی شیعه و سنی می شود. در این صورت آن روابط و مناسباتی که اسلام می خواهد میان امت اسلامی برقرار بشود، به هم می خورد.
حجت الاسلام و المسلمین دکتر احمد مبلغی
بین دو مقوله نباید خلط شود. یک وقتی بحث علاقه است. یعنی هرکس دوست دارد که دیگری هم به مذهب او درآید. شیعه دوست دارد بقیه شیعه شوند و سنی هم دوست دارد بقیه سنی شوند. اما یک وقت بحث پروژه است. یعنی من یک پروژه تعریف می کنم و بر اساس آن می روم و افراد را به دام می اندازم که به مذهب خودم درآورم. این جزو منطق اهل بیت «ع» نیست. در منطق اهل بیت «ع» شیعه شدن «پروسه» است نه «پروژه». شیعه شدن روند طبیعی خود را دارد.
شیعه هم در این بازار بزرگ کالای فکری خود را عرضه کند. خود اهل بیت «ع» فرمودند محاسن کلام ما را بگویید. وقتی زیبایی های کلام اهل بیت «ع» در بازار کلام های مختلف عرضه شود، شیعه شدن به صورت طبیعی شکل می گیرد. در این صورت نه حساسیتی ایجاد می شود و نه اصطکاکی.
تبشیر شیعی به ضرر شیعه است
«تبیشیر شیعی» به ضرر شیعه است. ممکن است که چند نفر شیعه بشوند، اما اصطکاک و شکاف هایی ایجاد می شود که سبب دشمنی شیعه و سنی می شود. در این صورت آن روابط و مناسباتی که اسلام می خواهد میان امت اسلامی برقرار بشود، به هم می خورد. به فرض که کسی بتواند چند نفر را شیعه بکند، وقتی نسلی از اهل سنت از شیعه فراری می شوند، ضرر بسیار بزرگتری به تشیع وارد می شود.
چه «شیعی سازی تبشیری» و چه «سنی سازی تبشیری»، در جامعه ای که می خواهد وحدت داشته باشد و حساسیت بین شیعه و سنی ایجاد نشود و همه به هم عشق بورزند و برادر یکدیگر باشند، باعث ایجاد رخنه در جامعه اسلامی می شود.
در امت رخنه ایجاد نکنید!
«شیعه سازی» و «سنی سازی» چند مولفه دارد. یک اینکه تو گمراه هستی! دوم اینکه مذهب گمراهی خود را رها کن و به سمت من بیا. مخاطبی که شما اینگونه با او سخن می گویید، کسی است که به معتقدات و مقدسات خودش عشق می ورزد و وقتی شما اینگونه با او سخن می گویید از شما دل چرکین می شود.
دل چرکینی های مذهبی طوری نیست که در دل بماند و به ظاهر می آید و بازتاب اجتماعی پیدا می کند. این ترس به وجود می آید که آمده اند مذهب ما را از ما بگیرند! اینجاست که علمای آنها احساس خطر می کنند و به میدان می آیند. آن وقت آن تحابب و علاقه و ارتباطات از بین می رود و در امت واحد اسلامی رخنه ایجاد می شود. و خدا نکند که رخنه ایجاد شود! رخنه ام الفساد است. وقتی رخنه ایجاد شد دشمن می آید و نفوذ پیدا می کند. بدخواهان نفوذ پیدا می کنند. راه بر افراطی گری و تکفیر باز می شود.
در چنین شرایطی ما که مامور بودیم محاسن کلام اهل بیت «ع» را بگوییم، این بزرگواران را در زندان و محاصره خودمان قرار می دهیم. دیگر ارتباطی وجود ندارد که بخواهیم گفتمان اهل بیت «ع» را ترویج کنیم.
چرا به توصیه های اهل بیت «ع» عمل نمی کنیم؟!
ما باید منطق اهل بیت «ع» را دنبال کنیم. مگر اهل بیت «ع» نفرمودند از ما پیشی نگیرید؟ در بین این همه روایت از اهل بیت، کجا پیدا میشود که این بزرگواران یک نفر سُنی را شیعه کرده باشند؟!
ائمه بهتر از ما می فهمیدند که فرمودند: «دعوا ما ینکرون» یعنی رها کنید کسانی را که عقاید شما را انکار می کنند. سر به سر آنها نگذارید. ما به این توصیه ها عمل نکردیم که امروز اهل بیت «ع» فقط شیعی شده اند. یک روزی معارف اهل بیت «ع» در تمام جهان اسلام رواج داشت.
ائمه فرمودند که «دعوا ما ینکرون»، آن وقت ما اتفاقا سر به سر ماینکرون آنها می گذاریم! فرمودند علوم ما را نشر بدهید، ما می گردیم بدی های طرف مقابل را پیدا کنیم و نشر بدهیم! فرمودند محاسن کلام را بگویید، ما زشتی های طرف مقابل را می گوییم!
اهل بیت «ع» می فرمودند بعضی از علوم ما جزو اسرار ماست و نباید مانند نقل و نبات در جامعه آن ها را نشر داد. اسرار را حتی به بعضی از شیعیان نمی شود گفت، چه رسد به اینکه در ماهواره ها در جلوی دیدگان دیگران آنها را بیان کنیم.
مطلب مرتبط:
