انقلابی که جهانی شد...

سیبی افتاد جاذبه کشف شد، اما در پایان قرن بیستم انفجار نوری آغاز شد که جاذبه ها و دافعه ها را به جریان انداخت، انفجار نوری پدیدار شد که حقارت خفته در دامان مسلمین را ناپدید کرد، مردمِ در گذشته نگه داشته را افق بخشید، واژه ی " عزت " و" آینده "را احیا نمود، وسعت جهان را قدمگاه مومنان نامید و این شروعی شرعی بود برای جهانی شدن اسلامی و رسیدن به تمدن بزرگ اسلامی، یعنی امت واحده.
اگر ماهیت این انقلاب نورانی روشن نشود اهداف و آرمانهای آن نیز معلوم نمی گردد و نمی توان درباره آینده انقلاب، بازتاب آن در میان کشورهای آزادی خواه و مقدار تاثیر گذاری آن بر اندیشه های موجود در جهان حروفی را در سینه ی کاغذ ترسیم نمود؛ زیرا ممکن است تحریف انقلاب باشد نه تعریف آن؛ لذا در این نوشتارهای پیوسته به صورت چکیده و مفید درباره ماهیت انقلاب و صدور انقلاب و اهمیت و ضرورت صدور و همچنین اهداف و آداب، موانع و چالش ها،نهادها وابزار صدور انقلاب مباحثی مطرح می شود و در نهایت به صورت تفصیلی و جذاب، بازتاب های شگفت انگیز انقلاب را در کشورهای جهان تقدیم می کنیم.
در مورد ماهیت انقلاب نظرات متفاوتی بیان شده است: از رویکرد فرهنگی گرفته تا جامعه شناختی، روان شناختی، اقتصادی،سیاسی و ترکیبی1، ولی تصریح رهبران انقلاب بر این بوده است که ماهیت انقلاب، فرهنگی است2 نه اقتصادی و نه غیر آن و لذا اصل 154 قانون اساسی به این حقیقت تصریح می کند که : "جمهوری اسلامی ایران سعادت انسان در کل جامعه بشری را آرمان خود می داند و استقلال و آزادی وحکومت حق و عدل را حق همه مردم جهان می شناسد".
به علت ظرفیت های اجتماعی اسلام در فرهنگ سازی و غافل بودن و محروم بودن اندیشمندان جهان از این ظرفیت ها شاهد آن بودیم که تئوری های علوم اجتماعی و سیاسی درباره ی انقلابها قادر نبودند که انقلاب اسلامی مردم ایران را تبیین و پیش بینی کنند. تمام نظریه پردازان و محققان حوزه انقلاب بر این نکته اتفاق نظر داشته و دارند که وقوع چنین انقلابی در نیمه دوم دهه 1970 میلادی در ایران همه ی ناظران را از ژورنالیستها و دیپلماتها گرفته تا اندیشمندان ایرانی و نظریه پردازان تغییرات اجتماعی جهان سوم، همه رابه تحیر افکند تاجایی که یکی از برجسته ترین تئوری پردازان ساختارگرای انقلاب اعتراف نمود که :
"انقلاب ایران، موردی از انقلاب اجتماعی بود که غیرقابل انتظار و حیرت انگیز برای کلیه تئوری پردازان انقلاب بود.واقعیت این است که شما نمی توانید حتی یک تئوری پرداز را در هر مکتب و مرامی پیدا کنید که وقوع انقلاب ایران را پیش بینی کرده باشد"3
علاوه بر نقص تئوری های آن ها در پیش بینی انقلاب، دو دلیل زیر که ریشه در فرهنگ اسلامی مردم داشت باعث شگفتی مضاعف آن ها شد و هنوز هم در کف این مردم مانده اند، مردمی که دم ها را به دام می اندازند و اندازه ی قدرشان با مقدارهای مادی کشف نمی شود:
مشارکت خروشان دریای مردم که منحصر به فرد بود.
توده های مردم، اسلام را تامین کننده ی آرزوهای سرکوب شده و آمال دست نیافته خود یافته بودند و این گرایش به اسلام در اوضاعی بود که زندگی اجتماعی و فرهنگی مردم، بیش از پنجاه سال مدل مدرنیزاسیون اقتصادی و سکولاریزه شدن را تجربه می کرد.4
بنابراین صاحب نظران خارجی و بعضی از اندیشمندان داخلی، در شناخت حقیقت انقلاب، آینده انقلاب و هم چنین اندیشه راهبردی "صدور انقلاب" دچار اشتباهاتی ریشه ای شدند؛ زیرا که شناخت عمیقی نسبت به مبانی اسلام نداشتند و به ظرفیت های ایمانی و الهی که در تاروپود حرکت های مسلمانان نهفته بود توجه نمی کردند.
خدا را شکرکه هرچه انقلاب با تجربه تر می شود و تجربیاتش را به آزادگان جهان تقدیم می کند دشمن بیشتر مجبور می شود از "من من" کردن ها رها گردد و آغازی شود برای رهایی آزادگان جهان از بردگی مدرن. خانم زینب کومانی از آفریقای جنوبی می گوید: در سالگرد حضرت امام، در کتابخانه ای وارد شدم، به یک کتاب از حضرت امام در مورد دانش و معرفت ، احترام واخلاق برخوردم و با مطالعه ی آن به بزرگی وعظمت امام پی بردم بعد که به کشورم برگشتم به خانم ها و دختر ها می گفتم که فقط نباید آشپزی و خانه داری کنند بلکه باید در مورد خود و جهان خیلی وسیعتر بیاندیشند5
انقلاب، کیمیایی است که بردگی جانیان جهان را به بندگی خالق جهانیان تبدیل می کند و شک و کینه ی نهفته در دل آزادگان را به اشک شوق و احترام متقابل مبدل می سازد و این "احترام" است که دشمن را "رام" می کند و "آرام" نمی گذارد.