اشاره: یکی از بخش هایی که در مجله الکترونیکی اخوت در نظر گرفته شده، طرح یک سوال یا مسئله و ارائه پاسخ های مختلف از افراد متفاوت با دیدگاه های مختلف است. این بار سوال ما این بود که راهکارهای افزایش تفکر وحدوی در حوزه های علمیه چیست. حجة الاسلام مهدی عامری این طور به پرسش ما پاسخ داده است:
با وضعیت مطلوب فاصله داریم
اصولا بحث تقریب مذاهب و وحدت اسلامی از درون حوزه شکل گرفته است و خاستگاه آن حوزه های علمیه و علما بوده اند. تحرکات آیت الله العظمی بروجردی و شاگردان ایشان و سپس تلاش های حضرت امام در راستای وحدت مسلمین نمونه بارز این تلاش در حوزه است. امروزه نیز پیشتازی بحث تقریب مذاهب را علما و فضلای حوزه در اختیار دارند.
اما با این وجود به نظر می رسد آنچه امروز در حوزه علمیه درباره موضوع وحدت جاری است با وضع مطلوب فاصله دارد. شاید برخی از دلایل آن را بتوان این گونه بر شمرد:
دوری حوزه شیعه و اهل سنت، جریانات متحجر و عدم آگاهی از جغرافیای جهانی.
عدم تعامل طلاب سنی و شیعه
در ایام گذشته ارتباط و تعامل بین طلاب سنی و شیعه بیشتر بود و چه بسا در تاریخ نوشته اند برخی علمای ما استاد یا شاگرد اهل تسنن داشته اند بدون آنکه مشکلی با هم داشته باشند. آیت الله سیستانی نمونه ای معاصر است که شاگرد یک عالم سنّی بوده است.
اما امروزه دوری این دو نهاد علمی از یکدیگر به هر دلیلی باعث برخی مشکلات شده است. ما در حوزه نیاز مبرم به فقه و اصول مقارن داریم تا طلاب شیعه و سنی با نظرات و مشترکات هم بیشتر آشنا شوند. همین دوری سبب شده امروزه با تبلیغات گسترده وهابیت به عنوان جریان اهل سنت در میان برخی طلاب جوان مطرح شود و با توجه به اقدامات شنیع وهابیون خبیث بی تردید تخم کینه در دل برخی افراد کاشته می شود. لذا جا دارد به جای کلاس های وهابیت شناسی برخی کلاسهای فقه و اصول مقارن نیز در قم و حوزه ها راه اندازی شود.
باید با مارهای خوش خط و خال مبارزه کرد
از سوی دیگر وجود جریان متحجر که حضرت امام در باره آنها هشدار داده بود سبب شده برخی افکار کوته بینانه و مخالف وحدت نضج پیدا کند. ضرورت مقابله با این مارهای خوش خط و خال یکی از ضروریات است که همواره ضربات مهلکی به حوزه وارد کرده است.
عدم آگاهی از جغرافیای جهانی و وضع اهل سنت در سایر کشور ها نیز یکی از مشکلاتی است که سبب شده که برخی در ایران شیعی که با راحتی و فراغ بال تنفس می کنند و صحبت می کنند، ندانند سایر شیعیان در سراسر جهان با چه وضع اسفناکی مشغول زندگی هستند. اگر این آگاهی به آنها داده شود شاید از برخی مواضع خود کوتاه بیایند.