کشورهای مستعمره استعمار هنوز ادامه دارد... | کشورهای مستعمره استعمار هنوز ادامه دارد...

وقتی صحبت از استعمار می شود؛ ناخودآگاه ذهن ها به جنایات غربی ها در قرن های دور میرسد؛ غافل از اینکه به دور از چشم جهانیان هنوز استعمار؛ آن هم به شیوه انقراض یافته وجود دارد.

فالکلند

در سال 1713 سه کشور یادشده طی پیمانی به نام «معاهده اوترخت» (Treaty of Utrecht) فالکلند را به هم راه سایر کشورهای آمریکای جنوبی، مستعمره اسپانیا دانستند ولی در طول قرن هجدهم میلادی، فرانسوی ها و بریتانیایی ها دوباره به این جزایر وارد شدند. در پی استقلال آرژانتین از اسپانیا در اوایل قرن نوزدهم، آرژانتین خود را مالک فالکلند دانست و با توجه به حق مالکیت پیشین اسپانیا، کشور خود را وارث این جزایر خواند اما بریتانیا این حق را به رسمیت نشناخت و مدعی مالکیت فالکلند به عنوان بخشی از قلم رو خود شد. نیمی از ساکنان آن شهروند انگلیس هستند. این جزیره با آرژانتین 480 کیلومتر فاصله دارد و با انگلیس 13000 کیلومتر.
مجادله میان دو کشور در دوران بعد هم ادامه یافت و پس از تشکیل سازمان ملل متحد، از سال 1965 در آن جا هم پی گیری شد. در سپتامبر 1967، «جورج براون» وزیر امورخارجه وقت بریتانیا از حزب کارگر، مذاکراتی را با هدف تسلیم جزیره به آرژانتین در صورت حفظ حقوق ساکنان آن شروع کرد اما با مخالفت و کمپین اعضای محافظه کار پارلمان که بر نگه داری جزایر تاکید داشتند روبرو شد. یک سال بعد دولت «هارولد ویلسون» در انگلستان مذاکراتی محرمانه را با مقامات آرژانتین آغاز کرد اما در آخرین جلسات به طور ناگهانی از مذاکرات کناره گرفت. با بی نتیجه ماندن میانجی گری سازمان ملل و چند گفت گو که در نیویورک صورت پذیرفت، سرنوشت جزایر عملن نامعلوم ماند اما تحولات داخلی آرژانتین باعث شد تا مقامات این کشور، با تعلیق اقدامات دیپلماتیک، به استفاده از نیروی نظامی برای کنترل فالکلند مبادرت کنند در سال 1982 بین انگلیس و آرژانتین جنگی بر سر این جزایر درگرفت که دو ماه به طول انجامید و نزدیک به 900 کشته داشت و انگلیس در این جنگ به پیروزی رسید.

برای دیدن گزارش تصویری از جزیره فاکلند روی تصویر زیر کلیک کنید

مجمع الجزایر ساموآی
این مجمع الجزایر از 5 جزیره و دو جزیره مرجانی تشکیل شده است. این جزایر قریب به 55 هزار سکنه دارد و مساحتی در حد شهر واشنگتن. ورود استعمار گران به این جزیره به اواخر قرن 19 بر میگردد و بر سر تصرف این جزایر به آلمان و آمریکا جنگهایی در گرفت که منجر به تقسیم جزایر شد. در جنگ جهانی دوم تعداد تفنگ داران دریایی آمریکا از تعداد ساکنان این جزایر پیشی گرفت که تاثیرات فرهنگی سنگینی بر این مردم گذاشت. تمام نوجوانان سومایی بالای 14 سال آموزش نظامی داده شدند و به از آنها به عنوان نیروی رزمی استفاده میشد.در حال حاضر اهالی این جزایر شهروند آمریکا محسوب نمیشوند. و از حق رای برخوردار نیستند و در کنگره آمریکا رایی ندارند.

