پیشوایان شیعه، پیشگامان وحدت

«خداوند بر این امت منت گذارده و بین آنان ریسمان الفت [و اتحاد] را گره زده است ...این نعمتی است که احدی نمی تواند بهایی برایش بگذارد؛ زیرا از هر بهایی گران قدرتر و از هر چیز باارزشی پرارزش تر است.»(نهج البلاغه، خطبه ۱۹۲)
تفهیم و تبیین «وحدت اسلامی» آن هم در زمانه ای که تیزترین تیرِ ترکشِ دشمنان اسلام، کالبد آن را نشانه رفته است، و آن هم در زمانه ای که چهارسوی جهان را موج اسلام خواهی و بیداری فراگرفته، ضرورتی است غیر قابل انکار. و بدون اجرای بی کم و کاست این آرمان، شاکله امت اسلامی ره به تعالی نخواهد برد. و چه بسا زهر تفرقه و اختلاف آنان را به دست خود و از درون خود از پای بیاندازد. آن چه که در این روزهای حساس و سرنوشت ساز تاریخی بر امت اسلامی می گذرد از مصر و یمن و تونس تا لیبی و بحرین و دیگر کشورهای مسلمان عرب، لزوم پرداختن به این مهم را صدچندان می کند. و بر کسی پوشیده نیست که در میان شیعیان نیز در باب این مسئله بدفهمی هایی وجود دارد که مانعی بزرگ است در جهت احقاق وحدت اسلامی؛ و کمکی است بی جیره و مواجب به دشمنان قسم خورده اسلام.
کتاب«پیشوایان شیعه، پیشگامان وحدت» تحقیقی است مختصر با هدف نیل به این رسالت که نشان دهد مسئله وحدت، نه مسئله جهان امروز، بلکه دغدغه پیشوایان شیعه و امامان معصوم و در راس همه آنان امام علی (ع) بوده است، نویسنده کتاب در مقدمه می نویسد:«این نوشته نگاهی است تحقیقی به روایات و سیره عملی ائمه معصومین(ع) که در آن ابعاد مختلف نگرش آن بزرگواران را نسبت به موضوع وحدت اسلامی به رصد نشسته، مشخص می سازد که انسجام امت از دستورات و تکالیف عظیم شرعی است که اهل بیت در تبیین و ترویج آن بسیار کوشیده اند. »
وی درباره انگیزه و هدف خود از تالیف این کتاب بیان میکند: "یکی از شبهاتی که افراد مخالف وحدت درباره وحدت شیعه و سنی می گویند این است که وحدت محصول مقتضیات زمان حال است که در دوره جمهوری اسلامی مطرح شده و قبلا چنین موردی مطرح نبوده و برای اینکه تفرقه را بیشتر کنند ادعا می کنند که این رفتارشان بر مبنای سیره اهل بیت است. درحالی که اگر نگاهی روایی داشته باشیم، می بینیم که پایه گذار این وحدت ائمه اطهار هستند و تاکید بسیاری بر وحدت مسلمان داشته اند که من در این کتاب دقیقا به همین مساله پرداخته ام. پس چه بی راهه می رود اگر کسی ادعای پیروی از ایشان را داشته باشد و این راه و مسیر را دنبال ننماید..."
مهدی مسائلی پس از بیان موجزی از کلیات در باب واژه وحدت و مقصود از آن، به انعکاس جلوه های وحدت در کلام و سیره پیشوایان پرداخته است. و سعی نموده تا حد امکان به سوالات و عکس العمل های شیعیان تندرو در این باب پاسخ گوید. کتاب در بخش های مجزا و با استفاده از روایات معتبر و موثق به بیان مصادیق این وحدت در نمازگزاردن و حج و مراوده و معاشرت با اهل سنت و نیز نهی از لعن و نفرین و تکفیر و مخاصمه پرداخته است.
با این همه در بخش پایانی کتاب با عنوان «مدارا آری؛ مداهنه نه» به تبیین تفاوت این دو اشاره شده و نرمی با مردم-مدارا- را همان قدر لازم می داند که نرمی در حقیقت-مداهنه- را ناروا و قربانی کردن حقیقت.
از ایشان پیش از این کتاب هایی چون«نهم ربیع، جهالت ها و خسارت ها» و نیز «قمه زنی؛ سنت یا بدعت» نیزبه چاپ رسیده است.