بحران سوریه
ایران برنامه شان را به هم زد!
22 کشور عربی در دنیا وجود دارد. تا چندی پیش همه ی این کشورها به استثنای لبنان دارای حکومتهای استبدادی و پلیسی بودند. در پی خودسوزی یک جوان تونسی به اسم محمد بوعزیزی در آذر 89، حرکتی در این کشور آغاز شد که خیلی زود به اکثر کشورهای عربی سرایت کرد و پدیده ای شکل گرفت که به آن « بیداری اسلامی » میگوییم. مخالفین ایران، مسئولان ایران را متهم به سیاست دوگانه در قبال این قضیه میکنند زیرا از زمان آغاز پدیده ی بیداری اسلامی، ایران از همه ی این حرکت ها حمایت کرد اما وقتی نوبت به سوریه رسید ایران از بشار اسد حمایت کرد.
خلاصه نظرات دکتر اسداللهی درباره بحران سوریه
*گزینش از: سلیمان تنهادخت
بشار اسد در سال 2000 پس از مرگ حافظ اسد قدرت را به دست گرفت. در میان فرزندان حافظ اسد، تنها پسری که سابقه حضور در مراکز نظامی و امنیتی را نداشته ایشان است. وی به عنوان جانشین پدر مطرح نبود لذا در انگلستان پزشکی می خواند. وی انسان مودب، محترم و متواضعی است که تا پیش از این حوادث همراه خانواده اش به رستوران می رفت و در بین مردم حضور پیدا میکرد. همسر ایشان از یک خانواده محترم اهل سنت است.
داود اوغلو، وزیر خارجه ترکیه گفته بود: اگر قبل از انقلابهای عربی در کشورهای عربی انتخابات آزاد برگزار می شد، تنها حاکمی که با رای مردم دوباره انتخاب می شد آقای بشار اسد بود. ایشان در ابتدای به حکومت رسیدن خود اعلام کرد که می خواهد اصلاحات اقتصادی و سیاسی انجام دهد. اصلاحات اقتصادی انجام شد و اقتصاد سوریه از مبنای سوسیالیستی خارج شد. که باعث شد تجار و سرمایه داران به منفعت برسند.
بشار اصلاحات سیاسی را نیز شروع کرد. در زمان حافظ اسد موبایل و اینترنت و حتی تلفن عمومی هم وجود نداشت ولی بشار با اصلاحات سیاسی خود این ها را آزاد کرد، اما نسل قدیمی زمان پدر او احساس خطر کردند و با فشار وارد کردن جلوی اصلاحات را گرفتند و این اصلاحات 8 ماهه که به بهار دمشق مشهور شد متوقف ماند. و اگر آن موقع اصلاحات ادامه میافت شاهد حوداث امروزه نبودیم.طی تحولات اخیر بشار تلاش زیادی کرد تا کادر رهبری حزب بعث را عوض کند و قریب به اکثر آن ها تغییر کرده اند و این نشان میدهد که حزب بحث هم متوجه نیاز به این تغییرات شده است.
بافت جمعیتی سوریه به این گونه است که 70 درصد مسلمان سنی هستند و گروهای اقلیتی این کشور عبارتند از: علوی-ها ( که حکومت را در دست دارند)، مسیحی ها ( که قشر با سواد و فرهیخته ای هستند)، و کردها ( که با دولت سوریه حالت تعارض داشتند). سی درصد اقلیت آن ها از روی کار آمدن گروههای تندروی سلفی شدیدا بیمناک اند زیرا آن ها نسل کشی راه می اندازند و جان و مال اقلیت ها و خیلی از سنی ها را محترم نمی داند لذا تقریبا همه آن ها از بشار حمایت میکنند. اما در بین 70 درصد دیگر هم درصد قابل توجهی طرفدار بشار اسد هستند. زیرا سوای جنبه کاریزماتیک بشار اسد در این کشور سختگیری مذهبی نسبت به اهل سنت وجود ندارد و همچنین سوریه تنها کشور در بین جامعه ی عرب است که عزت خود را حفظ کرده و در مقابل استکبار قامت خم نکرده است.
بشار اصلاحات سیاسی را نیز شروع کرد. در زمان حافظ اسد موبایل و اینترنت و حتی تلفن عمومی هم وجود نداشت ولی بشار با اصلاحات سیاسی خود این ها را آزاد کرد، اما نسل قدیمی زمان پدر او احساس خطر کردند و با فشار وارد کردن جلوی اصلاحات را گرفتند و این اصلاحات 8 ماهه که به بهار دمشق مشهور شد متوقف ماند. و اگر آن موقع اصلاحات ادامه میافت شاهد حوداث امروزه نبودیم.طی تحولات اخیر بشار تلاش زیادی کرد تا کادر رهبری حزب بعث را عوض کند و قریب به اکثر آن ها تغییر کرده اند و این نشان میدهد که حزب بحث هم متوجه نیاز به این تغییرات شده است.