گوام

گوام جزیره ای در اقیانوس آرام است که توسط آمریکا اداره می شود و جزء خاک آمریکا محسوب نمیشودجمعیت این جزیره در اقیانوس آرام با مساحتی حدود ۵۴۱ کیلومتر مربع حدود ۱۸۰ هزار نفر است.گوآم تا پیش از جنگ جهانی دوم تنها جزیره میکرونزی بود که ایالات متحده کنترل آن را در دست داشت اما این جزیره ساعاتی پیش از حمله به حمله هوایی ژاپن به پرل هاربر در هشتم دسامبر ۱۹۴۱ به تصرف نیروهای ژاپنی درآمد که این تصرف دو سال و نیم به درازا کشید.مهمترین درآمد ساکنان و دولت محلی گوام در میان اقیانوس آرام که برخی آن را یک بهشت روی زمین میخوانند از گردشگری است. پس از گردشگری اما مهمترین منبع مالی این جزیره از پایگاههای نظامی آمریکا و حضور نیروهای این کشور است. حدود ۲۹ درصد مساحت این جزیره که به ۱۹ بخش تقسیم شده را پایگاههای نظامی آمریکا تشکیل میدهد و واشنگتن آن را به یکی از مراکز مهم نیروهای خود در اقیانوس آرام تبدیل کرده است.این جزیره توسط کره شمالی تهدید به موشک باران شده است زیرا نزدیک ترین هدف آمریکایی به کره شمالی است.

جزایر ماریانای شمالی
این مجمع الجزایر متشکل از 15 جزیره در غرب اقیانوس ارام است. که دارای مساحتی قریب به 500 کیلومتر مربع جمعیتی نزدیک به 84 هزار نفر دارد. در سال 1944 این جزیره مورد حمله آمریکا قرار گرفت و چند ده هزار ژاپنی این جزیره کشته شدند

مجمع الجزایر پرتوریکو

این مجمع الجزایر در حوزه دریای کاراییب و در مجاورت جمهوری دامینیکن و هایتی و کوبا است. این جزیره که ساکنان آن سرخ پوست بودند توسط اسپانیایی ها کشف شد و در مرور زمان ساکنان اصلی آن محو شده و تبدیل به یک جزیره اسپانیولی گشت. هم اکنون در این جزیره 3 ملیون و 700 هزار نفر ساکن هستند که اکثریت آنها حتی بلد نیستند انگلیسی صحبت کنند. ساکنان این جزیره دارای گذرنامه آمریکایی میباشند ولی حق شرکت در انتخابات ریاست جمهوری را ندارند و تنها یک نماینده بدون رای در کنگره دارند. آمریکایی ها در سال ۱۸۹۸ در نبرد با اسپانیایی ها پورتوریکو را به اشغال خود در آوردند و تلاش کردند نام کشور و زبان مردم این جزیره را تغییر دهند.پورتوریکو دارای جنبش استقلال طلبی قوی میباشد به نحوی که یک اقدام ناموفق برای ترور رئیس جمهور داشته و در یک عملیات دیگر 5 نفر از نمایندگان کنگره را ترور کردند. نظام سیاسی و حکومتی پورتوریکو به گونه ای است که در مسائل مالی، اقتصادی، دفاعی، روابط خارجی و تجاری تحت نظارت و حاکمیت سیاسی امریکا قرار دارد و در مسائلی به غیر این موارد، قانون اساسی خود را اعمال و اجرا می نماید. کنگره آمریکا برای جلوگیری از گسترش مبارزات استقلال طلبانه اجازه صدور حکم اعدام را در این جزیره صادر کرده است. شواهد حاکی از آن است که مردم پرتو ریکو از وضع فعلی خسته شده اند و خواهان استقلال یا به رسمیت شناخته شدن به عنوان یک ایالت هستند. مسئله پورتوریکو بیش از ۳۸ سال است که در کمیته ویژه در حال بررسی است و موضوع ۳۱ متن پیش نویس قطعنامه و تصمیم برچیدن استعمار آمریکا از سرزمین پورتوریکو است. آمریکا در تمام این سالها تلاش کرد نام کشور و زبان مردم این جزیره را تغییر دهند.

آمریکا در این کشور جنایات متعددی انجام داده است از جمله در سال ۱۹۳۱ دکتر رودز با دریافت بودجه ای از بنیاد راکفلر مامور شد در مورد سرطان تحقیق کند. او برای این کار مردم پورتوریکو را انتخاب کرد و پس از مبتلا کردن ایشان به سرطان به آزمایش های خود پرداخت. این آزمایش ها ده ها مورد مرگ را در پی داشته است، که مردم خواهان پایان بخشیدن به این جنایات هستند.

در تاریخ ۱۷ ژوئن ۲۰۱۳ نشستی در کمیته استعمار زدایی سازمان ملل متحد، درخواست استقلال پورتوریکو از سوی کوبا و با حمایت چند کشور دیگر آمریکای لاتین مطرح شد. بیش از ۴۰ نفر درخواست کننده از جامعه بین المللی خواستند تا برای پایان بخشیدن به رابطه استعماری آمریکا با پورتوریکو اقدام شود. پورتوریکو بیش از ۱۱۵ سال از سلطه استعمار در رنج است. بنا بر نتیجه رفراندم نوامبر ۲۰۱۲ در این سرزمین، ۵۴ درصد از رای دهندگان رای به خاتمه وضع کنونی کشورهای مشترک المنافع در این کشور دادند و خواستند تا استعمار به طور کامل پایان یابد. ۶۱ درصد از رای دهندگان خواستار تشکیل دولت مستقل و عدم مداخله خارجی در امور داخلی سرزمین خویش شدند. علی رغم اعلام نظر مردم این کشور، سلطه آمریکا بر پورتوریکو همچنان برقرار است

پورتوریکو بیش از ۱۱۵ سال از سلطه استعمار در رنج است. بنا بر نتیجه رفراندم نوامبر ۲۰۱۲ در این سرزمین، ۵۴ درصد از رای دهندگان رای به خاتمه وضع کنونی کشورهای مشترک المنافع در این کشور دادند و خواستند تا استعمار به طور کامل پایان یابد. ۶۱ درصد از رای دهندگان خواستار تشکیل دولت مستقل و عدم مداخله خارجی در امور داخلی سرزمین خویش شدند. علی رغم اعلام نظر مردم این کشور، سلطه آمریکا بر پورتوریکو همچنان برقرار است

پیش نویس قطعنامه، بدون رای گیری در کمیته ویژه به تصویب رسید. در این سند بر حق مردم پورتوریکو بر تعیین سرنوشت خویش و استقلال تاکید شده است. درباره هویت مردمان این سرزمین، قطعنامه می گوید که ملت پورتوریکو جزیی از ملل آمریکای لاتین و کاراییب با هویت ملی مختص به خود هستند. بدین ترتیب کمیته ویژه از مجمع عمومی ملل متحد خواسته تا ایالات متحد آمریکا را وادار نماید تمام سرزمین های اشغالی و تاسیسات خود در Vieques Island و نیز Ceiba را به مردم پورتوریکو بازگرداند. همچنین در قطعنامه آمده است که دو زندانی سیاسی که در آمریکا به جهت تلاش برای استقلال پورتوریکو بیش از سی سال زندانی شده و حقوقشان نقض شده است باید آزاد شوند.یکی از این زندانیان اسکار لوپز است که مدت ۳۱ سال است که در زندان های آمریکا به سر می برد.
در ناحیه کاراییب جزایر ناواسا، جزیره باهو نوئوو، سرانیلا، جزایر ویرجین نیز در استعمار ایالت متحده می باشند

مقصد:
تصویر امنیتی:

ارسال ایمیل

نظرات کاربران