بافت جمعیتی سوریه به این گونه است که 70 درصد مسلمان سنی هستند و گروهای اقلیتی این کشور عبارتند از: علوی-ها ( که حکومت را در دست دارند)، مسیحی ها ( که قشر با سواد و فرهیخته ای هستند)، و کردها ( که با دولت سوریه حالت تعارض داشتند). سی درصد اقلیت آن ها از روی کار آمدن گروههای تندروی سلفی شدیدا بیمناک اند زیرا آن ها نسل کشی راه می اندازند و جان و مال اقلیت ها و خیلی از سنی ها را محترم نمی داند لذا تقریبا همه آن ها از بشار حمایت میکنند. اما در بین 70 درصد دیگر هم درصد قابل توجهی طرفدار بشار اسد هستند. زیرا سوای جنبه کاریزماتیک بشار اسد در این کشور سختگیری مذهبی نسبت به اهل سنت وجود ندارد و همچنین سوریه تنها کشور در بین جامعه ی عرب است که عزت خود را حفظ کرده و در مقابل استکبار قامت خم نکرده است.
در همه انقلاب ها همیشه بار اصلی بر دوش قشر متوسط بوده است اما در سوریه قشر متوسط طرفدار نظام هستند لذا بر خلاف تونس و مصر و یمن انقلاب سوریه از شهرها شروع نشد بلکه در درعا منطقه ای نزدیک مرز اردن که اقتصاد کشاورزی داشت شروع شد و گسترش آن نیز فقط در مناطق روستایی بود به گونه ای که به رغم تلاش مخالفان برای کشاندن درگیری ها به دو شهر دمشق و حلب ( پایتخت سیاسی و اقتصادی) این شهرها همچنان آرام ماندند. و حتی این تظاهرات ها به دانشگاه ها و دانشجویان نیز سرایت نکرد.
درگیری های کنونی سوریه یک جنگ مسلحانه با حضور عناصر اطلاعاتی غرب و القاعده است و دیگر نمی توان به آن جنگ داخلی هم اطلاق کرد زیرا که اغلب نیروهای درگیر خارجی اند و ارتش آزاد نقشی ندارد و جنگ واقعی را القاعده و سلفی ها انجام میدهند. تا 8 ماه پیش توازن قوا به نفع مخالفان بود به حدی که نصف دمشق را نیز نا امن کرده بودندو از روحیه ارتش سوریه بسیار کاسته شده بود اما از اوایل امسال، معادله میدانی در صحنه سوریه تغییر پیدا کرده است.
نقطه ی عطف این تحول میدانی در القصیر کلید خورد. این شهر که برای مخالفین حکم استالین گراد را داشت و قریب به دو سال در استحکامات و فرماندهی آن جا کار کرده بودند، فکر نمیکردند که به دست نظام سوریه بیافتد. در حلب نیز جنگ سرنوشت سازی رخ داد سمت شرقی شهر در دست معارضان بود و فرودگاه شهر توسط آن ها محاصره شده بود که اکنون آزاد شد و ارتش در حال پیشروی برای محاصره معارضین و قطع ارتباط آن ها با ترکیه است. مشکل اصلی در جنگ سوریه این است که مخالفین خود را در بین مردم عادی مخفی میکنند. در نهایت باید گفت که اکنون ابتکار عمل به دست نظام سوریه است و معارضین دچار یاس و نا امیدی و تفرقه شده اند.
با شکست کامل معارضین باز هم بعید به نظر می رسد که کشور سوریه به زودی روی آرامش و امنیت سابق را ببیند و وضعیت آن شبیه به اوضاع امروز عراق خواهد شد. زیرا در عراق امروز مخالفین هیچ جایی را در تصرف ندارند ولی نا امنی در عراق به وجود می آورند.
کشورهای حامی سوریه عمدتا ایران، روسیه، چین، عراق، هند، برزیل و آفریقای جنوبی هستند که هرچند سه کشور اخیر در حال تبدیل به قدرتهای اقتصادی در دنیا هستند اما از نظر رسانه ای قدرت مقابله با جهان غرب و عرب را ندارند. غرب در پی تکرار سناریوی لیبی در سوریه بود که روسیه و چین در اقدامی کم سابقه با وتوی قطع نامه شورای امنیت جلوی ارائه ی مجوز بین المللی به غرب برای دخالت در سوریه را گرفتند. جمهوری اسلامی ایران هم بنا به گفته مسئولان آن در غالب مستشاران نظامی در سوریه حضور دارد و به نظام سوریه کمک می کند.
